Zdjęcie: Pablo A. Arias Cid, Stegastes acapulcoensis.
Nazwa gatunkowa: Stegastes acapulcoensis.
Nazwa polska: garbik akapulski, garbik z Acapulco.
Występowanie geograficzne: ryby te są bardzo powszechnymi garbikami strefy ciepłej w Pacyfiku Wschodnim - dominują od pacyficznego wybrzeża Meksyku (wraz z południową częścią Zatoki Kalifornijskiej) aż po Ekwador i Peru na południu, w tym Wyspy Galapagos i Wyspy Kokosowe.
Wygląd: tułów wygrzbiecony, płetwa ogonowa lekko wcięta, łuski są widoczne. Ryby są krępe w kolorystyce dwudzielnej - przednia część tułowia wraz z głową jest biała lub kremowa, natomiast tylna z płetwą ogonową jest brązowa lub beżowa. Młode ryby są nieco inaczej ubarwione.
Rozmiar: w naturze do 17 cm. Rozmiar zależny od dostępności pokarmu i cech genetycznych danej populacji. W akwariach docelowo mniejsze.
Długość życia: prawdopodobnie powyżej 15 lat.
Typ środowiska: zwykle nad dnem skalistym, wokół wybrzeży na głębokości 2-16 m. (młode osobniki w płytkiej wodzie).
Wymagane parametry wody: zalecane KH 7-12, pH 8.0-8.4, zasolenie 32-36‰.
Temperatura: tolerowana 22-28°C, zalecana 23-26°C.
Zalecany minimalny litraż: w akwariach wielogatunkowych 1200 l. lub 720 l. w jednogatunkowych.
Zachowanie: w naturze ryby te spotykane są w niewielkich stadach - ławicach (do ok. 50 sztuk), trzymają się swojego rewiru nad glonowiskiem lub gruzowiskiem (wokół miejsca dostępnego w pokarm), ryby dobierają się w pary i wspólnie przebywają na terytorium stada. Jednak hodowla w grupie nawet w bardzo dużych akwariach jak np. ponad 1000 l. jest problemowa, ponieważ ryby stają się względem siebie agresywne i walczą o najlepsze rewiry w akwarium. W naturze gatunek ten ma nieograniczoną przestrzeń i w tym tak naprawdę tkwi główny problem z akwariami. W warunkach sztucznych dorosłe osobniki mogą się wzajemnie eliminować. Do ryb dorosłych nie należy wprowadzać młodych osobników, gdyż najpewniej zostaną one zabite. Nie wolno łączyć tych garbików z innymi garbikami w jednym zbiorniku.
Dieta: roślinożerne - glony różnego typu porastające skały. W akwariach można podawać raz w tygodniu solowca, lasonogi, kiełża, ikrę, drobne krewetki.
Dymorfizm płciowy: praktycznie nie do odróżnienia.
Rozmnażanie: samce organizują sobie gniazdo na skałkach lub kamieniach - czyszczą np. zagłębienie w skałach, gdzie odbywa się później tarło. Jaja są przyklejane do podłoża i natychmiast zapładniane. Samiec opiekuje się ikrą. Z jaj po kilku dniach wykluwa się narybek. W akwariach ryby bardzo często podchodzą do tarła i wówczas staje się to problemem dla innych gatunków, gdyż samiec staje się wojowniczy i atakuje zbliżające się do gniazda ryby.
Uwagi: gatunek niezwykle łatwy w hodowli - odporny, bezproblemowy w żywieniu i łatwo podchodzący do tarła ale niestety nieco agresywny.