Nazwa gatunkowa: Sicyopterus microcephalus.
Nazwa polska: brak, w niektórych środowiskach akwarystycznych jest potocznie nazywana jako babka skrzydlata.
Charakterystyka: babka słodkowodna.
Występowanie geograficzne: Zachodnia Indonezja oraz wyspa Sulawesi.
Wygląd: tułów podłużny - wałkowaty, głowa okrągła, pysk bardzo duży i pojemny. Występuje podwójna płetwa grzbietowa - ta zlokalizowana bliżej głowy posiada znacznie wydłużone promienie, które przypominają pióropusz lub skrzydło (zwykle zabarwione na biało). Prawdopodobnie ubarwienie tych babek jest różnorodne i zależy od cech lokalnie występujących populacji. W handlu zdarzają się osobniki szare lub stalowe opalizujące na błękitno z pomarańczową lub rudą płetwą ogonową, czasem jednak spotkać można także osobniki srebrzyste lub szaro-beżowe z żółtawą płetwą ogonową.
Rozmiar: do 11 cm.
Długość życia: prawdopodobnie do ok. 3 lat.
Typ środowiska: przejrzyste, płytie rzeki i strumienie o podłożu kamienisto-żwirowym (głównie na głębokości 0.5-1,5 m.).
Wystrój zbiornika: gatunek nadaje się zarówno do akwariów towarzyskich jak i biotopowych. Lubi podłoża, które stanowią mieszaninę zaokrąglonego żwiru i otoczaków (rośliny są zbędne). Lubi także ruch wody. W akwariach towarzyskich należy uważać na łączenie go z rybami, które mogą skubać jego pióropusz. Babki skrzydlate doskonale dogadują się z niektórymi rybami jajożyworodnymi - molinezjami, gupikami itp.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 7,2-7,8.
Temperatura: zalecana 24-26°C.
Zalecany minimalny litraż: ok. 240 l., zbiornik powinien mieć minimum 120 cm długości.
Zachowanie: gatunek towarzyski i ruchliwy, porusza się skokowo, za pomocą płetw piersiowych potrafi przyczepiać się do pionowych powierzchni (kamieni, szyb itp.). Nie jest płochliwy i zwykle jest stale widoczny w zbiorniku, uwielbia przeciskać się wśród kamieni. Zaleca się trzymanie minimum 6 szt. Samce bywają wobec siebie nieco poddenerwowane jedynie w okresie tarła. Ryby te mogą być zagrożeniem dla narybku i małych mikrorybek, gdyż w naturze polują na niewielkie żywe organizmy.
Dieta: gatunek wszystkożerny. W naturze spożywa drobne bezkręgowce wodne, narybek innych ryb, małe krewetki, ikrę i glony porastające kamienie. W akwariach najlepiej podawać tym rybom mrożonki, natomiast glony ryby samodzielnie będą sobie zeskrobywać z kamieni. Pokarmy suche są z reguły spożywane niechętnie.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: w okresie tarła samce stają się bardziej jaskrawe, ryby dobierają się w pary. Tarło odbywa się tuż przy dnie. W akwariach dochodzi czasem do udanego tarła, jednak wychów młodych jest bardzo trudny. Prawdopodobnie (informacja nie potwierdzona) może być konieczny dodatek słonej wody. W przypadku blisko spokrewnionego gatunku Sicyopterus Lagocephalus zamieszkującego wyspy Oceanu Indyjskiego i Zachodniego Pacyfiku zostało już udowodnione, że pomimo tego iż dorosłe ryby żyją w słodkowodnych strumieniach to ich tarło jak i wylęg narybku oraz jego początkowa faza życia odbywa się w wodzie słonawej, niekiedy o dużym zasoleniu.
Uwagi: gatunek stosunkowo nie dawno wprowadzony do akwarystyki. Na terenie Indonezji, Papui Nowej Gwinei, Północnej Australii i Oceanii występują również inne gatunki z rodzaju Sicyopterus (w tym wiele nie odkrytych i nie opisanych). Zazwyczaj różnią się one od siebie wielkością i ubarwieniem, budowa ciała jest względnie u nich podobna. Babki te mają podobny tryb życia i usposobienie. Można tu wyróżnić m.in. Sicyopterus pugnans - gatunek żyjący na Thaitii o ubarwieniu błękitnym lub pomarańczowym w czarne pionowe paski, Sicyopterus lividus żyjący w strumieniach Mikronezji o ubarwieniu białawym z czarną pręgą na oku oraz Sicyopterus Lagocephalus o ubarwieniu szarym z charakterystycznym kafelkowym wzorze na grzbiecie zasiedlający strumienie Polinezji Francuskiej. Należy jedynie pamiętać, że nie wszystkie gatunki z tego rodzaju są wszystkożerne, gdyż często spotkać można gatunki mięsożerne lub jedynie roślinożerne (glonożerne).