Zdjęcie: Sławomir Fluder, Epiplatys annulatus.
Nazwa gatunkowa: Epiplatys annulatus.
Nazwa polska: szczupieńczyk karłowaty.
Występowanie geograficzne: dorzecze rzeki Niger - Afryka Zachodnia (Gwinea, Sierra Leone, Liberia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Burkina Faso, Togo, Benin, Nigeria).
Wygląd: tułów podłużny, jasnożółty w cztery szerokie brązowe pasy, płetwa ogonowa w kształcie płomyka. Istnieje kilka odmian barwnych. W zależności od odmiany płetwa ogonowa samców może być w kolorze żółtym, pomarańczowym lub czerwonym. U samic zwykle płetwy są przezroczyste lub posiadają jedynie szczątkowe kolory. Oczy tych ryb są turkusowe. Budowa ryb jest filigranowa.
Rozmiar: do 4 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: gęsto zarośnięte wody, bardzo wolno płynące strumienie i rzeki nizinne - głównie zacienione (np. w tropikalnych lasach).
Urządzenie zbiornika: ryby czują się dobrze w otoczeniu roślin pływających, warto zastosować dekoracje z zatopionego drewna, sporą masę roślinną. Preferują niezbyt mocne oświetlenie - odpowiednio stłumione a nawet punktowe i ciemne podłoże. Można zastosować torf włóknisty, szyszki olchy, liście na dnie. Wymagane przykrycie zbiornika - gatunek jest bardzo skoczny.
Wymagane parametry wody: pH ok. 6,3-6,5.
Temperatura: 24-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 50 l.
Zachowanie: ryby zgodne i towarzyskie - przebywają głównie w górnych partiach wody i tuz przy powierzchni. Najlepiej czują się w grupach (6-9 szt.). Nie nadają się do typowych akwariów towarzyskich ze względu na małe rozmiary i delikatność. Można je jednak trzymać z innymi mikrorybkami, które mają podobne wymagania w zakresie warunków hodowlanych.
Dieta: mięsożerne - preferują pokarm żywy (rozwielitka, muszki owocowe, oczlik, szklarka, skoczogonki, wylęg solowca). Można przyzwyczaić je do mrożonek. Pokarmy suche o ile będą akceptowane powinny stanowić nie więcej niż 10-15% ich diety.
Dymorfizm płciowy: samce nieco większe o mocniejszych barwach i z większą ilością koloru na płetwach. Płetwa ogonowa zazwyczaj jest u nich nieco dłuższa.
Rozmnażanie: możliwe w akwariach - jednak nieco kłopotliwe. Tarło odbywa się grupowo w bardzo miękkiej wodzie GH 1-2 o niskim pH 5,5-6. Samica wypuszcza ikrę wśród roślin pierzastych, którą od razu zapładnia samiec. Następnie ikra przyczepia się do roślin. W tym czasie należy utrzymywać temperaturę w zbiorniku na poziomie 26-27°C. Młode wylęgają się po 10-14 dniach i przebywają głównie przy powierzchni. Łatwo je wtedy odłowić za pomocą chochelki lub szklanej fajki, a czasem nawet dużej łyżki stołowej. Młode na początku karmią się pierwotniakami, potem można im podawać drobny wylęg solowca i pył z zawiesiny drobno roztartego pokarmu suchego. Dorosłe ryby z reguły nie zjadają swojego narybku.
Uwagi: brak.