Zdjęcie: Parent Géry, Cerianthus membranaceus, CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie: www.Alchetron.com , Cerianthus membranaceus, CC BY-SA 3.0.
Nazwa gatunkowa: Cerianthus spp. Do najbardziej znanych zalicza się ciepłolubne gatunki: Cerianthus brasiliensis, Cerianthus filiformis, Cerianthus orientalis oraz ukwiały z zimniejszych wód europejskich - Cerianthus lloydi, Cerianthus membranaceus.
Nazwa polska: szorstnik - jest to nazwa rodzajowa, która używana jest przez akwarystów w odniesieniu do wszystkich gatunków Cerianthus.
Występowanie geograficzne: gatunki z rodzaju Cerianthus występują zarówno w Atlantyku, Oceanie Indyjskim jak i w Pacyfiku. Najbardziej rozpowszechnione w obrocie akwarystycznym są jednak gatunki z wód przynależnych do Zachodniego Atlantyku (Zatoki Meksykańskiej i Morza Karaibskiego) i okolic Zachodniego Pacyfiku (Filipiny).
Wygląd: ukwiał posiada bardzo cienkie, nitkowate, długie macki. Kolorystyka macek może być różnorodna w zależności od danego gatunku jak i odmiany barwnej. Zamieszkuje skórzastą, elastyczną rurkę, której spód jest zakopany w piasku. Ukwiał nie wytwarza typowej stopy, za pomocą której przysysa się do twardego podłoża.
Rozmiar: w zależności od gatunku 20-40 cm średnicy rozpiętości macek. Przykładowo Cerianthus brasiliensis - ok. 25 cm, Cerianthus lloydi - ok. 15 cm, Cerianthus membranaceus - do 40 cm, Cerianthus filiformis - do 35 cm, Cerianthus orientalis - do 30 cm.
Długość życia: kilka lat.
Typ środowiska: W środowisku naturalnym preferuje podłoża piaszczyste. W akwariach minimalna warstwa piasku powinna wynosić 5 cm (zaleca się jednak 7-10 cm). Szorstniki nie posiadają zooksanteli - stąd spotykane są często w głębszych partiach wody (nawet do 100 m. głębokości) gdzie światło jest już dosyć słabe.
Wymagane parametry wody: zasolenie optymalne ok. 35‰, pH 8,0-8,4.
Temperatura: zalecana 22-26°C dla gatunków z wód tropikalnych i subtropikalnych. Szorstniki są odporne na wahania temperatury i krótkotrwale mogą wytrzymać nawet niższe temperatury.
Zalecany minimalny litraż: 120 l.
Zachowanie: należy uważać aby nie umieszczać w jego okolicy korali i innych ukwiałów, które z czasem będą mocno poparzone. Szorstniki nie znoszą silnego oświetlenia i mocnej cyrkulacji wody. W takich warunkach ukwiał może opuścić swoją rurkę i jeżeli będzie w nie dostatecznie dobrej kondycji może nie mieć sił by wytworzyć nową rurkę co najpewniej doprowadzi do jego śmierci. Szorstniki nie lubią zatłoczonych akwariów rafowych i ciągłego naruszania swojej strefy bytowania pomimo tego, że czasami żyją symbiotycznie z niektórymi krewetkami, krabami czy gatunkami błazenków. Preferują ustronne i przestronne miejsca (macki nie powinny stykać się ze skałami czy szybami). Nie należy w ich towarzystwie trzymać małych ryb, które mogą być schwytane i skonsumowane.
Dieta: mięsożerny - należy regularnie podawać im pokarm mięsny (głównie żywy lub mrożony) - dafnię, oczliki, artemię, kiełża, mysis, kryla, narybek, drobne kawałki filetów rybnych, owoce morza.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: brak danych
Uwagi: szorstniki zamieszkują także zimniejsze wody - Cerianthus membranaceus występuje w śródziemnomorskim klimacie basenu Morza Śródziemnego oraz atlantyckich wybrzeży Maroka, Hiszpanii i Portugalii. Jednak rekordzistą jest tutaj Cerianthus lloydii który występuje w północnym Atlantyku u wybrzeży Grenlandii, Islandii czy Norwegii, tolerując jeszcze niższe temperatury.
Zdjęcie: Kathleen Moos.
Zobacz także:
Kliknij, aby przejść do artykułu o ogólnej charakterystyce ukwiałów