Asterina gibbosa, z lewej strony widok grzbietu, z prawej widok od spodu rozgwiazdy.
Nazwa gatunkowa: Asterina gibbosa.
Nazwa polska: brak.
Występowanie geograficzne: Północno-Wschodni Atlantyk (Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Portugalia, Francja, Wyspy Brytyjskie) oraz w z zachodniej części Morza Śródziemnego (od Cieśniny Gibraltarskiej do Tunezji).
Wygląd: kolor zwykle jednolity zależny od danej populacji - może być zielony, pomarańczowy, wyblakły czerwony, beżowy lub brązowy. Niekiedy środek grzbietu może być brązowy. Osobniki z głębin są jaśniejsze. Ramiona są krótkie i tępe, rozgwiazdy te mają budowę poduszkowatą.
Rozmiar: do ok. 5 cm.
Długość życia: ok. 6 lat.
Typ środowiska: spotykana na głębokości 1-125 m. na skałach, w szczelinach, pod kamieniami i nawisami skalnymi.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 7,9-8,4, zalecane zasolenie 35-38‰.
Temperatura: optymalna 18-25°C.
Zalecany minimalny litraż: 120 l. dla jednego egzemplarza (ze względów żywieniowych).
Zachowanie: typowe dla rozgwiazd, powolne usposobienie, w ciągu dnia mało aktywne, żerują głównie w nocy.
Dieta: wszystkożerne: mikroorganizmy ze skał, drobniutkie mięczaki, glony - głównie okrzemki, rozkładające się makroglony (np. morszczyn), ikra przyklejona do skał, gąbki. Akwarium powinno być wystartowane na żywej skale, żeby rozgwiazda ta miała możliwość dostępności róznorodnego pokarmu.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: asteriny te są rozdzielnopłciowe, samica przykleja jaja w galaretowatej otoczce do skał. W akwariach gatunek ten jest rzadko trzymany. Nie rozmnaża się w niewoli.
Uwagi: Asterina gibbosa jest często mylona z Asterina phylatica. Podstawowa różnica, którą można zauważyć dysponując lupą to obecność u A.gibbosa dwóch małych kolców na każdej z płytek otaczających pyszczek. Czasami w identyfikacji pomaga również rozmiar tych zwierząt A.gibbosa osiąga 5 cm średnicy, natomiast A.phylactica maksymalnie 1,5 cm średnicy. Po za tym A.phylactica żyje znacznie krócej bo ok. 2 lata. Do roku 1979 uważano obie te rozgwiazdy za jeden gatunek. Ostatecznie ustalono, że asteriny te poza niewielkimi różnicami w wyglądzie, zajmują także różne nisze ekologiczne i mają odmienne mechanizmy rozrodcze oraz odmienną specyfikę rozwoju młodych.