Zdjęcie: Fred P Exo, dario dario, samiec odmiany dzikiej.
Zdjęcie: Thomas Dittrich, Dario dario, z lewej samica, z prawej samiec (odmiana dzika).
Zdjęcie: Herman Jh Schipper, dario dario, ubarwienie odmiany dzikiej.
Nazwa gatunkowa: Dario dario.
Nazwa polska: badis bengalski. Funkcjonująca w krajach anglojęzycznych nazwa "Scarlett badis" odnosi się do odmiany o ciemnym intensywnym kolorze samców z domieszką koloru turkusowego neonu - w Polsce również czasami można spotkać nazwę tłumaczoną - badis szkarłatny. Jednak nie jest to osobny gatunek a jedynie odmiana.
Ogólna charakterystyka: mała słodkowodna rybka okoniokształtna z rodziny badisowatych.
Występowanie geograficzne: Północno-zachodnie Indie (Azja Południowa) - gatunek endemiczny dla dorzecza rzeki Brahmaputra.
Wygląd: gatunek filigranowy, oczy duże, płetwa grzbietowa nieco rozciągnięta wzdłuż tylnej części grzbietu i jednocześnie wysoka, płetwa ogonowa zaokrąglona. Samce są bardzo atrakcyjnie ubarwione - w zależności od odmiany ryby dzikie są pomarańczowe, rude lub czerwone. Kolor występuje na płetwach i pionowych pręgach na tułowiu, których jest 7-9 (w zależności jak je liczyć, gdyż pręg pełnych jest 7 a wraz z niepełnymi ich liczba wynosi 9). Tło tułowia samców jest jasne lub beżowe (czasem brązowe). Natomiast samice są całe beżowe lub jasno-brązowe, pręgi u nich są szare lub brązowe - z reguły są słabo zaznaczone.
Rozmiar: do 2 cm w naturze (samiec), samica do 1,6 cm. W akwariach samce do 2,5 cm samce i do 2 cm - samice.
Długość życia: ryby o szybkim cyklu życiowym, szybko osiągają dojrzałość i krótko żyją - około 2 lata. W akwariach nieco dłużej.
Typ środowiska: gęsto zarośnięte bardzo płytkie wody o bardzo wolnym nurcie - jak strumyki i małe rzeki. W naturze ryby spotykane są w bardzo płytkiej wodzie 0,5-1,5 m. wśród roślinności brzegowej. W naturalnych stanowiskach stwierdzono m.in. rosliny z rodzaju Hygrophilia ,Limnophila ,Ottelia ,Rotala i Vallisneria.
Wymagane parametry wody: pH 6,5-7,8.
Temperatura: tolerowana 18-26°C, zalecana 23-25°C.
Zalecany minimalny litraż: 25 l. w zbiorniku jednogatunkowym (jeden harem lub para) lub 50-60 l. dla dwóch samców z samiczkami. Zaleca się aby rewir dla jednego samca stanowił litraż 25-30 l. i długość terytorium około 30 cm. Dwa samce podzielą się terytorium w akwarium o długości 60 cm i pojemności 50-60 l. Można trzymać te ryby także z innymi spokojnymi mikrorybkami - małe razbory, małe danio, małe rybki kąsaczowate, gupiki Endlera itp. Akwarium towarzyskie powinno mieć minimum 60 l. pojemności.
Wystrój zbiornika: zaleca się zastosowanie korzeni na dnie. Aranżację należy oprzeć o gęstą roślinność lub o wystrój korzenny (także z roślinnością) i liśćmi na dnie. Jako podłoże zaleca się użycie piasku, substratu lub żwiru. Mile widziane są rośliny pływające na tafli wody. Gatunek bardzo lubi przebywać wśród roślinności wodnej.
Zachowanie: samce są względem siebie agresywne - zwłaszcza w okresie tarła i walczą ze sobą o terytoria. W przypadku trzymania więcej niż jednego samca w zbiorniku należy wydzielić im osobne terytoria, które najlepiej odseparować korzeniem po środku zbiornika. Samiczki potrzebują w zbiorniku kryjówek. Po za okresem tarła samiczki są traktowane przez samców neutralnie. Ryby te przeznaczone są raczej do zbiorników jednogatunkowych (ewentualnie w połączeniu z innymi nieagresywnymi mikrorybkami). Należy mieć na uwadze, że gatunek ten nie jest ekspozycyjny i z reguły będzie słabo widoczny w zbiorniku, kryjąc się wśród roślin.
Dieta: mięsożerne - jako pokarm należy stosować tylko drobne bezkręgowce w postaci żywej lub mrożonej (rozwielitka, solowiec, oczlik, lasonogi, siekana ochotka, siekana larwa komara, wodzień). Zaleca się karmienie tylko raz dziennie w małych ilościach, gdyż ryby te nie mają dużej przemiany materii. Uwaga - konieczne jest uruchomienie hodowli żywej karmy lub wymagany jest stały dostęp do niej np. poprzez sklep. Gatunek nie pobiera w ogóle pokarmów suchych! Akwaryści donoszą również, że wiele egzemplarzy nie akceptuje pokarmów mrożonych. Zatem podejmując się hodowli tych ryb należy mieć zapewniony stały dostęp do żywej karmy.
Badis badis w trakcie karmienia.
Dymorfizm płciowy: samce bardziej kolorowe (patrz "Wygląd") - szczególnie mocne barwy posiadają w okresie tarła. Istnieją również różnice w zachowaniu - samce są terytorialne.
Rozmnażanie: łatwe w akwariach ale należy ryby odpowiednio przygotować. Tarło odbywa się gdy nieco wzrośnie temperatura wody. Jednocześnie należy cyklicznie odświeżać wodę. Samiec swoją gotowość do tarła okazuje zmianą ubarwienia na ciemniejszą, bardziej wyraźną kolorystykę. Tarło poprzedzają bardzo ciekawe tańce godowe samca. Podniecony samiec pływa skokami wokół samicy. Owija się swoim tułowiem wokół ciała samicy. Samica wyrzuca z siebie ikrę wśród roślin wodnych (najlepiej wśród mchów wodnych) i tam je od razu zapładnia samczyk. Ikry od jednej samicy może być nawet kilkadziesiąt sztuk. Rodzice nie opiekują się ani ikrą ani narybkiem (z reguły jednak nie pożerają swojego potomstwa). Wylęg z ikry następuje zwykle po dwóch lub trzech dobach (zależne to jest także od temperatury - w wyżej ikra szybciej się rozwija). Gdy młode zaczną żerować na początku należy podawać im pierwotniaki (konieczne zorganizowanie własnej hodowli) a po około półtorej tygodnia - żywy wylęg solowca. Młode rosną bardzo szybko i z reguły nie ma problemu z ich karmieniem.
Uwagi: gatunek ten poleca się bardziej doświadczonym akwarystom. Otrzymano kilka odmian barwnych - po za wspomniana powyżej odmianą Scarlett także Tiger, Blue Chameleon czy odmianę cytrynową.
Zdjęcie: Atique Tahmid Reham, Dario dario, odmiana "Tiger".
Zdjęcie: Justin McDaniel, Dario dario, samiec odmiany "Scarlet badis".
Zdjęcie: Victoria Hayes, Dario dario odmiany "Scarlet badis".