Nazwa gatunkowa: Stichodactyla gigantea.
Nazwa polska: brak. Jest jednak określany przez część akwarystów jako ukwiał dywanowy.
Występowanie geograficzne: głównie zachodnia część Atlantyku - Zatoka Meksykańska i Morze Karaibskie (są to głównie wody przybrzeżne południowego USA, Meksyku, Kuby, Kostaryki, Belize, Bahamów).
Wygląd: ukwiał ten ma formę dysku, jednakże grube i gęste macki powodują, że jego wygląd bardziej przypomina dywan. Macki są silnie parzące i zawierają neurotoksyny, które są w stanie sparaliżować nawet małą rybę. Kolorystyka może być różnorodna w zależności od odmiany. Najczęściej w sprzedaży spotyka się ten gatunek w jednolitym kolorze szarozielonym lub beżowym ale istnieją również formy żółte, różowe, rude, pomarańczowe czy niebieskie.
Rozmiar: w naturze pofalowana średnica dysku zwykle osiąga do 80 cm, natomiast w akwariach do 50 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: jest to ukwiał spotykany zarówno na rafach koralowych jak i na gruzowiskach skalnych. Preferuje zakres głębokości wynoszący 3-20 m. W naturze jest dosyć powszechny. Uwielbia mocne nasłonecznienie. W środowisku naturalnym żyje w symbiozie z niektórymi krewetkami ukwiałowymi, krabami i rybami - zwłaszcza z błazenkami - najczęściej Amphiprion ocellaris.
Wymagane parametry wody: zasolenie optymalne ok. 35‰, pH 8,0-8,4.
Temperatura: zalecana 23-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 240 l. (szerokość akwarium powinna mieć minimum 50 cm).
Zachowanie: należy uważać aby nie umieszczać w jego okolicy korali i innych ukwiałów, które z czasem będą mocno poparzone. W dużych akwariach Stichodactyla gigantea może być dobrym wyborem dla błazenków.
Dieta: mięsożerny - można podawać drobny pokarm mrożony - dafnię, oczliki, artemię, kiełża, mysis, kryla, kawałki filetów rybnych, owoce morza. Warto wlewać do zbiornika co pewien czas fitoplankton. Ukwiał ten może się także odżywiać za pomocą zooksanteli.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: zarówno bezpłciowe poprzez podział (klonowanie) lub płciowe poprzez zapłodnienie jajeczek samicy przez nasienie samca. Larwy wówczas żyją planktonicznie w toni wodnej i po pewnym czasie przyczepiają się do twardego podłoża, gdzie przekształcają się w docelową miniaturową formę.
Uwagi: ukwiał ten jest bardzo podobny do Stichodactyla helianthus z tym, że jest znacznie większy i mocno pofałdowany. Natomiast Stichodactyla helianthus ma formę kulistą. Młode egzemplarze, np. kilkucentymetrowe łatwo jest pomylić. Najlepiej odróżniać takie małe okazy po kierunku importu, ponieważ Stichodactyla heliantus jest importowana z Atlantyku, natomiast Stichodactyla gigantea z krajów Indo-Pacyfiku.
Zobacz także:
Kliknij, aby przejść do artykułu o ogólnej charakterystyce ukwiałów