Nazwa polska: brak. W Polsce funkcjonuje potoczne spolszczenie - fizjogyra. W innych krajach jest zazwyczaj nazywany koralem bąbelkowym (podobnie jak Plerogyra spp.).

Występowanie geograficzne: Indo-Pacyfik.

Ogólna charakterystyka: koralowiec typu LPS.

Opis: koral zbudowany jest z twardego szkieletu z węglanu wapnia i węglanu magnezu, na zewnątrz jest obrośnięty sporą objętością miękkiej, bardzo delikatnej tkanki, która potrafi się dość mocno pompować w dobrych warunkach. Rośnie najczęściej w kulę lub półkulę. Koral składa się z owalnych, nieco nieregularnych pęcherzy (bąbelków). Kolorystyka jest zwykle pastelowa - biała, szara, różowa, kremowa, beżowa, cytrynowa. Odmiany o mocnych kolorach - np. fioletowe lub zielone mają znacznie wyższe ceny. Korale te są średnio agresywne - mogą wystawiać macki parzące i atakować korale znajdujące się obok.

Rozmiar: w akwariach zwykle w średnicy ok. 20-25 cm. W oceanariach spotyka się połacie w dużych litrażach o średnicy nawet 60-70 cm.

Wymagania: ogólne parametry wody powinny być mniej więcej takie jak w przypadku innych koralowców: optymalna temperatura wody 24-27°C, optymalne zasolenie 33-36‰, pH 8,0-8,4. Koralowce te preferują słaby nurt wody. Nie są zbytnio wymagające ale muszą mieć zapewnione stabilne warunki bez wahań parametrów. Preferuje umiarkowane oświetlenie i miejsca dobrze osłonięte przed strumieniem wody.

Tempo wzrostu: umiarkowane do umiarkowanie szybkiego.

Stopień trudności utrzymania: średni.

Odżywianie: koral nie wymaga dokarmiania jednak podczas sztucznego dożywiania rośnie szybciej i jest w lepszej kondycji. Wystarczy dokarmiać jedynie 2-3 razy w tygodniu. Zwierzęta te są wszystkożerne. Podczas dozowania fitoplanktonu lub zawiesiny z zooplanktonu należy wyłączać odpieniacz i filtry (czas karmienia powinien trwać ok. 30-60 minut). Rodzaj Physogyra jest wyposażony w algi symbiotyczne - zooksantele, dzięki którym korale te odżywiają się dodatkowo poprzez światło.

Rozmnażanie: akwaryści najczęściej mechanicznie dzielą koral na części i w ten sposób go rozmnażają na więcej osobników. Nie jest to łatwe, ponieważ miękkie tkanki łatwo mogą ulec uszkodzeniu. Zalecana jest dokładność, precyzja i delikatność przy wydzielaniu szczepek. Im więcej tkanki będzie mieć nowy odcięty od matecznika osobnik, tym większa będzie szansa na jego przeżycie.

Uwagi: gatunki z rodzaju Physogyra są często mylone z gatunkami z rodzaju Plerogyra.