Zdjęcie: 5snake5, Cherax quadricarinatus (samiec odmiany barwnej), CCA SA 4.0 International.
Nazwa gatunkowa: Cherax quadricarinatus.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: rak czerwonoszcypcowy, cheraks czerwonoszczypcowy.
Występowanie geograficzne: Australia (zwłaszcza Queensland) oraz Papua Nowa Gwinea. Gatunek został zawleczony także na wyspy Indonezji i do Malezji, do Afryki (m.in. do RPA) czy do Meksyku w Ameryce Środkowej.
Wygląd: osobniki żyjące na wolności są w kolorze brązowym lub oliwkowym, szczypce mają niebieskawe. Na głowotułowiu i odwłoku często występują plamki pigmentowe. Osobniki będące w sprzedaży mają wyselekcjonowaną kolorystykę - nieco bardziej bogatą (skontrastowaną) i uwydatnioną - często w formie kolorowej mozaiki. Samce posiadają zewnętrzną krawędź szczypiec koloru czerwonego.
Cherax quadricarinatus, odmiana jasno-niebieska.
Rozmiar: do 22 cm (licząc bez szczypiec i wąsów).
Długość życia: prawdopodobnie kilkanaście lat.
Typ środowiska: słodkie wody w jeziorach, strumieniach i rzekach z mulistym i bagnistym podłożem.
Zobacz także:
Artykuł - jak urządzić rakarium (kliknij aby przejść)
Wymagane parametry wody: zalecane pH 7,2-8,0.
Temperatura: gatunek wybitnie ciepłolubny - zaleca się temperaturę 23-28°C. Niższe temperatury wyraźnie mu nie służą, wówczas daje się zauważyć znacznie mniejszą jego aktywność - już poniżej 20°C.
Zalecany minimalny litraż: zależny od wielkości raków i wystroju zbiornika. Samotnie trzymany rak średniego rozmiaru zadowoli się akwarium 100 litrowym. Dla pary w średnim rozmiarze wystarczy zbiornik o długości 120 cm (minimum 160-200 litrów). Kluczowa jest powierzchnia dna, która jest ważniejsza niż wysokość akwarium, ponieważ raki poruszają się po dnie.
Zachowanie: w akwariach raki te niszczą wszelkie rośliny, polują na każde mięczaki a nawet ryby i inne skorupiaki. Najlepiej trzymać je w zbiorniku jednogatunkowym. Jako dekoracje należy użyć kamieni i korzeni ze żwirowym podłożem (w miękkim podłożu raki będą nieustannie kopać i mącić wodę). Warto przygotować kilka kryjówek. Gatunek ten może okresowo opuszczać na krótko wodę (w naturze migruje w porze deszczowej do innych zbiorników wodnych). Wymagane przykrycie zbiornika.
Dieta: wszystkożerne - zjadają roślinność wodną oraz różnego rodzaju makroglony (nitkowate, wstęgowate itp.). Z pokarmów mięsnych spożywają: padlinę, mięso mięczaków (można co pewien czas podawać żywe lądowe ślimaki), kiełże, krewetki, filety rybne. W naturze zwierzęta te żywią się także gnijącymi szczątkami z detrytusu.
Dymorfizm płciowy: samce posiadają czerwone akcenty na zewnętrznej stronie szczypiec, dorosłe samce są większe od samic i posiadają otwór płciowy przy piatej parze odnóży krocznych (samice przy trzeciej parze tych odnóży).
Rozmnażanie: tarło jest dosyć brutalne tak jak u większości raków. Samiec chwyta samicę za jej szczypce i rzuca ją na grzbiet. W trakcie tej czynności może nawet odciąć jej niektóre odnóża (które z czasem odrastają). W trakcie kopulacji samiec zostawia spermatofory wokół otworu płciowego samicy. Po złożeniu zielonkawych jaj (w ilości 300-800 sztuk) i ich zapłodnieniu przez spermatofory samica inkubuje jaja pod odwłokiem. Po około 6 tygodniach następuje wyklucie młodych osobników, które początkowo trzymają się jeszcze samicy ale bardzo szybko się usamodzielniają.
Uwaga: gatunek jest używany w celach kulinarnych (zwłaszcza w Australii).
Tekst: Tommy Aquario