Enoplometopus debelius
Nazwa gatunkowa: Enoplometopus spp.
Rodzaj Enoplometopus szereguje kilka gatunków homarów rafowych, które trafiły do akwarystyki słonowodnej. Wśród nich najpopularniejsze są trzy - Enoplometopus debelius, Enoplometopus occidentalis, Enoplometopus antillensis, Enoplometopus daumi .
Nazwa polska: brak - potocznie homary te nazywane są przez akwarystów bardzo ogólnie homarami rafowym. Jednak określenie to odnosi się do wielu różnych gatunków.
Charakterystyka: małe, barwne homary.
Występowanie geograficzne: w zależności od gatunku... np.:
Enoplometopus debelius - Indo-Pacyfik, zwłaszcza zachodni Pacyfik.
Enoplometopus occidentalis - najczęściej pozyskiwany z Hawajów (środkowy Pacyfik).
Enoplometopus antillensis - Ocean Atlantycki i akweny przynależne.
Enoplometopus daumi - Zachodni Pacyfik.
Wygląd: najczęściej oferowane w sprzedaży osobniki Enoplometopus debelius są różowe lub różowo-filoetowe z żółtymi lub pomarańczowymi odnóżami. Pancerz tych homarów jest nakrapiany w małe drobne brązowe lub bordowe kropeczki. Na pancerzu i szczypcach znajdują się długie szczecinki. Pozostałe gatunki również są ciekawie ubarwione w różne wzory.
Zdjęcie: Fernando Herranz Martín, Enoplometopus antillensis, CCA - SA 2.5
Zdjęcie: OpenCage - www.wikimedia.com, Enoplometopus occidentalis, CC BY-SA 2.5
Rozmiar: w zależności od gatunku... np.:
Enoplometopus debelius - do 10 cm
Enoplometopus occidentalis - do 14 cm
Enoplometopus antillensis - do 15 cm.
Enoplometopus daumi - do 15 cm.
Długość życia: brak dokładnych danych - prawdopodobnie kilka lat, niektórzy akwaryści posiadali egzemplarze Enoplometopus debelius ponad 5-6 lat w swoich zbiornikach.
Typ środowiska: gruzowiska skalne, także środowiska o niemal pionowych ścianach skalnych z licznymi szczelinami. Nie zawsze te gatunki występują na rafach ale również w innych miejscach gdzie są skały.
Wymagane parametry wody: zasolenie w okolicach 34-36‰, zalecane pH 8,0-8,4, kH 8-12.
Temperatura: zalecana 24-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 80-100 l. Możliwe jest trzymanie kilku osobników w większym litrażu - np. 450 l. Każdy homar powinien mieć możliwość zajęcia swojej miejscówki.
Zachowanie: homary rafowe prowadzą samotniczy tryb życia i zwykle siedzą cały czas w ukryciu. Każdy homar jest terytorialny i obiera sobie miejsce - np. grotę lub szczelinę, którą stale zamieszkuje. Przy nieodpowiednim karmieniu homar poluje na inne zwierzęta, również na ryby ale tylko w okolicy swojej groty - są doniesienia akwarystów, że upolowane były m.in. gobiodony, małe mandaryny czy ryby z rodzaju Escenius. Pochwycone i skonsumowane będą również ryby takie jak doktorek, małe garbiki, Nemateleotris magnifica czy Nemateleotris decora - czyli niewielkie ryby śpiące w skałach (o ile będą chciały skorzystać z groty homara). Warto pod jaskinię podrzucić czasem kawałek mięsa aby homar nie musiał szukać ofiary do upolowania (wystarczy raz na dwa lub trzy dni). Zwierzę to nie jest ekspozycyjne i praktycznie jest w ogóle nie widoczne. W dużych zbiornikach nie da się go praktycznie wogóle podpatrywać. W mniejszych zbiornikach do 100 l. jest szansa, że czasem w rzadkich przypadkach zostanie zauważony. Homary rafowe, podobnie jak słodkowodne raki doskonale pływają do tyłu.
Dieta: mięsożerne - krewetki, małże, ślimaki, ryby, rozgwiazdy, małe wężowidła. Gatunek dosyć dobrze przyjmuje mrożonki, w tym słodkowodną stynkę i krewetki koktajlowe. Pokarm należy podawać pensetą pod jamę homara - zwykle od razu go zabiera jeszcze z pensety i wciąga do nory gdzie konsumuje w ukryciu.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: w akwariach nie odnotowane.
Uwagi: należy zwrócić uwagę na dobór innych zwierząt do tych homarów, gdyż aktywnie polują one na różne inne zwierzęta, nawet o podobnej do siebie wielkości.