Puntius semifasciolatus - brzanka zielona odmiany hodowlanej (brzanka Schuberta).
Nazwa gatunkowa: Puntius semifasciolatus. Niektóre źródła wskazują nazwę - Barbodes semifasciolatus.
Nazwa polska: dzika naturalna odmiana nazywana jest brzanką zieloną, natomiast formy hodowlane mają swoje nazewnictwo - np. brzanka brokatowa, brzanka złota, brzanka Schuberta.
Występowanie geograficzne: forma dzika występuje w Południowo-Wschodnich Chinach (Azja). Odmiany barwne nie występują w przyrodzie.
Wygląd: oczy duże, płetwa grzbietowa wcięta, płetwa grzbietowa w kształcie klina. Forma naturalna jest szara i silnie opalizuje na zielono. Na tułowiu występuję ciemne nieregularne plamki pigmentowe. U niektórych form występuje szczątkowy układ siedmiu pręg - stąd łac. nazwa Puntius semifasciolatus (brzanka siedmiopręga).
Puntius semifasciolatus - odmiana dzika.
Zdjęcie: HungTsun Cheng, Puntius semifasciolatus - brzanka zielona odmiana naturalna (brzanka siedmiopręga).
Brzanka brokatowa jest koloru żółtego, na tułowiu znajdują się nieregularnie rozmieszczone ciemne drobne punkty, które mienią się w świetle co przypomina brokat. Płetwy u tej odmiany mogą być przezroczyste, żółte lub pomarańczowe. Brzanka złota jest pozbawiona brokatowych plamistości, zwykle jest jednolicie jasno lub ciemnożółta a jej płetwy są przezroczyste, żółte, pomarańczowe lub nawet czerwonawe. Istnieje także odmiana zwana brzanką Schuberta, która jest również żółta ale może także opalizować na zielono, natomiast plamki pigmentowe mają u niej rozmieszczenie regularne - np. wzdłuż linii bocznej. Spotkać można również odmiany, które posiadają dużą ciemną plamę u nasady płetwy ogonowej. Dosyć trudno jest klasyfikować poszczególne odmiany, gdyż często w obrocie występują także formy pośrednie różnych odmian, które ciężko jednoznacznie zaklasyfikować.
Rozmiar: formy dzikie w naturze nawet do 7,5 cm, formy hodowlane (barwne akwariowe) do ok. 6 cm.
Długość życia: kilka lat.
Typ środowiska: strumienie i małe rzeki o wolnym nurcie gęsto zarośnięte roślinnością podwodną jak i roślinami wystającymi poza lustro wody.
Wystrój zbiornika: gatunek nadaje się zarówno do akwariów towarzyskich jak i roślinnych. Można używać korzeni w zbiorniku. Oświetlenie niezbyt silne.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5-7,5.
Temperatura: zalecana 18-24°C - formy dzikie, 23-25°C formy hodowlane.
Zalecany minimalny litraż: 100 l.
Zachowanie: towarzyskie - należy trzymać je w grupie minimum 8-10 osobników, gdyż są to ryby stadne. Głównie przebywają w środkowych i dolnych partiach wody.
Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmów zwierzęcych - zooplankton, larwy owadów, drobne insekty. W akwariach można podawać pokarmy żywe, mrożone oraz suche. Pożywienie jest pobierane z toni wodnej, dlatego powinno mieć ono właściwości wolno tonące. Pokarm roślinny można uzupełniać sztuczną karmą w granulacie.
Dymorfizm płciowy: trudny do określenia - samiec smuklejszy.
Rozmnażanie: łatwe, często ryby przystępują do tarła grupowo w akwariach ogólnych o ile zaistnieją ku temu odpowiednie warunki wodne (właściwe parametry wody) oraz aranżacyjne i żywieniowe. Na czas tarła ryby w podobnej ilości samców i samic (kilka sztuk) należy umieścić w specjalnie zorganizowanym zbiorniku tarliskowym (ok. 50 l.). Ryby wycierając się rozrzucają ikrę po całym zbiorniku partiami w ilości od kilkudziesięciu sztuk do nawet 280 ziaren (dno najlepiej wyścielić mchem wodnym, torfem włóknistym, lub grubym żwirem). Wszystkie ryby po zakończeniu tarła należy odłowić, gdyż mogą one konsumować ikrę. Wylęg następuje po około 36 godzinach. Gdy narybek zacznie żerować można karmić go sproszkowanym pokarmem dla narybku (zawiesiną) i wylęgiem solowca.
Uwagi: forma dzika praktycznie nie jest spotykana w obrocie akwarystycznym ze względu na mało ciekawe ubarwienie. Formy hodowlane (zwłaszcza brzanka brokatowa) bardzo podatna jest na deformacje anatomiczne. Wpływ na to mają nie tylko nieprawidłowe warunki hodowli (małe litraże, nieprawidłowe odżywianie, złe warunki wodne itp.) ale również słaba genetyka tej odmiany.