Oryzias woworae
Nazwa gatunkowa: Oryzias woworae.
Nazwa polska: ryżanka Wowory, ryżanka Daisy (od nazwiska dr Daisy Wowor, odkrywcy tego gatunku, biologa w Indonezyjskim Instytucie Nauk w wydziale badawczo-biologicznym).
Charakterystyka: mała ryba słodkowodna.
Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny - strumień Mata air Fotuno w Indonezji na wyspie Muna (Azja Południowo-Wschodnia).
Wygląd: oczy duże, pyszczek zaostrzony, płetwa grzbietowa silnie przesunięta w tylną część grzbietu (blisko płetwy ogonowej), płetwa odbytowa dosyć wydłużona, płetwa ogonowa wachlarzowata. Ubarwienie białożółte - u samców ciemniejsze brudnożółte do szarego. Podstawa płetwy odbytowej i grzbietowej jest podkreślona kolorem pomarańczowym lub różowo-czerwonym. Również skrajne promienie płetwy ogonowej mają takie same podkreślenie kolorystyczne. Oczy są błękitne.
Rozmiar: do 3 cm w naturze. W akwariach w dobrych warunkach nieco większe - ok. 3,5 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: strumień w lesie deszczowym o podłożu piaszczysto-mulistym z roślinnością brzegową. Ryby były odławiane z głębszych partii - nawet 3 m. głębokości.
Wystrój zbiornika: ryby preferują umiarkowane oświetlenie, lubią otoczenie roślin, także pływających po tafli. Jednakże nadają się również do niezbyt kwaśnych czarnych wód o mulistym dnie z detrytusem liśćmi na dnie oraz wystrojem korzennym.
Wymagane parametry wody: pH 6-7, GH 6-16.
Temperatura: zalecana 24-28°C
Zalecany minimalny litraż: 30 l. w zbiorniku jednogatunkowym.
Zachowanie: spokojne, łagodne i towarzyskie ryby, dosyć ruchliwe, przeznaczone raczej do zbiorników jednogatunkowych (ewentualnie w połączeniu z innymi nie agresywnymi mikrorybkami). Zaleca się hodowlę w grupie minimum 8-10 sztuk. Zaleca trzymanie się ryb z przewagą samic np. w układach 1+3 - nie chodzi tutaj o agresję a natarczywość samców wobec samic.
Dieta: wszystkożerne - w środowisku naturalnym ryby te żywią się zarówno pokarmami pochodzenia zwierzęcego (zooplanktonem) jak i roślinnego (głównie skubią miękkie glony). W akwarium można podawać dobrej jakości pokarmy suche, mrożone, żywe oraz roślinne (w tym dodatek glonów - spiruliny lub chlorelli).
Dymorfizm płciowy: samce są mocniej wybarwione (w okresie godowym są szare) podczas gdy samice są jasne (biało-żółte). Występuje również różnica w budowie narządów płciowych. Samice pełne ikry mają bardziej pękaty partie brzuszne.
Rozmnażanie: łatwe i jednocześnie trochę niezwykłe. Samica składa ikrę partiami i tworzy z niej nawis w stylu kiści grona przy swoich narządach płciowych (nawis tworzy się przez cały dzień i liczy od kilkunastu nawet do 30 ziaren ikry). Dopiero później samiec ten nawis zapładnia mleczem. następnie samica samica przykleja go do roślin. - samiec zapładnia samicę swoim gonopodium. Dorosłe ryby nie zjadają ikry ale polują na już wykluty narybek. Do tarła dochodzi codziennie lub co kilka dni. W akwarium z gęstą obsadą roślinną część młodych dorasta do dorosłości - trzeba jedynie młodym podawać silnie rozdrobniony pokarm suchy. Chcąc mieć więcej młodych można zorganizować sobie akwarium tarliskowe z tzw. mopem tarliskowym - łatwo go wykonać z poplątanego, nylonowego sznurka. Po tarle można odłowić ryby i ikrę dalej rozwijać w zbiorniku tarliskowym. Wyklucie ma miejsce między 13-17 dniem od zapłodnienia ikry (przy temp. 25-26C ).
Uwagi: gatunek został odkryty stosunkowo niedawno bo w 2010 roku. Ryby te nadają się do tzw. nanoakwariów.
Zobacz także: