Atlas ryb słodkowodnych tropikalnych
Zdjęcie: Tommy Aquario, Laetacara drosigera, młody osobnik.
Zdjęcie: Sławomir Fluder, Laetacara drosigera
Nazwa gatunkowa: Laetacara drosigera.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: akara czerwonobrzucha, akara wiśniowa.
Występowanie geograficzne: Ameryka Południowa w dorzeczu rzek Parana, Guapore, Paraguay i w Południowym dorzeczu Amazonki (Południowa Brazylia, Paragwaj i Północna Argentyna).
Wygląd: tułów beżowo-oliwkowy z białymi wstawkami, od oka do płetwy ogonowej występuje czarny, nieregularny wzór ułożony w linii, podbrzusze koloru wiśniowego (stąd polska nazwa), na płetwach występują błękitne refleksy, który są widziane tylko pod odpowiednim katem padania światła.
Rozmiar: do samce do 9,5 cm, samice do 7,5 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynące wody (rzeki i strumienie) o małym i spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie i roślinnością.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 4,5-6,5, GH 1-8.
Temperatura: tolerowana 20-28°C, zalecana 22-25°C.
Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednej pary) w akwarium wielogatunkowym.
Zachowanie: spokojna, łagodna i widoczna w zbiornika ryba, nieco agresywna jedynie w trakcie tarła i opieki nad potomstwem. Ryba dobierają się w trwałe monogamiczne pary. Są pokojowo nastawione do pozostałej obsady. Kolorystyka u tych ryb jest oznaką ich nastroju - ryby zestresowane blakną w kilka sekund, natomiast osobniki dominujące i pewne siebie są mocniej wybarwione.
Dieta: wszystkożerne z tym, że pokarm pochodzenia roślinnego powinien stanowić u nich zdecydowaną mniejszość - np. 10-15% ich diety. Najlepiej podawać pokarm mrożony i żywy w postaci drobnych bezkręgowców, pokarmy suche paszowe są również przyjmowane ale powinny stanowić mniejszość w diecie.
Dymorfizm płciowy: słabo zaznaczony, dorosłe samce są nieco większe od samic i mają nieco mocniejszą kolorystykę, płetwa grzbietowa u nich jest także nieco wydłużona.
Rozmnażanie: ryby dobierają się w pary. Wycierają się na płaskim kamieniu, korzeniu lub szerszym liściu, który najpierw czyszczą. Samica składa ikrę w ilości około 200-300 sztuk. Wylęg następuje po około kilku dobach (zależne to jest od temperatury - w cieplejszej wodzie szybciej). Oboje rodzice opiekują się ikrą. Młode można wykarmić nawet suchym roztartym pokarmem suchym, jednak dla ich najlepszej kondycji najlepiej podawać im pokarm żywy - np. malutki wylęg solowca.
Uwagi: gatunek jest uważany za odporny i nadaje się do akwariów z zimniejszą wodą.
Apistogramma agassizii, samiec odmiany podstawowej (żółte podbrzusze).
Zdjęcie: Adam Wierzbica, Apistogramma agassizii, samiec odmiany podstawowej (białe podbrzusze).
Zdjęcie: Paulina Cieniuch, Apistogramma agassizii, samiec jednej z odmian barwnych.
Nazwa gatunkowa: Apistogramma agassizii.
Nazwa polska: pielęgniczka Agassiza.
Występowanie geograficzne: południowe dorzecze rzeki Amazonka w Ameryce Południowej (Brazylia).
Wygląd: tułów podłużny, odmiana podstawowa posiada wzdłuż ciała ciemniejszy pas, który wchodzi na płetwę ogonową, pozostałe płetwy są żółto-pomarańczowe. Istnieje również co najmniej kilka odmian barwnych ("Super Red", "Fire Red", "Fire Gold").
Rozmiar: do 8,5 cm samce i do 5 cm samice.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynące wody (rzeki i strumienie) o małym i spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie, które tworzą kryjówki, mile widziany dodatek liści. Można również wprowadzić rośliny rosnące w podłożu oraz pływające po tafli, które również tworzą kryjówki ale w naturalnym środowisku nie występuje ich wiele, na dnie drobny żwir zmieszany z piaskiem, preferowane oświetlenie słabe - rozproszone.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6-6,6, GH 2-8°.
Temperatura: tolerowana 24-28°C.
Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednego haremu).
Zachowanie: samce patrolują swoje terytorium i są agresywne w stosunku do innych pielęgniczek. Można jednak łączyć te ryby z ławicami ryb kąsaczowatych w stosunku do których są one neutralne.
Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie.
Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są znacznie większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - samce są ciemniejsze o głębszej barwie tułowia, występuje u nich mocniejszy kolor na płetwach, boczny pas jest wyraźniejszy, płetwa ogonowa ma kształt płomyka natomiast samice mają nieco krótsze płetwy.
Rozmnażanie: ryby zwykle tworzą haremy w układzie 1+2 lub 1+3 ale w bardzo rzadkich przypadkach powstają również pary. Samica składa ikrę w ilości około kilkudziesięciu sztuk (80-150 szt.) w ukryciu (w jaskini, pod korzeniem, w łupinie kokosu). Ikrą zajmuje się samiczka, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego.
Uwagi: gatunek jest uważany za odporny i w miarę zimnolubny. Występuje również odmiana "Opal" gdzie samce mają więcej koloru niebieskiego niż żółtego.
Zdjęcie: Piotr Obrzut, Apistogramma cacatuoides, młody samiec odmiany "Orange Flash" (bez czarnej barwy na płetwach).
Zdjęcie: Paweł Barwieniec, Apistogramma cacatuoides, samiec odmiany podstawowej.
Nazwa gatunkowa: Apistogramma cacatuoides.
Nazwa polska: pielęgniczka Kakadu.
Występowanie geograficzne: dorzecze rzeki Amazonka w Ameryce Południowej (Zachodnia i Centralna Brazylia).
Wygląd: tułów podłużny, ubarwienie tułowia w zależności od odmiany może być żółtawe, srebrne, szare, beżowe, białawe lub oliwkowe ale najbardziej charakterystyczną cechą kolorystyczną tego gatunku jest płomienne ubarwienie płetw u odmiany podstawowej, przypominające ubarwienie papugi. Kolorystyka płetwy grzbietowej i ogonowej przypomina również indiański pióropusz plemion z Amazonki. Jest to zwykle kombinacja czterech kolorów - czarnego, czerwonego, pomarańczowego i żółtego. Wielu akwarystów uważa tę pielęgniczkę za najpiękniejszą spośród wszystkich gatunków południowoamerykańskich.
Zdjęcie: Radek Laskowski, Apistogramma cacatuoides, samiec o białym tułowiu.
Rozmiar: do 8 cm samce i do 5 cm samice.
Długość życia: około 2 lata.
Typ środowiska: wolno płynące wody (rzeki i strumienie) o małym i spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie, które tworzą kryjówki. W akwarium mile widziany jest dodatek liści. Można również wprowadzić rośliny rosnące w podłożu oraz pływające po tafli, które również tworzą kryjówki ale w naturalnym środowisku nie występuje ich wiele, na dnie drobny żwir zmieszany z piaskiem, preferowane oświetlenie słabe - rozproszone.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6-7,2, GH 5-12°.
Temperatura: tolerowana 23-28°C.
Zalecany minimalny litraż: 160 l. (dla jednego haremu).
Zachowanie: samce patrolują swoje terytorium i są agresywne w stosunku do innych pielęgniczek. Można jednak łączyć te ryby z ławicami ryb kąsaczowatych w stosunku do których są one neutralne.
Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie ale ryby te można do nich przyzwyczaić.
Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są znacznie większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu (patrz "Wygląd"). Samce są ciemniejsze o głębszej barwie tułowia, występuje u nich mocniejszy kolor na płetwach i płetwy te są wydłużone.
Rozmnażanie: ryby zwykle tworzą haremy w układzie 1+3. Samica składa ikrę w ilości około kilkudziesięciu sztuk (80-150 szt.) w ukryciu (w jaskini, pod korzeniem, w łupinie kokosu). Ikrą zajmuje się samiczka, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego.
Uwagi: brak.
Zdjęcie: Piotr Komorowski, Apistogramma borelli, samiec.
Zdjęcie: Tommy Aquario, Apistogramma borelli, para (samiec u góry).
Zdjęcie: Adam Wierzbica, Apistogramma borelli, samiec odmiany "Opal" w oświetleniu nocnym.
Nazwa gatunkowa: Apistogramma borelli.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: pielęgniczka żółta.
Występowanie geograficzne: dorzecze rzeki Paraguay i Parana w Ameryce Południowej (Paragwaj, Południowa Brazylia, Północna Argentyna).
Wygląd: występuje nieco inna kolorystyka u obu płci (patrz "Dymorfizm płciowy").
Rozmiar: do 6,5 cm samce i do 4 cm samice.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynące wody (rzeki i strumienie) o małym i spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie, które tworzą kryjówki, mile widziany dodatek liści. Można również wprowadzić rośliny rosnące w podłożu oraz pływające po tafli, które również tworzą kryjówki ale w naturalnym środowisku nie występuje ich wiele, na dnie drobny żwir zmieszany z piaskiem, preferowane oświetlenie słabe - rozproszone.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5-7,5, woda miękka do średnio twardej .
Temperatura: tolerowana 18-27°C, zalecana 21-25°C. Pielęgniczka ta nadaje się do akwariów nie ogrzewanych, w których panuje temperatura pokojowa 20-22°C.
Zalecany minimalny litraż: 60 l. (dla jednej pary) w akwarium jednogatunkowym lub 100 l. w akwarium wielogatunkowym (dla jednej pary).
Zachowanie: spokojna i nieco płochliwa, przebywa głównie w ukryciu.
Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie.
Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są znacznie większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - samce są błękitne z żółtą głową (ewentualnie podbrzuszem) z zółtawymi płetwami, natomiast samice są koloru cielistego lub białawego z ciemnymi znaczeniami na tułowiu. Ponadto samce mają znacznie dłuższe płetwy.
Rozmnażanie: ryby zwykle dobierają się w pary ale w bardzo rzadkich przypadkach powstają również małe haremy. Samica składa ikrę w ilości około kilkudziesięciu sztuk (30-90 szt.) w ukryciu (w jaskini, pod korzeniem, w łupinie kokosu). Ikrą zajmuje się samiczka, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego.
Uwagi: gatunek jest uważany za odporny i w miarę zimnolubny. Występuje również odmiana "Opal" gdzie samce mają więcej koloru niebieskiego niż żółtego / pomarańczowego.
Zdjęcie: Maciej konieczne, Apistogramma trifasciata, samiec.
Zdjęcie: Lukasz Gorski, Apistogramma trifasciata, para (z prawej samiec).
Nazwa gatunkowa: Apistogramma trifasciata.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: pielęgniczka trójpręga.
Występowanie geograficzne: powszechnie na rozległych obszarach Ameryki Południowej głównie na terenie Brazylii, Paragwaju, Północnej Argentyny i Boliwii.
Wygląd: występuje nieco inna kolorystyka u obu płci (patrz "Dymorfizm płciowy").
Rozmiar: do 6 cm samce i do 4 cm samice.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: rzeki i strumienie o spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie ale również w zarośniętych ciekach wodnych. Ryby te wymagają kryjówek i drobnego podłoża. Preferowane oświetlenie słabe - rozproszone.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,0-6,7, GH 2-8°.
Temperatura: tolerowana 20-27°C, zalecana 22-25°C.
Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednego haremu - zwykle jest to układ 1+3 lub 1+4) w akwarium jednogatunkowym lub 160 l. w akwarium wielogatunkowym (dla jednego haremu).
Zachowanie: nieco płochliwe, samice mogą walczyć ze sobą o miejsca na terytorium samca dlatego lepiej wyznaczyć te rewiry sztucznie. Każdy rewir powinien mieć minimum 30 cm długości i być oddzielony od kolejnego korzeniami, grupą roślin rosnącą w kępie lub inną przeszkodą. Najlepiej użyć kokosów, które mogą zająć poszczególne samice. Wejścia do tych kokosów powinny być ustawione w taki sposób aby samice się nie widziały (tyłem do siebie).
Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie.
Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są znacznie większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - samce są bardziej kolorowe (grzbiet opalizuje na niebiesko -neonowo) i mają nieco dłuższe płetwy (pióropusz). Na ich ciele występują trzy wzdłużne ciemne pręgi - dwie są dobrze widoczne (na grzbiecie i w połowie tułowia) a trzecia jest słabo zarysowana na podbrzuszu. U samców na płetwie grzbietowej i ogonowej występuje nieco koloru czerwonego. Samice są jasne, białawe, pręgi są słabo widoczne a płetwy mają mniej koloru.
Rozmnażanie: samica składa ikrę w ilości około kilkudziesięciu sztuk w ukryciu (w jaskini, pod korzeniem, w łupinie kokosu). Ikrą zajmuje się samiczka i jest w tym czasie bardzo agresywna, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego.
Uwagi: gatunek jest uważany za odporny na nieco obniżone temperatury.