Nazwa gatunkowa: Cherax peknyi.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: rak papuaski, rzadziej - cheraks papuaski. Istnieją dwie nazwy odmian handlowych - cheraks zebra (ubarwiony w biało-czarne paski na odwłoku i cheraks tiger (w żółto-czarne paski na odwłoku). Starsza literatura wskazuje również bardzo podobnego raka o nazwie Cherax lorentzi - jest to prawdopodobnie Cherax peknyi, który występuje w bardziej dzikim ubarwieniu. Niewykluczone, że jest to jakaś forma barwna raka papuaskiego.
Występowanie geograficzne: w Zachodniej Papui (indonezyjskiej).
Wygląd: odwłok jest ubarwiony w biało-czarne pręgi (ewentualnie żółtawo-czarne), głowotułów może być mieszanką kolorów: szarego, beżowego i brązowego, szczypce w zależności od odmiany barwnej mogą mieć kolorystykę pomarańczową, czerwonawą lub białą z niebieskimi obrzeżami. Odnóża kroczne najczęściej w kolorze szarym lub szaro-niebieskim.
Rozmiar: do 10-12 cm (licząc bez szczypiec i wąsów).
Długość życia: prawdopodobnie mniej niż 10 lat.
Typ środowiska: słodkie chłodne wody w lasach deszczowych.
Zobacz także:
Artykuł - jak urządzić rakarium (kliknij aby przejść)
Wymagane parametry wody: brak danych, zaleca się wodę o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym.
Temperatura: zaleca się 20-25°C. Spadek aktywności we wskazanej temperaturze może świadczyć o niedostatecznym dotlenieniu wody (wówczas należy wyposażyć zbiornik w dodatkowe napowietrzanie wody).
Zalecany minimalny litraż: zależny od wielkości raków i wystroju zbiornika. Samotnie trzymany dorosły rak zadowoli się akwarium 60 litrowym. Dla kilku osobników wystarczy zbiornik o długości 120 cm (minimum 160-200 litrów). Kluczowa jest powierzchnia dna, która jest ważniejsza niż wysokość akwarium, ponieważ raki poruszają się po dnie.
Zachowanie: gatunek jest uważany za jeden z mniej agresywnych z rodzaju Cherax. Unika toni wodnej trzymając się dna. Możliwe jest wprowadzenie do zbiornika ryb, które żyją w toni wodnej lub przy powierzchni (w wysokich akwariach). W akwariach raki te mogą uszkadzać rośliny, polować na mięczak i inne drobne skorupiaki. Jako dekoracji należy użyć kamieni i korzeni ze żwirowym podłożem (w miękkim podłożu raki będą nieustannie kopać i mącić wodę). Warto przygotować kilka kryjówek. Wymagane jest przykrycie akwarium.
Dieta: wszystkożerne - zjadają roślinność wodną oraz różnego rodzaju makroglony (nitkowate, wstęgowate itp.). Z pokarmów mięsnych spożywają: padlinę, mięso mięczaków (można co pewien czas podawać żywe lądowe ślimaki), kiełże, krewetki, filety rybne. W naturze zwierzęta te żywią się także gnijącymi szczątkami z detrytusu.
Dymorfizm płciowy: u obu płci występują różnice anatomiczne w budowie narządów płciowych i ich umiejscowieniu.
Rozmnażanie: tarło jest dosyć brutalne tak jak u większości raków. Samiec chwyta samicę za jej szczypce i rzuca ją na grzbiet. W trakcie tej czynności może nawet odciąć jej niektóre odnóża (które z czasem odrastają). W trakcie kopulacji samiec zostawia spermatofory wokół otworu płciowego samicy. Samica po złożeniu jaj pod odwłok i zapłodnieniu ich przez spermatofory inkubuje je przy sobie. Po pewnym czasie następuje wyklucie młodych osobników, które początkowo trzymają się przy samicy by z czasem się usamodzielnić.
Uwaga: gatunek został opisany naukowo stosunkowo nie dawno bo w 2008 roku.
Tekst: Tommy Aquario