Anomalochromis thomasi.
Nazwa gatunkowa: Anomalochromis thomasi.
Nazwa polska: barwniak Thomasa.
Występowanie geograficzne: Afryka - rzeki w Nigerii i Kamerunie.
Wygląd: istnieje kilka wariantów ubarwienia, które różnią się nieco rozkładem wzorów na tułowiu i intensywnością ubarwienia. Zwyklem młode osobniki posiadają duże kropki na tułowiu, które z biegiem czasu zanikają i przekształcają się w nieregularne ciemne pionowe pasy. Dorosłe ryby opalizują kolorem błękitnym.
Rozmiar: samce do 9 cm, samice do 6 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynące rzeki i strumienie w terenach leśnych, mocno zarośnięte, zacienione rzeki w wilgotnych lasach deszczowych.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 6,0-7,5, GH 4-15.
Temperatura: zalecana 23-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 80 l. w akwarium jednogatunkowym dla jednej pary lub 120 l. w akwarium wielogatunkowym. Dwie pary można trzymać w akwarium o litrażu 240 l.
Zachowanie: zwykle neutralne w stosunku do innych gatunków ryb, jednak w okresie rozrodu ryby są agresywne względem innych gatunków. Głównie zajmują dolne partie wody. Ryby te żyją w parach i zajmują wspólne terytorium. Posiadają swoisty charakter, czasem osobniki dobrane w pary wdają się między sobą w drobne awantury. Ryby należy dobierać spośród grupy np. kilku młodych sztuk o jednakowej wielkości. O ile co najmniej jeden osobnik będzie odmiennej płci to para utworzy się wócwzas sama. Pozostałe niedobrane osobniki należy odłowić, gdyż będą one gnębione przez główną parę w zbiorniku.
Wystrój zbiornika: ryby preferują słaby przepływ wody, stłumione oświetlenie, rośliny pływające na powierzchni, strefy gęsto zarośnięte roślinnością, dekoracje z drewna i ciemno zabarwioną wodę (np. garbnikami), podłoże piaszczyste lub muliste z martwą materią organiczną (np. liście). Chętnie wykorzystują groty do rozrodu (z kamienia, ceramiczne doniczki, łupny orzecha kokosowego itp.).
Dieta: wszystkożerne. W naturze zjadają różnego typu insekty, larwy owadów, małe bezkręgowce wodne ale także glony, sinice, drobne nasiona, detrytus oraz miękkie, drobne rośliny pierzaste. W akwariach można podawać sztuczną wieloskładnikową karmę roślinną (płatki, granulat), glony w postaci spiruliny, oraz mięsne pokarmy mrożone (oczlik, wodzień, rozwielitka).
Dymorfizm płciowy: samce są nieco większe od samic, bardziej krępe, u dorosłych osobników występuje lekko garbate czoło, płetwy są bardziej zaostrzone niż u samic. Samice posiadają więcej koloru, są smuklejsze i delikatniejsze w budowie ale mają posiadają bardziej zaokrąglone podbrzusze.
Rozmnażanie: łatwe - często dochodzi do tarła w akwariach towarzyskich. Para wybiera miejsce lęgowe - np. płaski kamień, dołek w żwirze lub szeroki poziomy liść, rzadziej grotę. Ryby wspólnie czyszczą wybraną powierzchnię. Po tarle rodzice naprzemiennie opiekują się ikrą i atakują wszystkie ryby, które zbyt blisko podpłyną do miejsca lęgowego. Młode po wylęgu przebywają pewien czas przy samicy, która ich strzeże i się nimi opiekuje. Z początku wylęg pozyskuje pokarm ze swoich woreczków żółtkowych. Po ich absorbcji należy wprowadzić drobny pokarm żywy - wylęg solowca lub nicienie mikro.
Uwagi: przy braku pokarmu roślinnego, ryby mogą uszkadzać delikatne rośliny pierzaste.