Zdjęcie: Tango22, ślimaki czaszołki, na zdjęciu Patella vulgata - czaszołka pospolita, CC BY-SA 3.0
Nazwa gatunkowa: Patella spp.
Nazwa polska: czaszołka (liczba pojedyncza), czaszołki (liczba mnoga).
Występowanie geograficzne: spotykane są we wszystkich morzach świata, zarówno o wodach zimnych, umiarkowanych jak i tropikalnych. Kilka gatunków zamieszkuje Europę, natomiast spora liczba gatunków pochodzi z Afryki Południowo-Wschodniej (RPA, Tanzania, Zanzibar).
Muszla: czapeczkowate, płaskie, owalne lub okrągłe w zależności od gatunku. Jednocześnie dosyć niskie o wierzchołku niekiedy nieco przesuniętym z geometrycznego środka muszli nieco do tylnej krawędzi. Od wierzchołka często rozchodzą się promieniście żebra. Wnętrze muszli jest porcelanowe. U niektórych gatunków obrzeże muszli może być ząbkowane, postrzępione lub przypominać obrzeże parasola. Ślimak potrafi doskonale przyssać się do twardego podłoża idealnie się dopasowując (nawet nie równego). Często w obrębie jednego gatunku mogą występować różnice w budowie muszli (zwłaszcza na krawędziach) i jej ubarwieniu. Zdarzają się także wyjątki - muszla Patella longicosa przypomina kształtem gwiazdę.
Ciało: w zależności od gatunku może być o ubarwieniu różnorodnym, jednak najczęściej jednolicie białe, kremowe, żółte lub szare. Brak jest wieczka.
Długość życia: brak danych (prawdopodobnie kilka lat).
Typ środowiska: występuje na twardych powierzchniach w strefach przybrzeżnych, gdzie fale przyboju uderzają z potężną siłą o skalisty brzeg. Nie należy ślimaka odrywać od powierzchni siłą, ponieważ może to spowodować oderwanie mięśnia łączącego stopę z muszlą. Ślimaki z rodzaju Patella trzymają się bardzo mocno powierzchni.
Wymagane parametry wody: PH 8,0-8,4. Zasolenie 34-36‰.
Temperatura: zależna od wymagań danego gatunku. Patella aspea 18-24°C. Patella barbara 22-25°C, Patella granatina 20-24°C, Patella vulgata 16-24°C,
Zalecany minimalny litraż: 50 l dla mniejszych gatunków i 120 l dla ślimaków w dorosłym rozmiarze.
Zachowanie: uwielbiają bardzo silną cyrkulację wody, za dnia mało aktywne, w nocy przemieszczają się na niewielkie odległości i żerują. Przyczepiają się do skał i szyb w akwarium.
Dieta: roślinożerne - w naturze glony, które są zeskrobywane ze skał. Można dokarmiać spiruliną i płatkami roślinnymi. Spożywa również przegniłe makroglony. Ślimaki te jest bardzo trudno karmić pokarmami suchymi - jest to technicznie ciężkie do wykonania. Preferują naturalne porosty glonów i film bakteryjny.
Rozmnażanie: możliwe są samoistne rozmnożenia w dużych akwariach.
Uwagi: Należy pamiętać, że mięczak ten obrócony ciałem do góry nie potrafi się samodzielnie obrócić. Czasami dostaje się do zbiornika wraz z żywą (ożywioną) skałą jako tzw. pasażer na gapę. Ślimaki z rodzaju Patella zamieszkują wiele różnych akwenów słonowodnych na całym świecie. Wiele gatunków jest traktowanych jako przysmak i zaliczanych do tzw. owoców morza - zarówno w Europie, Afryce, Ameryce jak i w Azji i na wyspach pacyficznej Oceanii.
Kliknij, aby przejść do artykułu o mięsie ślimaków i małży
Ślimak Patella spp., młody osobnik.