Zdjęcia: Rafał Raniszewski, Taia naticoides.

Nazwa gatunkowa: Taia naticoides.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych:  oficjalnie brak jest formalnej nazwy polskiej - jednak przylgnęła do niego nazwa handlowa tłumaczona wprost z języka angielskiego - ślimak fortepianowy / żyworódka fortepianowa (piano snail).

Występowanie geograficzne: Jezioro Inle w Azji (Birma / Myanma). Prawdopodobnie zasiedla jednak większy obszar Birmy oraz Wschodni Bangladesz oraz Wschodnie Indie.

Muszla: lekko karbowana o długości do 3,5-4 cm z małym stożkowym szpicem. Kolor zazwyczaj jest jednolity - brunatny, beżowy lub ciemno-żółty. Na muszli występują ciemne pasy skrętkowe. Ubarwienie przypomina klawisze fortepianu - stąd nazwa handlowa.

Stopa: zwykle beżowa lub żółtawa w ciemne plamki pigmentowe. Ślimaki posiadają wieczko.

Długość życia: minimum 3-4 lata.

Typ środowiska: zarośnięte rzeki oraz jeziora.

Wymagane parametry wody: zalecane PH 6,8-7,6.

Temperatura: 22-28°C.

Zalecany minimalny litraż: 20 l.

Zachowanie: ślimak nie konsumuje roślin. Należy trzymać go w ilości co najmniej 3 sztuk (lepiej się trzyma mając kontak z osobnikami ze swojego gatunku). Nie nadaje się do trzymania w towarzystwie krewetek, krabów i raków. Lubi czasem zagrzebać się w piasku i mule, żeby odpocząć.

Dieta: wszystkożerne - detrytus, padlina, glony (jedynie pewne gatunki), obumarłe rośliny, opadłe liście.

Rozmnażanie: ślimaki są rozdzielnopłciowe, są żyworodne, samce mają pogrubioną prawą antenę. Zapłodniona samica rodzi po jednej sztuce od kilkunastu do 20 szt. młodych rocznie, które rozwijają się z jaja w jej torebce lęgowej (narodziny odbywają się partiami).

Uwagi: gatunek ten jest blisko spokrewniony z rodzajem Viviparus zamieszkującym Europę. Wygląda nieco podobnie, jednak ślimaki europejskie mają gładsze i bardziej pękate muszle oraz są większe.