Jacques Cousteau (1910-1997)
Jacques Yves Cousteau nie był akwarystą ale trzeba przyznać, że ma on swoje miejsce w zasługach dla akwarystyki, gdyż jego działalność pośrednio spowodowała rozwój nad badaniami gatunków zwierząt akwariowych a zwłaszcza ich obserwacji. W zasadzie wiele i długo można by mówić o tej postaci ale najlepsze porównanie co do wielkości tej osoby można by odnieść do tak wielkich postaci jak Elon Musk, Nicola Tesla czy Leonardo da Vinci - a więc osób, które zmieniły otaczający nas świat w różnych jego aspektach.
Jacqus Cousteau urodził się w 1910 roku. Jego ojciec - prawnik odbywał liczne podróże, czym zaszczepił swojemu synowi chęć poznawania świata. W 1930 roku Jacques zdał egzaminy do Francuskiej Akademii Marynarki w Breście, gdzie uzyskał stopień oficera artylerii. Wówczas zainteresował go podwodny świat i chęć jego obserwacji. W 1936 przetestował model podwodnych okularów, które można uznać za pierwowzór współczesnych gogli podwodnych. W czasie drugiej wojny światowej zbudował swój pierwszy akwalung (aparat do nurkowania). Po wojnie brał udział w opracowywaniu techniki usuwania min morskich. Po wojnie jednym z jego hobby było również badanie zatopionych wraków. Dokonał w tym zakresie wielu odkryć ale za najsłynniejsze uważa się odkrycie wraku "Brittanic". W 1950 został prezesem towarzystwa oceanograficznego. W tym czasie wszedł w posiadanie starej jednostki do połowu min morskich "Calypso", którą następnie przebudował na pływające laboratorium. Jednostka mieściła również studio do wywoływania zdjęć i tworzenia filmów.
W latach 1952–1953 Cousteau poprowadził swój statek badawczy na pierwszą jego profesjonalną wyprawę badawczą na wody Morza Czerwonego. Efektem pobytu był film zrealizowany w kolorze na głębokości 45 m. Podwodne dokonania zostały opisane w książce "Milczący Świat", która ukazała się w 1953 roku (przy współautorstwie ze swoim współpracownikiem Frédérikiem Dumasem). Publikacja została bestsellerem - sprzedano 5 milionów egzemplarzy i przełożono ją na 20 języków. Cousteau był również pionierem w dziedzinie filmu podwodnego. Jego film dokumentalny "Świat milczenia" z 1956 roku zrealizowany wspólnie z Louisem Malle'em, przyniósł mu Złotą Palmę w Cannes oraz rok później również najwyższą amerykańską nagrodę filmową - Oskara. W późniejszym czasie otrzymał jeszcze dwa Oskary za filmy "Złota rybka" i "Świat bez słońca".
W dalszym ciągu zajmował się innowacjami w świecie podwodnym. W 1963 roku razem z Jeanem de Woutersem, opracował pracujący pod wodą sprzęt fotograficzny nazwany „Calypso-Phot”, którego licencję sprzedał później znanej firmie Nikon.
Wspólnie z z Jeanem Mollardem opracował i zbudował miniaturową łódź podwodną SP-350, która zdołała się zanurzać na głębokość 350 m. a jej rekord zanurzenia padł w 1965 roku - było to ok. 500 m. Był współautorem wielu opracowań technicznych w dziedzinie budowy batyskafów - statków głębinowych, które mogły się zanurzać znacznie głębiej niż wojskowe okręty podwodne. Działał również pro ekologicznie. W latach 60-tych XX wieku, gdy nie było jeszcze dokładnie zdefiniowanego międzynarodowego prawa gospodarowaniem odpadami radioaktywnymi powstającymi z działalności elektrowni jądrowych był wówczas aktywistą i autorem szerokiej międzynarodowej kampanii społecznej, która zablokowała politykę składowania tych odpadów na dnie mórz przez Euroatom. Cousteau był również przeciwnikiem testów nuklearnych prowadzonych pod wodą, w której prym wiodła Francja. W 1974 roku zostało utworzone Towarzystwo Cousteau, którego działalność miała polegać na ochronie życia w morzach i oceanach. Cousteau z czasem zauważył jak niektóre stanowiska podwodne zaczęły się degradować w wyniku działalności człowieka i dlatego nastąpiła jego przemiana z odkrywcy w obrońcę przyrody. Był aktywny praktycznie do końca swojego życia biorąc udział w licznych konferencjach i sympozjach dotyczących oceanów i klimatu. Otrzymał wiele odznaczeń za swoją działalność m.in. od prezydentów Stanów Zjednoczonych i Francji oraz instytucji - m.in od ONZ. Jego działalność doprowadziła do objęcia Arktyki międzynarodowym traktatem, który zakazywał eksploatacji surowcowej tego kontynentu.
Mieszkał głównie na swojej łodzi badawczej pomimo tego, że był milionerem. Zatrudniał około 150 osób i stale balansował na krawędzi bankructwa. Otrzymywał za swoje filmy od stacji telewizyjnych miliony dolarów, jednakże jego biznes był bardzo kosztowny. W trudnych momentach płacił swoim współpracownikom ze swoich zarobków.
Sam siebie określał oceanografem technikiem. Jednak był kimś znacznie więcej - badaczem i miłośnikiem przyrody, biologiem amatorem, podróżnikiem, konstruktorem, filmowcem, pisarzem, kapitanem statku, zapalonym nurkiem, członkiem wielu różnych instytucji, autorytetem w dziedzinie ekologii a przede wszystkim wielkim wizjonerem, który zmienił świat. To dzięki niemu miliony ludzi na całym świecie zobaczyły morza i oceany od wewnątrz z perspektywy ryby, a nie przez szkło akwarium czy z góry z pokładu statku jak miało to miejsce wcześniej. Najbardziej znaną pozycją wydawniczą o jego działalności jest książka Yves'a Paccalet'a (jego współpracownika), która jest biografią o tytule "Jacques Yves Cousteau. W oceanie życia" wydana w Polsce w 1999 roku przez wydawnictwo Znak. Natomiast w 2016 roku powstał film fabularny "Odyseja", który jest wspaniale zrealizowaną biografią kapitana Cousteau.
