Zdjęcie: Marco Vaccari, Badis badis, odmiana dzika - samiec.
Zdjęcie: Mustafa Ucan, Badis badis, odmiana dzika - samica.
Nazwa gatunkowa: Badis badis.
Nazwa polska: badis pięknopłetwy.
Występowanie geograficzne: Azja Południowa - słodkie wody Indii, Bangladeszu, Myanmy, Wschodniego Pakistanu.
Ogólno charakterystyka: słodkowodna ryba okoniokształtna z rodziny badisowatych.
Wygląd: tułów wydłużony, linia podbrzuszu prosta lub lekko wklęsła, oczy duże, płetwa grzbietowa długa i wyraźnie dłuższa w tylnej swojej części, płetwa ogonowa okrągła. Ubarwienie zmienne u różnie lokalnie występujących populacji. Samce są znacznie bardziej kolorowe niż samice. Formy hodowlane są jednak bardziej atrakcyjne kolorystycznie - spotkać można np. odmianę turkusową o turkusowo-neonowych płetwach i niebieską o niebieskich płetwach. Tułów u tych ryb zwykle jest jednokolorowy, ale może być także w pionowe pręgi lub nakrapiany pstrokaty. Ubarwienie tułowia najczęściej jest szare, brązowe, beżowe, kremowe lub srebrne.
Rozmiar: samce do 8 cm samce, do 7,5 cm samice.
Długość życia: 2-3 lata w naturze, w akwariach ok. 3,5 roku.
Typ środowiska: gęsto zarośnięte wody stojące lub o bardzo wolnym nurcie - jak mniejsze rzeki, rowy, bagna, mokradła, bajorka.
Wymagane parametry wody: pH 6,0-7,5, wskazany dodatek garbników do wody.
Temperatura: 22-28°C.
Zalecany minimalny litraż: 60-80 l. w zbiorniku jednogatunkowym (jedna para lub niewielki harem. W zbiorniku wielogatunkowym z innymi spokojnie usposobionymi rybami min. 100 l.
Wystrój zbiornika: zaleca się zastosowanie korzeni na dnie. Aranżację należy oprzeć o gęstą roślinność lub o wystrój korzenny (także z roślinnością) i liśćmi na dnie. Na dnie zaleca się użycie piasku, substratu lub żwiru. Można również zastosować muł organiczny na dnie (detrytus). Mile widziane są rośliny pływające na tafli wody. Gatunek bardzo lubi przebywać wśród roślin. Konieczne są kryjówki - łupiny kokosa, groty, ceramiczne doniczki, rurki gliniane itp.
Zachowanie: samce są względem siebie agresywne - zwłaszcza w okresie tarła i wówczas prowadzą raczej niegroźne potyczki. Ryby potrzebują w zbiorniku kryjówki - najlepiej aby na jedna dorosłą rybę przypadały dwa takie miejsca. Po za okresem tarła samiczki są traktowane przez samców neutralnie. Ryby te przeznaczone są raczej do zbiorników jednogatunkowych. Są powolne i główną część czasu przebywają wśród roślin - dlatego należy mieć na uwadze, że nie będą to ryby typowo ekspozycyjne i z reguły będą słabo widoczne w zbiorniku. W stosunku do innych gatunków ryb są pokojowe nastawione i raczej nie będą się nimi interesować.
Dieta: mięsożerne - jako pokarm należy stosować tylko drobne bezkręgowce w postaci żywej lub mrożonej (rozwielitka, solowiec, oczlik, lasonogi, ochotka, larwa komara, wodzień, narybek). Badisy to typowi drapieżnicy uwielbiający polować na żywe organizmy. Ryby te mają małą przemianę materii - należy karmić je nie częściej niż dwa razy dziennie. Pokarm żywy głównie jest najchętniej spożywany w akwariach (konieczne jest uruchomienie hodowli lub stały dostęp np. poprzez sklep). Natomiast pokarmy mrożone często nie są pobierane. Zatem podejmując się hodowli tych ryb należy mieć zapewniony dostęp do żywej karmy. Uwaga ryby te aktywnie polują na narybek innych gatunków ryb.
Dymorfizm płciowy: samce większe, bardziej krępe i bardziej kolorowe - zwłaszcza jest to dobrze widoczne w porze godowej. Samice szaro-bure, kolor niebieski, czerwony lub turkusowy może u nich występować jedynie w formie szczątkowej.
Rozmnażanie: łatwe w akwariach ale należy ryby odpowiednio przygotować. Tarło w naturze odbywa się w cieplejszej porze roku, aby ryby były gotowe do rozrodu należy je stopniowo podnosić wodę w akwarium - docelowo nawet o 3-4°C (do 28-29°C). Samiec w tym czasie wyrazi swoja gotowość do tarła znacznie wzmacniając swoje barwy. Tarło poprzedzają bardzo ciekawe tańce godowe samca przed kryjówką, którą obierze sobie na wychów młodych. Samica składa w niej ikrę (kilkadziesiąt sztuk), którą przylepia do sklepienia. Samiec po zapłodnieniu kiry wygania samicę i sam przejmuje opiekę na ikrą a następnie nad wylęgiem. Narybek odpływa z groty w momencie rozpoczęcia żerowania co ma miejsce po ok. siedmiu dniach od tarła. Gdy młode zaczną żerować na początku należy podawać im żywy wylęg solowca. Samca w tym czasie najlepiej odłowić, gdyż może on polować na swój narybek. W odpowiednio przygotowanej, gęstej aranżacji roślinnej zawsze jednak udaje się uchować kilku sztukom i wyrosnąć.
Uwagi: gatunek ten poleca się bardziej doświadczonym akwarystom.