Nazwa polska: brak - funkcjonuje spolszczenie w mowie potocznej.

Ogólna charakterystyka: koralowiec twardy typu SPS.

Koralowce z rodzaju Pavona czasem trudno sklasyfikować jako typowe korale SPS, gdyż wykazują one cechy pośrednie typów SPS i LPS. Pavona decussata wygląda jak małopolipowy koral SPS ale jednocześnie o sporej ilości tkanki miękkiej co upodabnia ten gatunek również do typu LPS.

Występowanie geograficzne: bardzo pospolity w naturze gatunek z Indo-Pacyfiku, notowany od Morza Czerwonego po Mikronezję.

Opis: korale te swoim pokrojem i kształtem przypominają gatunek Pavona cactus, jednak inaczej wyglądają u nich polipy - nie mają widocznych linii (tak jak u P. cactus) i są drobne i frędzlowate. twarde blaszki segmentowe mają  średnicę do 5 cm i grubości 0,4-1 cm. Koralowiec rośnie kolonijnie i występuje głównie w barwach takich jak: pomarańczowy, brązowy, rudy, beżowy, różowy, fioletowy, żółtawy. Zwierzęta te posiadają twardy szkielet wapniowo-magnezowy, który jest obrośnięty barwną miękką tkanką. Koral jest aktywny zwykle w ciągu dnia. Jest to koralowiec umiarkowanie agresywny - będzie parzyć inne korale umiejscowione obok.

Rozmiar: w akwariach zwykle wysokość dochodzi do ok. 30 cm, w naturze do 50 cm. Średnica podstawy może wynosić w akwariach 80 cm, natomiast w naturze Pavona decussata może pokrywać strefę o średnicy do kilku metrów.

Wymagania: gatunek uważany za dosyć odporny jak na korale typu SPS. Mimo to ogólne parametry wody powinny być mniej więcej takie jak w przypadku innych koralowców: optymalna temperatura wody 24-26°C, optymalne zasolenie 34-36‰, pH 8,0-8,4. Należy bezwzględnie pilnować wysokich wartości wapnia i magnezu w wodzie, gdyż sporo tych związków koralowiec wyciąga z wody. Korale te wymagają silnego oświetlenia (wprowadzanego stopniowo) i silnego nurtu wody. Koralowce te dobrze sobie radzą  w zbiornikach, w których trzyma się akropory i anakropory. W naturze notowany raczej w płytkich wodach, nie przekraczających 15 m. głębokości.

Tempo wzrostu: średnie lub średnio-szybkie w porównaniu do innych korali typu SPS.

Stopień trudności utrzymania: łatwy w uprawie w porównaniu do innych korali typu SPS.

Odżywianie: należy te korale dokarmiać cyklicznie drobniutkim zooplanktonem, a najlepiej zawiesiną z niego. Podczas karmienia należy zrobić w zbiorniku pauzę filtracyjną - na czas ok. 30-40 minut. Wówczas należy wyłączyć pompę obiegową, filtry (jeżeli istnieją) i odpieniacz aby sprzęty te nie wyłapały pokarmu nim nakarmi się koral. Można skarmiać fluidem dla koralowców, zawiesiną z zooplanktonu, drobnym mrożonym zooplanktonem (rozwielitka, wrotka, widłonogi) i sporadycznie także fitoplanktonem. Koralowce te są wyposażone w algi symbiotyczne - zooksantele, dzięki którym mogą się dodatkowo odżywiać dzięki światłu.

Rozmnażanie: w naturze koralowiec może się rozmnażać płciowo lub bezpłciowo (np. poprzez mechaniczny podział). Podczas rozmnażania płciowego gamety są uwalniane do toni wodnej, gdzie następuje zapłodnienie. Z zygoty tworzy się swobodnie pływająca planktoniczna larwa (planula), która po zakończeniu rozwoju osiada na dnie morskim. Tutaj przechodzi metamorfozę tworząc zaczyn koralowca. Inną metodą zwiększania swojego zasięgu jest fragmentacja. Jeśli kawałek koralowca, który oderwał się od matecznika zaklinuje się w odpowiedniej pozycji przy skale wówczas może przyrosnąć i rozpocząć rozwój jako oddzielny nowy koralowiec.

W akwariach akwaryści w podobny sposób sztucznie namnażają te koralowce poprzez mechaniczny podział korala na więcej osobników. Do tego celu najczęściej używa się narzędzi warsztatowych - toporki, młotki, przecinaki, nożyce. Wystarczy odciąć fragment korala (np. o wysokości 5 cm) i przykleić jego podstawę do skałki lub podstawki. Z reguły takie szczepki dosyć dobrze się przyjmują i podejmują egzystencję jako nowe osobniki.

Uwagi: korale te nadają się na pierwsze korale z kręgu SPS.