Nazwa gatunkowa: Margaritifera margaritifera.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: perłoródka rzeczna.
Występowanie geograficzne: Europa, północna część Azji (Rosja oraz Japonia), Ameryka Północna (głównie w Kanadzie). W Europie zanika.
Muszla: składa się z dwóch symetrycznych nerkowatych grubych części długości do 10-16 cm w kolorze ciemnobrązowym lub czarnym. Posiada liniowe żłobienia, które rozchodzą się koncentrycznie od wierzchołka muszli.
Ciało: jasne.
Długość życia: średnio ok. 100-150 lat. Badania wykazały, że niektóre osobniki dożywały nawet 200 lat.
Typ środowiska: słodkowodny - bytuje w górnym i środkowym odcinku rzek (potoków), głównie spływających terenów górzystych w przejrzystej, czystej i dobrze natlenionej, bez zawiesin. Gatunek spotykany głównie na podłożach piaszczystych lub żwirowo-piaszczystych.
Wymagane parametry wody: gatunek bardzo wymagający potrzebujący miękkej wody (zwykle 6,7-6,9 pH) o zawartości węglanu wapnia na poziomie 26,5 ppm.
Temperatura: optymalnie zimna woda o temp. 12-14°C.
Zalecany minimalny litraż: nie jest trzymany w akwariach ze względu na objęcie go formą ochrony.
Zachowanie: zwierzę to potrafi się przemieszczać w bardzo ograniczonym zakresie za pomocą nogi. Mięczak ten rozchyla muszlę w celu pobierania pokarmu, który odfiltrowuje z wody.
Dieta: zwierzę to jest mięczakiem filtrującym. Małż odfiltrowuje pokarm z wody: pierwotniaki, glony - np. Euglenophyta spp. (odpowiedzialne za zielony zakwit wody), bardzo drobny zooplankton oraz pył organiczny.
Rozmnażanie: gatunek jest rozdzielnopłciowy - samce wypuszczają plemniki do toni wodnej. Samice zasysają je do płatów zewnętrznych skrzeli, gdzie znajdują się jaja, które są tam zapładniane. Następnie wyklute larwy (glochidia) są inkubowane w skrzelach samicy przez kilka miesięcy po czym są wypuszczane w toń wodną. Dryfując glochidia są zasysane przez skrzela ryb łososiowatych, gdzie następnie się przyczepiają i otaczają cystą (może to się odbywać także na płetwach czy nozdrzach ryb). Larwy małża defakto pasożytują na rybach przez następnych kilka tygodni. Po tym okresie cysta pęka a młode małże opadają na dno i odtąd żyją na dnie stopniowo przekształcając się w dorosłego osobnika. Dorosła samica w trakcie swoje życia jest w stanie wyprodukować kilkaset milionów jaj, jednak tylko ich niewielka część ma szansę pasożytowania na rybach.
Uwagi: na terenie Uni Europejskiej gatunek ginący i objęty ścisłą ochroną gatunkową. Polska nazwa tego mięczaka odnosi się do zdolności produkcji pereł, które w XVI i XVII wieku pozyskiwano z odłowu z Dolnego Śląska (Sudety).
Zobacz także: