Phenacogrammus interruptus, u góry samiec, u dołu samica.
Nazwa gatunkowa: Phenacogrammus interruptus.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: świecik kongijski. Dawniej nazywany był błędnie świecikiem kongolańskim (błędnie językowo, ponieważ przymiotnik kongolański nie pochodzi od słowa Kongo).
Występowanie geograficzne: dorzecze rzeki Kongo w Afryce.
Kliknij, aby przejść do opisu rzeki Kongo.
Wygląd: ciało w ubarwieniu szaro-srebrzystym, w górnej części tułowia biegnie łukowaty pas, który opalizuje w zależności od odmiany pomarańczowo, błękitnie, zielonkawo lub błękitno-pomarańczowo. Płetwy obrzeżone są kolorem białym. W bardzo słabym, ciepłym oświetleniu ryby wyglądają jakby miały pomarańczowo ubarwiony tułów. Oczy są duże, ciało krępe.
Rozmiar: samce do 8 cm, samice do 6,5 cm.
Długość życia: 5-7 lat.
Typ środowiska: wolno płynące, zacienione rzeki w wilgotnych lasach deszczowych.
Wymagane parametry wody: pH 6-7,2.
Temperatura: zalecana 23-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 120 l. w akwarium jednogatunkowym, 180 l. w akwarium wielogatunkowym.
Zachowanie: spokojne i ruchliwe stadne ryby, zaleca się trzymanie grupy minimum 8-10 osobników, gdyż ryby stają się wtedy mniej płochliwe, bo lepiej się czują w większej grupie oraz znacznie lepiej się prezentują (są bardziej wybarwione).
Wystrój zbiornika: ryby preferują stłumione oświetlenie, rośliny pływające na powierzchni, dekoracje z drewna i ciemno zabarwioną wodę (np. garbnikami), podłoże piaszczyste lub żwirowe.
Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmów mięsnych, w naturze zjadają różnego typu insekty, larwy owadów, małe bezkręgowce wodne. Około 20-30% diety powinien stanowić pokarm pochodzenia roślinnego - miękkie rośliny, sztuczna wieloskładnikowa karma roślinna, glony - np. spirulina. W akwariach ryby te chętnie spożywają pokarm suchy, mrożony oraz żywy.
Dymorfizm płciowy: samce są większe od samic, posiadają mocniejszą kolorystykę, mają charakterystyczny podłużny wyrostek na środku płetwy ogonowej oraz dłuższą płętwę grzbietową.
Rozmnażanie: czasami dochodzi do tarła w akwariach jednogatunkowych, jednak rozwój ikry w tych warunkach nie odbywa się prawidłowo. W celu skutecznego rozmnożenia należy zorganizować zbiornik tarliskowy, który można wyścielić np. mchem na dnie. Ryby rozrzucają ikrę, która wówczas znajdzie schronienie wśród mchów. Tarło odbywa się w wodzie miękkiej i kwaśnej (np. 6,5 pH) w mocnym zacienieniu przy bardzo małym ruchu wody. Ikra jest trudna w utrzymaniu i wrażliwa na światło. Następnie tarlaki należy odłowić, gdyż będą one zagrażać zarówno ikrze jak i wylegowi - gdy narybek zacznie żerować należy podawać mu sproszkowaną zawiesinę dla narybku oraz żywa larwę solowca.
Uwagi: przy braku pokarmu roślinnego, ryby mogą uszkadzać delikatne rośliny pierzaste.