Zdjęcie: Francois Libert, https://www.flickr.com, CC BY-NC SA 2.0

Nazwa gatunkowa: Valenciennea puellaris.

Nazwa polska: brak.

Charakterystyka: słonowodna babka kopiąca.

Występowanie geograficzne: Ocean Indyjski wraz z Morzem Czerwonym i Zatoką Adeńską oraz Zachodni i Środkowy Pacyfik (do Mikronezji i Polinezji).

Wygląd: białawy lub szarobiały kolor ciała. Na tułowiu występują pomarańczowo-brązowe plamki i cętki ułożone w poziomej linii wraz z turkusowymi znacznikami. Populacje z Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego różnią się nieco od siebie wzorem na ciele. Odmiany z Oceanu Indyjskiego mają tułów w kolorystyce szarobłękitnej.

Rozmiar: do 20 cm w naturze.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: rafy koralowe i ich okolice z piaszczystym dnem. Przeważnie spotykane na głębokości 1-30 m. (maksymalnie 82 m.).

Wymagane parametry wody: KH 8-12, pH 8.0-8.4, zasolenie ok. 35,5‰.

Temperatura: w naturze 23-29°C. Dobrze znosi wysokie temperatury. Występuje często w bardzo płytkiej nagrzanej wodzie. Zalecana temperatura w akwariach 25-27°C.

Zalecany minimalny litraż: 400 l.

Zachowanie: w naturze żyje w dobranych, trwałych parach. Ryby obierają swoje terytorium, które bronią przed innymi rybami z rodziny babkowatych. Para kopie norę w piasku (często pod skałą), którą wspólnie zamieszkuje. W akwariach wielogatunkowych można trzymać tolerującą się parę lub tylko jedną sztuką z tego gatunku. Nadaje się raczej do dużych akwariów koniecznie z piaskiem na dnie. Zalecana warstwa piasku powinna wynosić minimum 5 cm (grubsza będzie jednak bardziej wskazana). Ryby nieustannie przekopują piasek w poszukiwaniu pożywienia. Z czasem - gdy przebudują piaskowy krajobraz na swoim terytorium mogą mniej kopać w podłożu. Przy babkach kopiących należy wyżej sadzić korale i ukwiały na skałach, ponieważ ryby te będą je zasypywać piaskiem.

Dieta: mięsożerne - głównie małe bezkręgowce. W akwariach można podawać jej pokarmy mrożone - np. lasonogi, solowca, ikrę oraz tonące suche granulaty. Pokarm należy podawać wprost do nory babki lub w jej okolice. Można również zagrzebywać go w piasku (tak aby wystawała z niego tylko niewielka część). U niektórych egzemplarzy może występować problem z przyjmowaniem pożywienia w akwariach.

Dymorfizm płciowy: brak danych.

Rozmnażanie: w akwariach dobrana para często podchodzi do tarła i zwykle z sukcesem odbywa się wylęg z ikry. Wykarmienie młodych jednak w takich warunkach jest bardzo trudne. Para opiekuje się młodymi. W bardzo dużych zbiornikach (np. 1500 l.) możliwe jest samoistne odchowanie pojedynczych sztuk o ile regularnie będzie dostarczany fitoplankton do wody.

Uwagi: brak.