Zdjęcia: Ulrich Brunner, Gnathochromis permaxillaris.
Nazwa gatunkowa: Gnathochromis permaxillaris.
Nazwa polska: brak.
Występowanie geograficzne: gatunki z tego rodzaju są endemiczne - występują w Jeziorze Tanganika w Afryce Wschodniej.
Wygląd: głowa i oczy duże względem tułowia. końcówka pyska uformowana w "dziób", który ryba może odchylać harmonijkowo. Ryby są koloru jednolitego - brązowego, jasnobrązowego lub beżowego. Niektóre odmiany posiadają słabo zaznaczone i rozmyte grube pionowe pasy na tułowiu. W okolicach skrzeli może znajdować się czarna plamka (niekiedy może być również słabo widoczna).
Rozmiar: w zależności od linii genetycznej 16-20 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: głównie w dolnych partiach wody w różnych rejonach jeziora i na różnych głębokościach (5-125 m. głębokości). Preferuje dno muliste ze sporą ilością materiału organicznego.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 7,8-8,4.
Temperatura: tolerowana 24-27°C.
Zalecany minimalny litraż: jedna para powinna zajmować zbiornik nie mniejszy niż 450 l.
Zachowanie: ryby agresywne i terytorialne, preferują groty skalne. Kopią aktywnie w piasku - wskazana spora warstwa piasku - minimum 8 cm. Dobrana para pilnie strzeże swojej groty i rewiru przed innymi gatunkami. W akwariach wielogatunkowych można trzymać jedną parę z inną obsadą rybną, która będzie zajmować inną strefę zbiornika - dobrym wyborem będą tutaj duże Cyprichromisy, które przebywają w toni wodnej.
Dieta: mięsożerne - w akwariach można podawać ślimaki, bezkręgowce wodne - np. krewetki karłowate, solowca, lasonoga, kryl, narybek innych gatunków ryb. W akwarium bez większych problemów zjadają także pokarmy suche - sztuczne ale powinny być one podawane jedynie okazjonalnie.
Dymorfizm płciowy: samce większe, masywniejsze, można je odróżnić po zachowaniu.
Rozmnażanie: łatwe - w dobrze prowadzonym akwarium dobrana para w ukryciu np. w kamiennej grocie systematycznie odbywa tarło. Samica składa zwykle kilkadziesiąt sztuk ziaren ikry. Opiekę nad jajami sprawuje samica, która inkubuje je w pysku. Po wylęgu przekazuje młody narybek samcowi, który następnie również inkubuje go w swoim pysku aż nieco podrośnie.
Uwagi: brak
Zdjęcie: Grzegorz Horbaciuk, Gnathochromis permaxillaris.