Nazwa polska: tubipora. W krajach anglojęzycznych Tubipora musica jest nazywana koralem organowym lub koralem muzycznym. Nazwa pochodzi od szkieletu, który tworzą rurki (tuby) połączone ze sobą jak w klasycznym instrumencie organowym. Wymowna jest tu sama nazwa - "Tubipora" (tuby + pory) oraz "musica".
Tubastrea musica, twardy szkielet organowy.
Występowanie geograficzne: Indo-Pacyfik wraz z Morzem Czerwonym.
Ogólna charakterystyka: koralowiec typu LPS.
Opis: koralowiec akwariowy, który z wierzchu jest nieco podobny do Briareum, Clavularii i Pachyclavularii. W zasadzie ma on pomieszane cechy wszystkich tych koralowców z jedną różnicą - a mianowicie wytwarza pod tkanką miękką twardy szkielet, który ma dziurkowaną (porowatą) strukturę (zrośniętych tubek). Często po śmierci korala gdy zostaje odsłonięty szkielet nagle akwarysta uświadamia sobie, że jego Briareum czy Pachyclavularia była tak naprawdę koralem z rodzaju Tubipora. Tubipora musica tworzy płaską lekko wypukłą kopułę, co również odróżnia ją od innych wspomnianych rodzajów, z tym że kopuła ta zarysowuje się dokładniej zwłaszcza u większych okazów. Forma kopułowa tworzy się zwykle na płaskich powierzchniach. Natomiast gdy skałki mają różne inne kształty wówczas forma kopułowa jest trudna do uformowania i słabo zauważalna, gdyż deformują ją nieregularne powierzchnie kamieni. Koral wraz ze swoim wzrostem rozrasta się na boki, szczelnie pokrywając skałę. Polipy przypominają małe gwiazdki lub wąskolistne kwiatki. Kolorystyka jest rozmaita, jednak najbardziej cenione są zielone formy Tubipora musica. Dostępne są także okazy w kolorze różowym, fioletowym, kremowym czy białym. Rzadziej spotyka się odmiany dwukolorowe - np. zielono-fioletowe.
Tubipora musica wykazuje ograniczone zachowania kolonialne. Objawia się to tym, ze cała kolonia wspólnie reaguje na zagrożenie, gdy naruszony zostanie jedynie jeden polip. Są to tzw. reakcje przewodzące. Informacja o zagrożeniu błyskawicznie dociera do innych polipów i wówczas reakcja na to zagrożenie jest wspólna. Najlepiej to widać w przypadku dużych okazów kolonijnych, gdzie polipy chowają się w sposób falowy.
Rozmiar: w akwariach przeważnie koral osiąga powierzchniowo obszar o średnicy ok. 50 cm. W naturze więcej.
Wymagania: korale te tolerują niewielką obecność organiki w wodzie - lekko podwyższone wartości azotanów i fosforanów. Ogólne parametry wody powinny być mniej więcej takie jak w przypadku innych koralowców: optymalna temperatura wody 23-28°C, optymalne zasolenie 33-36‰, pH 8,0-8,4. Koralowiec jest raczej średnio wymagający jeżeli chodzi o warunki wodne. Jest nieco trudniejszy w utrzymaniu niż Briareum, Clavularia i Pachyclavularia. Lubi umiarkowany lub silny prąd wody oraz umiarkowane lub mocne oświetlenie. Dobrze rośnie przy stałych co tygodniowych małych podmianach wody stanowiących 10-15% objętości zbiornika.
Tempo wzrostu: wolne / umiarkowanie średnie.
Stopień trudności utrzymania: średni.
Odżywianie: korale te odżywiają się wyciągając substancje odżywcze z wody (organikę). Tubipora musica powinna być dokarmiana pożywieniem o drobnej frakcji - zawiesinami z zooplanktonu, fitoplanktonem, odżywkami, fluidami, suplementami. Korale te wymagają nieco więcej dozoru, uwagi i kontroli. Podczas sztucznego dozowania pokarmu należy wyłączać odpieniacz i filtry (czas karmienia powinien trwać ok. 30-60 minut). Organizmy te są nieco trudniejsze w utrzymaniu niż Briareum, Clavularia i Pachyclavularia. Korale te posiadają zooksantele - glony symbiotyczne za pomocą, których się dodatkowo odżywiają i dzięki, którym atrakcyjnie świecą w świetle aktynicznym.
Rozmnażanie: w akwariach koralowiec rozrasta się na boki i obszarowo zajmuje nowe miejsca na skałach tworząc połaciowe kolonie. W akwarystyce koralowce najlepiej mnożyć przez mechaniczny podział. Koral najlepiej dzielić razem ze skałą, aby nie uszkodzić twardego przyrośniętego do skały szkieletu. W tym celu przydadzą się narzędzie warsztatowe - przecinak, młotek, siekierka, toporek, piła do metalu itp. Dużego koralowca najlepiej dzielić na dwie lub trzy równe części. Mniejsze fragmenty często się nie przyjmują.
Uwagi: okazy Tubipora musica są obecnie rzadko dostępne w obrocie akwarystycznym, gdyż bardzo zostały przetrzebione w miejscach ich naturalnego występowania. Szacuje się, że eksport okazów w celach akwarystycznych doprowadził do spadku populacji o 50% w ciągu zaledwie 10 lat. Sytuację mogłyby uratować specjalistyczne hodowle, które namnażałyby te organizmy do celów akwarystycznych. Koral ten może być mylony przez osoby małodoświadczone z rodzajem Briareum, Clavularia i Pachyclavularia. Jednak różnice w wyglądzie są na tyle widoczne, że osoby bardziej doświadczone bez problemu odróżnią Tubipora musica w warunkach akwariowych.