Zdjęcie: Francois Libert, CC BY-NC SA 2.0
Nazwa gatunkowa: Valenciennea strigata.
Nazwa polska: brak.
Charakterystyka: słonowodna babka kopiąca.
Występowanie geograficzne: Ocean Indyjski oraz Zachodni Pacyfik (wody Indonezji, Filipin, Południowej Japonii aż do Północno-wschodniej Australii.
Wygląd: jasnoszary kolor ciała, żółtawa głowa zdobiona jest niebieskimi wzorami.
Rozmiar: 18 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: głównie rafy koralowe i ich okolice z piaszczystym podłożem na głębokościach 1-25 m.
Wymagane parametry wody: KH 8-12, pH 8.0-8.4, zasolenie ok. 35,5‰.
Temperatura: w naturze 24,5-29°C. Dobrze znosi wysokie temperatury. Występuje często w bardzo płytkiej nagrzanej wodzie.
Zalecany minimalny litraż: 240 l.
Zachowanie: w naturze żyje w dobranych, trwałych parach. Ryby obierają swoje terytorium, które bronią przed innymi rybami z rodziny babkowatych. Para kopie norę w piasku (często pod skałą), którą wspólnie zamieszkuje. W akwariach wielogatunkowych można trzymać tolerującą się parę lub tylko jedną sztuką z tego gatunku. Nadaje się raczej do dużych akwariów koniecznie z piaskiem na dnie. Zalecana warstwa piasku powinna wynosić minimum 5 cm (grubsza będzie jednak bardziej wskazana). Ryby nieustannie przekopują piasek w poszukiwaniu pożywienia. Z czasem - gdy przebudują piaskowy krajobraz na swoim terytorium mogą mniej kopać w podłożu. Przy babkach kopiących należy wyżej sadzić korale i ukwiały na skałach, ponieważ ryby te będą je zasypywać piaskiem.
Dieta: mięsożerne - głównie małe bezkręgowce. W akwariach można podawać jej pokarmy mrożone - np. lasonogi, solowca, ikrę oraz tonące suche granulaty. Pokarm należy podawać wprost do nory babki lub w jej okolice. Można również zagrzebywać go w piasku (tak aby wystawała z niego tylko niewielka część). U niektórych egzemplarzy może występować problem z przyjmowaniem pożywienia w akwariach.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: w akwariach dobrana para często podchodzi do tarła i zwykle z sukcesem odbywa się wylęg z ikry. Wykarmienie młodych jednak w takich warunkach jest bardzo trudne. Para opiekuje się młodymi. W bardzo dużych zbiornikach (np. 1500 l.) możliwe jest samoistne odchowanie pojedynczych sztuk o ile regularnie będzie dostarczany fitoplankton do wody.
Uwagi: brak.