Zdjęcia: Francois Libert, https://www.flickr.com, Ostorhinchus nigrofasciatus, CC BY-NC SA 2.0
Nazwa gatunkowa: Ostorhinchus nigrofasciatus.
Nazwa polska: brak - postulowana nazwa wynikła z tłumaczenia angielskiego - kardynał czarnopasy.
Występowanie geograficzne: gatunek szeroko rozpowszechniony w Oceanie Indyjskim (Morze Czerwone, Zatoka Perska, Kanał Mozambicki, wody wokół Półwyspu Indyjskiego, Australia Zachodnia) i w Zachodnim Pacyfiku (wody Malezji i Indonezji, Południowej Japonii, Północnej Australii).
Wygląd: tułów podłużny, pyszczek duży, oczy bardzo duże, na grzbiecie występuje podwójna trójkątna płetwa grzbietowa, płetwa ogonowa wcięta. Tułów zwykle ciemnobrązowy lub czarnobrązowy a na nim wąskie poziome paski barwy jasnej, białej, srebrnej, turkusowej lub złotej (w zależności od odmiany.
Rozmiar: do ok. 10 cm w naturze, w akwariach do ok. 7 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: żyje głównie na płyciznach w środowiskach skalnych i rafowych.
Wymagane parametry wody: KH 8-12, pH 8.1-8.4, sg 1.023-1.025.
Temperatura: zalecana 24-27°C
Zalecany minimalny litraż: ok. 240 l. w akwarium wielogatunkowym lub 120 l. w akwarium jednogatunkowym.
Zachowanie: w naturze dorosłe ryby są spotykane pojedynczo lub w parach w odróżnieniu od innych gatunków kardynałów. Dorosłe ryby żyją w stałych monogamicznych parach. Młode osobniki trzymają się stale w dużych skupiskach. W akwariach można pielęgnować jedną parę ale jej dobór należy przeprowadzić z grupki ryb. W dzień ryby te są mniej aktywne natomiast w nocy bardziej - wtedy głównie żerują. Gatunek ten nadaje się do akwariów rafowych - nie niszczy korali. W akwarium dobrana para obiera swoją miejscówkę, której stale się trzyma.
Dieta: żywi się drobnym zooplanktonem pływającym. Można podawać żywe lub mrożone lasonogi, ikrę, solowca, rozwielitkę itp. Najlepiej żeruje po zmroku lub wczesnym rankiem, gdy oświetlenie jest stłumione.
Dymorfizm płciowy: bardzo trudny do rozróżnienia.
Rozmnażanie: dobrane pary podchodzą do tarła regularnie w zbiornikach akwariowych. Wiadomo, że samiec głownie inkubuje ikrę w swoim pysku. W tym czasie nie żeruje, po wykluciu młode wypuszcza w bezpiecznym miejscu - najczęściej wśród skał, makroglonów, przy jeżowcu. Młode razem chronią się w większej grupie przed zagrożeniami w ustronnym miejscu o słabym nurcie. Narybek można skarmiać pyłem w zawiesinie, żywym planktonem, drobnym wylęgiem solowca. Pokarm należy podawać w okolice młodocianej grupki osobników kilka razy dziennie przy wyłączonych pompach w zbiorniku i wyłączonym odpieniaczu.
Uwagi: Ostorhinchus nigrofasciatus bywa mylony z bardzo podobnym gatunkiem Ostorhinchus cooki. Rozróżnienie obu gatunków jest bardzo trudne. Dodatkowo również nieco podobnym gatunkiem jest Ostorhinchus angustatus, który ma pierwszy rzut oka ma nieco mniej koloru brązowego na tułowiu ze względu na szersze srebrne paski. W tym przypadku również identyfikacja może sprawiać wiele trudności. Oba ostatnie gatunki są zwykle notowane z wód Indonezji, Filipin oraz Północno-Wschodniej Australii.
Zdjęcia: Francois Libert, Ostorhinchus angustatus, CC BY-NC SA 2.0
Zdjęcia: Francois Libert, Ostorhinchus cooki, CC BY-NC SA 2.0