Xenotilapia bathyphila
Nazwa gatunkowa: Xenotilapia bathyphila.
Nazwa polska: brak.
Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny, w naturze występuje tylko w afrykańskim Jeziorze Tanganika.
Kliknij, aby przejść do opisu Jeziora Tanganika
Wygląd: głowa zaokrąglona, pysk ma położenie dolne, oczy bardzo duże, istnieje kilka odmian barwnych. Na płetwie grzbietowej występuje wyraźny rysunek.
Rozmiar: do 10-11 cm.
Długość życia: brak danych (kilka lat).
Typ środowiska: głębsze warstwy (25-35 m.) z miękkim piaszczystym dnem.
Wymagane parametry wody: pH 7,9-9.
Temperatura: toptymalnie 24-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 240 l. dla jednego haremu (1+3) lub 375 l. dla dwóch haremów. skałami.
Wystrój zbiornika: na dno kilku centymetrowa warstwa piasku, w przypadku trzymania dwóch haremów najlepiej wydzielić dwa rewiry w środku zbiornika przedzielone skałami. Ryby nie niszczą roślin - można posadzić anubiasy, nurzańce itp.
Zachowanie: samce są bardziej wybarwione gdy są co najmniej dwa haremy w zbiorniku. Gatunek przesiewa piasek w poszukiwaniu pożywienia. Ryby w odniesieniu do innych gatunków z Jeziora Tanganika są względnie mało agresywne. Nie należy łączyć różnych gatunków z rodzaju Xenotilapia w jednym zbiorniku.
Dieta: mięsożerne - w naturze zooplankton, w akwarium ich posiłkiem powinny być mrożonki (rozwielitka, solowiec, wodzień, oczliki, lasonogi, drobne krewetki), pokarmy żywe oraz okazjonalnie specjalistyczna sucha karma dedykowana dla mięsożernych ryb z Tanganiki (przed podaniem długo namaczana).
Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są bardziej wybarwione i nieznacznie większe.
Rozmnażanie: łatwe, do tarła dochodzi przy podłożu. Samica inkubuje ikrę przez okres około 21 dni. Natomiast samiec również pomaga w wychowaniu maluchów ale jego rola bardziej polega na pilnowaniu terytorium swojej rodziny. W jednym miocie zazwyczaj przychodzi na świat 15-25 sztuk narybku. Młode można skarmiać silnie rozdrobnionym pokarmem suchym i wylęgiem solowca.
Uwagi: brak.