Pelvicachromis pulcher, młody samiec

Pelvicachromis pulcher, samica

Nazwa gatunkowa: Pelvicachromis pulcher.

Nazwa polska: barwniak czerwonobrzuchy.

Występowanie geograficzne: Afryka - dorzecze rzeki Niger w Nigerii, oraz rzeki Szari w Kamerunie.

Kliknij, aby przejść do opisu rzeki Niger.

Wygląd: wystepuje co najmniej kilka odmian barwnych. Podstawowe ubarwienie: tułów koloru srebrzysto-fioletowego z czarnym paskiem biegnącym od oka do płetwy ogonowej i drugim biegnącym wzdłuż górnej linii grzbietu. Brzuch zabarwiony na różowo. Płetwy: grzbietowa oraz ogonowa bogato ubarwione (w różnym układzie kolorystycznym wraz z  rysunkiem) w zależności od odmiany danej populacji geograficznej. Na płetwie grzbietowej mogą występować oczka z żółtym otokiem.

Rozmiar: w naturze samce do 12,5 cm, samice do 8,5 cm, w akwariach samce do 10,5 cm, samice do 7,5 cm.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: wolno płynące, mocno zarośnięte, zacienione rzeki w wilgotnych lasach deszczowych.

Wymagane parametry wody: zalecane pH 6-7,2.

Temperatura: zalecana 24-27°C.

Zalecany minimalny litraż: 120-160 l. w akwarium jednogatunkowym dla jednej pary, 240 l. w akwarium wielogatunkowym.

Zachowanie: zwykle neutralne w stosunku do innych gatunków ryb, jednak w okresie rozrodu ryby są bardzo agresywne - mogą wówczas uśmiercić ryby o podobnej wielkości. Głównie zajmują dolne partie wody. Ryby te żyją w parach i zajmują wspólne terytorium. W naturze stwierdza się jednak częste przypadki układów haremowych.

Wystrój zbiornika: ryby preferują słaby przepływ wody, stłumione oświetlenie, rośliny pływające na powierzchni, strefy gęsto zarośnięte roślinnością, dekoracje z drewna i ciemno zabarwioną wodę (np. garbnikami), podłoże piaszczyste lub muliste z martwą materią organiczną (np. liście). Chętnie wykorzystują groty do rozrodu (z kamienia, ceramiczne doniczki, łupny orzecha kokosowego itp.).

Dieta: wszystkożerne - w naturze zjadają różnego typu insekty, larwy owadów, małe bezkręgowce wodne, glony, sinice, drobne nasiona, detrytus oraz miękkie, drobne rośliny pierzaste. W akwariach można podawać sztuczną wieloskładnikową karmę roślinną (płatki, granulat), glony w postaci spiruliny, oraz mięsne pokarmy mrożone (oczlik, wodzień).

Dymorfizm płciowy: samce są większe od samic, mają dłuższą i ostrzejszą płetwę grzbietową oraz szpadelkowaty kształt płetwy ogonowej. Samice w okresie tarła mają bardziej zabarwione na różowo lub wiśniowo podbrzusze.

Dobrana para, z góry samiec, u dołu samica.

Rozmnażanie: łatwe - często dochodzi do tarła w akwariach towarzyskich. Samica wówczas wybiera kryjówkę, z której wystaje jej jedynie głowa (np. grota, lub ceramiczna doniczka). W przypadku braku takich miejsc ryby kopią dołek na dnie, który będzie stanowił ich gniazdo. Po tarle samiec patroluje teren wokół niego i atakuje wszystkie ryby, które zbyt blisko podpłyną do tego miejsca. Młode po wylęgu przebywają pewien czas przy samicy, która ich strzeże i się nimi opiekuje.

Uwagi: przy braku pokarmu roślinnego, ryby mogą uszkadzać delikatne rośliny pierzaste. Podobnym z wyglądu i kształtu gatunkiem jest barwniak szmaragdowy, który ma jednak nieco inne ubarwienie.