conus 599

Zdjęcie: V H S Patefon, www.youtube.com

Conus spp 1

conus 899

Zdjęcie: Kerod Drone.

conus spp

Zdjęcie: Bingmiao Gao, Chao Peng, Jiaan Yang, Qiong Shi, www.researchgate.net, Conus spp. gatunki z Morza Południowochińskiego, CC 4.0

Nazwa gatunkowa: Conus spp.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: w Polsce ślimaki te określa się mianem "stożki". Do rodzaju Conus należy kilkaset gatunków. Systematyka w wielu wypadkach jest sporna i nie jasna. 

Występowanie geograficzne: morza i oceany wód subtropikalnych i tropikalnych. W zimniejszych wodach ilość gatunków jest nieliczna - np. w Morzu Śródziemnym - Conus ventricosus lub u wybrzeży Kalifornii (również klimat typu śródziemnomorskiego) - Conus californicus.

Muszla: w kształcie stożka, najczęściej z krótką iglicą, grubościenna, przeważnie gładka, zwykle o żywych kolorach w rozmaite wzory i barwy. Często w obrębie jednego gatunku kolorystyka jest bardzo zróżnicowana. Ujście muszli jest wąskie i wyraźnie wydłużone. Jej wielkość zależna jest od danego gatunku - np. Conus tessulatus występuje w populacjach osiągających 2,5 cm wielkości muszli ale są również gatunki dosyć duże, jak np. Conus pulcher, który może mieć muszlę o długości 25 cm. W obrocie akwarystycznym występują głównie gatunki, które nie przekraczają docelowo 5-8 cm. 

Ciało: zazwyczaj białawe, szarawe, beżowe, żółte niekiedy w jedno barwne lub kolorowe plamki pigmentowe. Ubarwienie jest zależne nie tylko od konkretnego gatunku ale także od cech danej populacji wewnątrz konkretnych gatunków. Stożki posiadają syfon w kształcie rurki, ryjek również jest w podobnym kształcie. Ślimak posiada bardzo rozciągliwy otwór gębowy - potrafi połknąć rybę o podobnej wielkości jak jego jego muszla. Stopa jest bardzo masywna.

Długość życia: prawdopodobnie od kilku do około 10 lat.

Typ środowiska: różne w zależności od danego gatunku. Stożki są spotykane zarówno na rafach, w strefach przybrzeżnych, jak i na skałach czy w środowisku łąk glonów, gdzie polują na inne organizmy. Niektóre gatunki także bytują na sporych głębokościach. Także na podłożu piaszczystym.

Wymagane parametry wody: zalecane 7,8-8,4 PH, Zasolenie 35,5‰ (prawdopodobnie tolerowane zakresy są jednak większe).

Temperatura: dla ślimaków akwariowych zaleca się 24-26°C.

Zalecany minimalny litraż: w zależności od wielkości muszli ślimaka:

do 5 cm wielkości muszli jest to 50 l.

5-10 cm wielkości muszli jest to około 100 l.

powyżej 10 cm wielkości muszli - minimum 240 litrów.

Zachowanie: aktywne głównie w nocy (od zmierzchu do świtu). Stożki są ślimakami drapieżnymi. W naturze polują na małe wieloszczety, inne mięczaki, kiełże, krewetki a nawet ryby. Ślimak o wielkości muszli 10 cm potrafi skonsumować jednym połknięciem rybę o długości 8 cm! Dlatego w akwariach rafowych mięczaki te mogą być zagrożeniem dla niektórych zwierząt. Mimo tego są spotykane w akwariach morskich - prawdopodobnie większość akwarystów nie ma świadomości o ich drapieżności. Niektóre gatunki dysponują silnym jadem, który może być także niebezpieczny dla człowieka. Ewolucja spowodowała, że zęby tarki zostały przekształcone u stożków w zęby o strukturze harpunów, połączone z gruczołami jadowymi. Stąd stożki są w stanie nawet zapolować na znacznie większe od siebie zwierzęta.

Dieta: mięsożerne. W akwariach mogą spożywać także padlinę i mięsne pokarmy granulowane, w tabletkach lub mrożone. Należy jednak mieć na uwadze, aby akwarium było wyposażone w żywą skałę, która da możliwość polowania tym mięczakom na żyjące na niej drobne organizmy (np. kiełże i wieloszczety). Można podawać małe kawałeczki filetów rybnych - Conus z pewnością zapoluje na taki pokarm, gdy będzie podstawiony mu w okolicę głowy np. na patyczku od szaszłyka. Ślimaki te są niebezpieczne zwłaszcza dla krewetek i innych ślimaków.

Rozmnażanie: brak danych.

Uwagi: stożki są ślimakami o najbardziej kolorowych i wzorzystych muszlach, które można kupić w miejscowościach turystycznych nad Bałtykiem. Znaczna liczba gatunków jest bardzo pospolita.

Nie mając pewności co do gatunku nabytego ślimaka z rodzaju Conus zaleca się przenoszenie go za pomocą chwytaka. Rękawiczki gumowe nie dają stu procentowej ochrony przed ukłuciem zębami jadowymi. Niektóre gatunki mają bardzo niebezpieczne toksyny. Odnotowano wiele przypadków śmiertelnych wśród ludzi, ukąszonych przez te mięczaki. Najbezpieczniej chwytać go od tyłu za koniec muszli.

Tekst: Tommy Aquario.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.