Zdjęcie: Parent Géry, Berghia coerulescens, Public domain, via Wikimedia Commons

Nazwa gatunkowa: Berghia spp. /  Aeolidiella spp.

Większość ślimaków grupuje rodzaj Berghia spp. jednak w wyniku przeklasyfikowania w ostatnim czasie obrasta w gatunki rodzaj Aeolidiella spp. Przykładowo ślimak Berghia stephanieae został zamieniony w Aeolidiella stephanieae. Oba rodzaje ślimaków są podobne z wyglądu.

Nazwa polska: brak.

Występowanie geograficzne: w zależności od gatunku ślimaki te są spotykane w Atlantyku, Pacyfiku i Oceanie Indyjskim. Także w zimniejszych wodach jak np. wokół Wysp Brytyjskich Aeolidiella alderi, Aeolidiella papillosa, Aeolidiella filomenae czy bytująca wokół zachodniego wybrzeża USA (od Kalifornii do Oregonu) Aeolidiella loui.

Muszla: brak.

Ciało: stopa ma strukturę pierzastą - ślimak jest pokryty miękkimi, podłużnymi wyrostkami (frędzlami), które falują w wodzie i sprawiają wrażenie miękkich, grubych, pierzastych frędzli. Dorosłe ślimaki w zależności od gatunku osiągają zazwyczaj 2,5-5 cm długości. Isntieją również mniejsze tzw. bardziej pospolite formy, często spotykane w akwariach o barwach jednolitych (jasne, szarawe, cieliste, beżowe). Bardziej wartościowe gatunki dla akwarystyki są jaskrawo ubarwione i mają ciekawe połączenia barw - np. białe z niebieskimi wyrostkami - są to zwykle gatunki pochodzące z ciepłych wód. Najczęściej spotyka się w obrocie akwarystycznym gatunek Aeolidiella stephanieae w kolorze biało-brązowym lub biało-beżowym.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: najczęściej spotykany na płyciznach 1-2,5 m. głębokości na stanowiskach skalnych oraz na rafach koralowych. Pewne gatunki specjalizują się bardziej w bytowaniu na gruzowiskach, inne na rafach koralowych (z reguły te bardziej kolorowe).

Wymagane parametry wody: 8,0-8,4 PH, 8-12 KH, optymalne zasolenie ok. 35,5‰.

Temperatura: tolerowana 24-28°C.

Zalecany minimalny litraż: dla 2-3 egzemplarzy minimum 120 l., aczkolwiek kwestia litrażu ma mniejsze znaczenie niż ilość aiptazji i zakamarków skalnych w zbiorniku. 

Zachowanie: brak danych. 

Dieta: ślimaki spotykane w akwariach spożywają przede wszystkim aiptazje, niektóre osobniki mogą się żywić również ukwiałami majano. Z chwilą gdy tych ukwiałów zabraknie w zbiorniku zazwyczaj ślimaki te giną, nie przyjmując mrożonek i pokarmów sztucznych.

Kliknij, aby przejść do opisu aiptazji

Kliknij, aby przejść do opisu majano

Rozmnażanie: ślimaki te są hermafrodytami i posiadają zarówno męskie jak i żeńskie narządy płciowe, jednak do rozmnażania są potrzebne dwa osobniki. Wówczas będzie można zaobserwować jajeczka składane w pakietach jajowych w postaci tzw. taśmociągu (długiej linii, składającej się ze złączonych jajeczek). Zwykle mikroskopijne wyklute larwy (nie zauważalne gołym okiem) są wyłapywane przez odpieniacz. Istnieją jednak doniesienia o przypadkowym odchowaniu młodych ślimaków niektórych gatunków w odpowiednio dużych akwariach gdzie stosuje się fitoplankton i jest duża dystrybucja aiptazji. Wyklute larwy przechodzą kilka stadiów rozwojowych nim przybiorą docelową formę - następuje to po około dwóch miesiącach od wyklucia..

Uwagi: brak.

Zdjęcie: Rafał Sieroń, Berghia stephanieae - Aeolidiella stephanieae

Zdjęcie: Bernard Picton, Berghia norvegica, Norwegia, Fiordy Trondheim, CC BY-SA 4.0