Nazwa gatunkowa: Moenkhausia pittieri.
Nazwa polska: błyszczyk brylantowy, błyszczyk Pittera.
Występowanie geograficzne: Jezioro Walencia w Wenezueli wraz z jego dopływami (Ameryka Południowa).
Wygląd: ciało kształtem przypomina romb i jest barwy srebrzystej lub złocistej (w zależności od odmiany). Gatunek ten posiada charakterystyczny mieniący się niczym brylant tułów (stąd polska nazwa). Istnieje forma o wydłużonych płetwach.
Rozmiar: do 6 cm.
Długość życia: maksymalnie kilka lat.
Typ środowiska: w naturze są to przejrzyste wolno płynące wody. Natomiast w akwariach ryby te często są hodowane w typowych zbiornikach roślinnych.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 6-6,8, GH 5-12.
Temperatura: zalecana 24-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 80 l. Wskazany zbiornik o długości minimum 70-80 cm.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - w akwarium zaleca się trzymanie minimum 8-10 osobników, ponieważ są to ryby ławicowe. Zajmują głównie środkową część zbiornika. Ryby są towarzyskie i nadają się do akwariów ogólnych. W zbyt jasnym świetle ryby te nie błyszczą się brylantowo.
Dieta: wszystkożerne - w naturze żywią się głównie niewielkimi bezkręgowcami. W akwarium chętnie zjadają pokarmy suche, mrożone oraz żywe (dafnia, oczlik). Pokarm roślinny w postaci suchej karmy powinien stanowić mniejszą część diety.
Dymorfizm płciowy: trudny do rozróżnienia, samce bardziej smukłe z nieco dłuższą płetwą grzbietową (ta cecha jest trudna do rozróżnienia u form długopłetwych), samice są bardziej zaokrąglone w partii brzusznej.
Rozmnażanie: łatwe - w dużych akwariach z obfitą roślinnością i licznymi kryjówkami często dochodzi do spontanicznego, grupowego tarła o ile zaistnieją odpowiednie warunki wodne (wymagane parametry wody), aranżacyjne i pozwoli na to pozostała obsada akwarium. W rzadkich wypadkach w akwariach z dużą masą roślinną może dojść nawet do samoistnego odchowania się pojedynczych sztuk młodych rybek ale jest to sytuacja bardzo rzadka. Jednak jeśli chcemy uzyskać większą ilość młodych konieczny będzie zbiornik tarliskowy z temperaturą 27°C i PH poniżej 6,5. Dno powinno być wyścielone mchami lub substratem (np. włóknem torfowym lub kokosowym). Tarło powinno się odbywać grupowo z udziałem ok. 10 szt. ryb (5 samców, 5 samic). Ikra jest rozrzucana na podłoże. Po wytarciu należy zaciemnić zbiornik i oddzielić dorosłe osobniki od ikry. Młode po wylęgu można skarmiać larwą solowca.
Uwagi: brak.