Zdjęcie: Francois Libert, https://www.flickr.com, CC BY-NC SA 2.0
Nazwa gatunkowa: Valenciennea longipinnis.
Nazwa polska: brak.
Charakterystyka: słonowodna babka kopiąca.
Występowanie geograficzne: Ocean Indyjski oraz Zachodni Pacyfik.
Wygląd: ciało jasnego koloru. Na tułowiu występuje wzór składający się z poziomo ułożonych kropek i kresek. Wzór ten w zależności od populacji może być słabo lub wyraziście zaznaczony i jest mieszaniną koloru brązowego, beżowego i turkusowego. Na pierwszej płetwie grzbietowej znajduje się czarna plamka.
Rozmiar: 18 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: rafy koralowe lub ich okolice w miejscach z piaszczystym dnem. Przeważnie występuje na głębokości 1-30 m.
Wymagane parametry wody: KH 8-12, pH 8.0-8.4, zasolenie ok. 35,5‰.
Temperatura: w naturze 24-29°C. Dobrze znosi wysokie temperatury. Występuje często w bardzo płytkiej nagrzanej wodzie.
Zalecany minimalny litraż: 350 l.
Zachowanie: w naturze żyje w dobranych, trwałych parach. Ryby obierają swoje terytorium, które bronią przed innymi rybami z rodziny babkowatych. Para kopie norę w piasku (często pod skałą), którą wspólnie zamieszkuje. W akwariach wielogatunkowych można trzymać tolerującą się parę lub tylko jedną sztuką z tego gatunku. Nadaje się raczej do dużych akwariów koniecznie z piaskiem na dnie. Zalecana warstwa piasku powinna wynosić minimum 5 cm (grubsza będzie jednak bardziej wskazana). Ryby nieustannie przekopują piasek w poszukiwaniu pożywienia. Z czasem - gdy przebudują piaskowy krajobraz na swoim terytorium mogą mniej kopać w podłożu. Przy babkach kopiących należy wyżej sadzić korale i ukwiały na skałach, ponieważ ryby te będą je zasypywać piaskiem.
Dieta: mięsożerne - głównie małe bezkręgowce. W akwariach można podawać jej pokarmy mrożone - np. lasonogi, solowca, ikrę oraz tonące suche granulaty. Pokarm należy podawać wprost do nory babki lub w jej okolice. Można również zagrzebywać go w piasku (tak aby wystawała z niego tylko niewielka część). U niektórych egzemplarzy może występować problem z przyjmowaniem pożywienia w akwariach.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: w akwariach dobrana para często podchodzi do tarła i zwykle z sukcesem odbywa się wylęg z ikry. Wykarmienie młodych jednak w takich warunkach jest bardzo trudne. Para opiekuje się młodymi. W bardzo dużych zbiornikach (np. 1500 l.) możliwe jest samoistne odchowanie pojedynczych sztuk o ile regularnie będzie dostarczany fitoplankton do wody.
Uwagi: Valenciennea longipinnis czasami mylona jest z Valenciennea muralis.