Zdjęcia: Krzysztof Ciecieręga, Pomacea diffusa, odmiana o pasiastej muszli.
Nazwa gatunkowa: Pomacea diffusa (określana wcześniej jako Pomacea bridgesi).
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: najczęściej znany w Polsce jako ampularia, na zachodzie często określany mianem "Mystery Snail", jednak tą nazwą stosuje się czasem także dla innych ślimaków z rodzaju Pomacea. Czasem mylony z o wiele większym "Apple Snail" czyli Pomacea Maculata.
Występowanie geograficzne: pierwotnie w całej Amazonii w Ameryce Południowej. Obecnie jest to gatunek kosmopolityczny. Został zawleczony w różne cieplejsze rejony świata, w których temperatura wody w ciągu roku nie spada poniżej 16°C (wówczas ślimak zapada w rodzaj hibernacji) - południowe USA, Hawaje, Nowa Zelandia, Azja Południowo-Wschodnia. Od niedawna także w Europie (Hiszpania).
Muszla: 4,5-6,5 cm, w akwarystyce występuje w różnej, zwykle jednolitej kolorystyce - białej, żółtej, beżowej, brązowej, pastelowo-zielonkawej a nawet pastelowo-niebieskiej, fioletowej czy różowej. Popularne są także ślimaki brązowe ze wzorem w kształcie wstęgi wzdłuż zawijasa muszli (barwy najbliższe formie dzikiej).
Ciało: stopa duża, masywna i szeroka, często o tej samej szerokości co muszla. W zależności od odmiany może mieć kolor biały, żółty, beżowy, brązowy, szary, a nawet czarny. Ślimaki posiadają wieczko (operculum).
Długość życia: 1-3,5 lat (zależne od warunków i cech genetycznych danej populacji oraz od temperatury, w wyższych wartościach 26-28°C ślimaki żyją dwukrotnie krócej).
Typ środowiska: spokojne wody wszelakiego typu - stawy, jeziora, wolno płynące rzeki i strumienie.
Wymagane parametry wody: PH 7,5-8,5 (zalecana woda twarda lub średnio-twarda, przy niższych wartościach pH muszla szybko koroduje, zwłaszcza u starszych osobników).
Temperatura: 20-28°C.
Zalecany minimalny litraż: 50 l (ze względu na dużą przemianę materii, która zanieczyszcza wodę - zalecana nadfiltracja, zwłaszcza przy większej ilości osobników).
Zachowanie: aktywne przez całą dobę, przy dużej dostępności pokarmu w zbiorniku stają się bardziej leniwe. Czasem mają krótkie przestoje w bezruchu z półprzymkniętym wieczkiem (jeżeli wieczko jest zamknięte całkowicie jest to oznaka czynnika stresogennego). Co jakiś czas podchodzą pod taflę wody, by pobrać nieco powietrza za pomocą syfonu oddechowego, bardzo często po tym procesie "zeskakują" w dół akwarium.
Dieta: wszystkożerny - m.in. glony, padlina, miękkie rośliny, materia organiczna, można dokarmiać warzywami, w naturze również żywi się ikrą ryb.
Rozmnażanie: łatwe. Są to ślimaki rozdzielnopłciowe. Jaja składane są nad lustrem wody w kokonach, przypominających plaster miodu, które są przyczepiane do pokrywy lub suchej szyby zbiornika. Tuż po złożeniu mają barwę białą i z czasem kokon zmienia swój kolor na pastelowo różowy. Z uwagi na liczne potomstwo i spore rozmiary, niekontrolowane rozmnażanie się może doprowadzić do zaburzenia równowagi w całym akwarium. Aby nie doprowadzić do plagi tych ślimaków należy na bieżąco usuwać kokony. Jeżeli zdecydujemy się na wychów młodych, należy zastanowić się ile ślimaków jest w stanie pomieścić zbiornik, ewentualnie czy mamy gdzie oddać ich nadmiar. Zaleca się posiadanie w zbiornikach pokrywy, ponieważ czasami ampularie wychodzą ponad lustro wody w celu złożenia jaj, co może się skończyć wypadnięciem ślimaka na podłogę.
Uwagi: jest to jeden z gatunków ślimaków należących do rodzaju Pomacea, którego przetrzymywanie, hodowla oraz wykorzystywanie (w tym sprzedaż i zbywanie) na terytorium Polski i Unii Europejskiej zostało ograniczone aktami prawnymi. Ograniczenia zostały nałożone w związku z niekontrolowanymi introdukcjami przedstawicieli Pomacea w Europie Południowej, gdzie wpływają na straty w uprawach roślin uznanych za kluczowe dla gospodarki UE, w tym Polski.
Gatunek Pomacea diffusa jest często mylony z Pomacea bridgesi, który jest obecnie uważany za odrębny gatunek, bardzo podobny, ale niezwykle rzadki w akwarystyce i nieznacznie większy.
Zdjęcie: Bartosz Ślósarczyk, Pomacea diffusa, odmiana o pasiastej muszli.
Zdjęcie: Damian Paweł, Pomacea diffusa, odmiana niebieska (jednolita).
Zdjęcie: Mirosław Gogolin, Pomacea diffusa, odmiana niebieska (jednolita).
Zdjęcie: Bartosz Bródka, Pomacea diffusa, odmiana niebieska (pasiasta).
Zdjęcie: Bartosz Bródka, Pomacea diffusa, odmiana o białej muszli.
Zdjęcie: Krzysztof Ciecieręga, Pomacea diffusa, odmiana o białej muszli.
Zdjęcia: Tommy Aquario, Pomacea diffusa, odmiana żółta.
Zdjęcie: Tommy Aquario, Pomacea diffusa - kokon.
Tekst: Tommy Aquario
Konsultacja naukowa: Dariusz Parzonko