Nazwa polska: brak - w użyciu jest spolszczona nazwa łacińska - hydnofora.

Występowanie geograficzne: wszystkie trzy gatunki występują w różnych miejscach Indo-Pacyfiku, począwszy od wschodnich wybrzeży Afryki i Madagaskaru aż po wody Mikronezji, Polinezji i Hawajów.

Ogólna charakterystyka: mało popularne koralowce typu LPS.

Opis: koral zbudowany jest z twardego szkieletu z węglanu wapnia oraz węglanu magnezu z zewnątrz jest obrośnięty miękką, frendzlowatą tkanką. Podstawowa różnica między Hydnopora rigida  i Hydnopora exesa polega głównie na konstrukcji szkieletu i pokroju (sylwetce) korala. W zasadzie u małych egzemplarzy ciężko oznaczyć gatunek dlatego w sprzedaży na rynku akwarystycznym oba gatunki są ze sobą mylone. Hydnopora rigida rośnie jak rozgałęzione drzewko ku górze, natomiast Hydnopora exesa rośnie bardziej płasko, talerzowato i rozrasta się nie w pionie lecz przede wszystkim w poziomie a jej gałęzie są nieco mniej zgrabne z nieregularnymi zgrubieniami. Oba gatunki w zależności od odmiany mają głównie ubarwienie w różnych odcieniach brązu lub zieleni, różu, rzadziej fioletu. Hydnopora pilosa ma z kolei grube kolumny wyrastające z płaskiej podstawy korala. Gałęzie są czasami spłaszczone w kierunku ich końcówek. Polipy są włochate, wręcz kudłate i jednakowej długości. Koralowiec wygląda jakby był powleczony futrem. Jego polipy są ciemnobrązowe lub niebieskoszare, natomiast macki mają białe końcówki. Ten koralowiec jest dosyć rzadki w akwariach i najtrudniejszy w utrzymaniu spośród wymienionych gatunków.

Zdjęcie: Marcin Markowski, "włochata" Hydnopora pilosa (po prawej stronie).

Rozmiar: brak danych.

Wymagania: korale te są średnio wymagające, raczej nie nadają się do świeżych akwariów. Specjaliści zalecają aby wprowadzać je tylko do wstępnie dojrzałych biologicznie systemów (akwariów funkcjonujących minimum 9-12 miesięcy). Ogólne parametry wody powinny być następujące: optymalna temperatura wody 24-27°C, optymalne zasolenie 33-36‰, pH 8,0-8,4, nurt wody słaby, umiarkowanie słaby lub średni (poza Hydnopora pilosa , która nie toleruje średniej mocy cyrkulacji i ogólnie jest nieco bardziej wrażliwa). Korale te należy osadzać na twardych skałach. W trakcie prac pielęgnacyjnych należy również uważać na twarde gałązki korala, aby nie doszło do przypadkowego odłamania kawałka korala przy nie uważnych ruchach rękami w zbiorniku. Oba gatunki rosną przeważnie na głębokości 2-30 m, preferując umiarkowane oświetlenie. Organizmy te są wrażliwe na wysokie zawartości fosforanów w wodzie - wówczas mogą tracić tkankę.

Tempo wzrostu: wolne lub średnio-wolne.

Stopień trudności utrzymania: średnio trudny.

Odżywianie: korale te odżywiają się za pomocą drobnych wysuwanych polipów, które wyciągają substancje odżywcze z wody. Dla lepszej kondycji zaleca się dozowanie fitoplanktonu lub zawiesiny z zooplanktonu co drugi lub trzeci dzień (w tym czasie pompy filtrujące i odpieniacz powinny być wyłączone). W takim przypadku wystarczający czas karmienia to 25-40 minut. Można stosować również sztuczne fluidy i inne pokarmy w płynach w formie odżywek. Hydnopory są wyposażone w algi symbiotyczne - zooksantele, dzięki którym odżywiają się one dzięki światłu. Jednak kolorystyka fotosyntezująca nie jest nazbyt okazała. Odżywianie się poprzez światło ma u tych korali nieco mniejsze znaczenie i nie pokrywa większości zapotrzebowania energetycznego na pokarm.

Rozmnażanie: w odróżnieniu od innych korali rodzaj Hydnopora nie ma jednej pory rozrodu w roku a kilka. Okres rozmnażania rozpoczyna się w listopadzie tuż po pełni księżyca i może trwać aż do końca lutego. Poszczególne krzaki koralowe produkują zarówno komórki żeńskie jak i męskie. Do zapłodnienia dochodzi w toni wodnej. Tworzą się wówczas planule (orzęsione larwy), które po kilku tygodniach osadzając się na powierzchni tworzą zaczątek nowego koralowca. W naturze do rozsiewania korali dochodzi również poprzez odłamane kawałki, które trafiając na podatne podłoże - np. klinując się w skale mogą tam przyrosnąć i wytworzyć nowego koralowca. W akwariach Hydnopory namnaża się poprzez mechaniczny podział krzaka (np. podział na małe szczepki). Wystarczy odciąć jedną gałązkę (nawet o wielkości 4-5 cm) i przykleić do skałki lub podstawki. Z czasem uformuje się z niej nowy osobnik, który będzie żyć swoim życiem.

Uwagi: brak.