Anemonia sulcata zwana włosami Wenus to bardzo pospolity ukwiał kojarzony z południową Europą. Został opisany naukowo już 250 lat temu. Jest dość liczny w Morzu Śródziemnym i zapewne wielu z was mogło się natknąć na ten gatunek, będąc np. na wakacjach nad Adriatykiem.
Pień tego ukwiału ma około 5 cm wysokości, długość macek dochodzi do około 15 cm, a ogólna średnica całego ukwiału wynosi około 25 cm. Włosy Wenus to ukwiały sześciopromienne z ilością macek dochodzącą do 192 sztuk. Przyssawka jest mocna, ale za pomocą płaskiego patyczka każdy taki ukwiał można spokojnie odczepić od podłoża. Jego kolorystyka jest jasna - biaława, szarawa, kremowa lub beżowa. Organizmy te występują powszechnie w Morzu Śródziemnym. Na głębokościach od pół do około 2 metrów, choć potrafi bytować także w znacznie głębszych wodach. Źródła podają, że barwy tych zwierząt są zależne od obecności alg symbiotycznych i dlatego kolory tych ukwiałów są przez to zmienne.
Zwierzęta te są bardzo mobilne i potrafią pokonywać szybko duże odległości w zbiorniku. Czasem przemieszczają się za pomocą stopy, która wolno się porusza, ale potrafią też szybko zmienić miejsce, poprzez odklejenie się od podłoża i odpłynięcie z prądem wody w inne miejsce. Takie wędrówki w akwariach nie są mile widziane przez akwarystów, ponieważ ukwiały w trakcie dryfowania mogą się dostać do pracującego falownika i zostać po prostu zmielone. Z tego względu nie są one zalecane do akwariów rafowych, mimo że w temperaturze 26°C czują się bardzo dobrze. Ukwiały te są niebezpieczne i posiadają silne właściwości parząco-drażniące. Zaleca się wtedy przemywanie poparzonych miejsc alkoholem. Podobno najgorsze jest dostanie się jadu do otwartej rany. Taka sytuacja powoduje silny ból.
Natomiast rozród tego gatunku jest prawdopodobnie bardzo podobny jak w przypadku ukwiału końskiego. Podczas karmienia podawać można tym ukwiałom lasonogi, artemię a nawet oczliki, które z toni wodnej wyłapują ich macki i powoli przesuwają te pokarmy sobie do otoworu gębowo-wydalniczego.
W Hiszpanii te ukwiały są poławiane w celach konsumpcyjnych. Szczególnie w rejonie Kadyksu powszechnie się je podaje po uprzednim usmażeniu. Również na Sycylii i Korsyce można je spotkać serwowane smażone w cieście.
Bardzo podobnym - bliźniaczym ukwiałem o bardziej ciekawej kolorystyce jest Anemonia viridis - Artykuł o Anemonia viridis (kliknij, aby przejść)
Zobacz także:
Kliknij, aby przejść do artykułu o ogólnej charakterystyce ukwiałów
Tekst i zdjęcia: Tommy Aquario.