Nazwa gatunkowa: Stegastes rectifraenum.
Nazwa polska: garbik Corteza.
Występowanie geograficzne: ryby te są najbardziej powszechnymi garbikami strefy śródziemnomorskiej w Pacyfiku Wschodnim - dominują w Zatoce Kalifornijskiej i wzdłuż pacyficznego wybrzeża Meksyku.
Wygląd: tułów wygrzbiecony, płetwa ogonowa silnie lekko wcięta, łuski są widoczne. Ryby są krępe w kolorystyce ciemnobrązowej, głowa lekko jaśniejsze. Młode ryby są jasno niebieskie z ciemniejszymi brzegami łusek, na głowie posiadają neonowe niebieskie paski i czarną plamkę na płetwie grzbietowej oraz małą czarną plamkę z niebieskimi krawędziami u nasady górnej płetwy ogonowej. Wraz ze wzrostem ta kolorystyka zanika.
Rozmiar: w naturze do 16 cm. Rozmiar zależny od dostępności pokarmu i cech genetycznych danej populacji. W akwariach docelowo mniejsze.
Długość życia: prawdopodobnie do 11 lat.
Typ środowiska: zwykle nad dnem skalistym, wokół wybrzeży na głębokości 2-12 m. (młode osobniki 1,5-3 m.).
Wymagane parametry wody: zalecane KH 7-12, pH 8.0-8.4, zasolenie 32-36‰.
Temperatura: tolerowana 18-26°C, zalecana 22-26°C.
Zalecany minimalny litraż: w akwariach wielogatunkowych 720 l. lub 500 l. w jednogatunkowych.
Zachowanie: w naturze ryby te spotykane są w niewielkich stadach - ławicach (zwykle 15-40 sztuk), trzymają się swojego rewiru, ryby dobierają się w pary i wspólnie przebywają na terytorium stada. Zwykle żyją wokół miejsca dostępnego w pokarm np. nad rumowiskiem skalnym lub glonowiskiem. Jednak hodowla w grupie nawet w bardzo dużych akwariach jak np. 720 l. jest problemowa, ponieważ ryby stają się względem siebie agresywne i walczą o najlepsze rewiry w akwarium. W naturze gatunek ten ma nieograniczoną przestrzeń i w tym tak naprawdę tkwi główny problem z akwariami. W warunkach sztucznych dorosłe osobniki mogą się wzajemnie eliminować. Do ryb dorosłych nie należy wprowadzać młodych osobników, gdyż najpewniej zostaną one zabite. Nie wolno łączyć tych garbików z innymi garbikami w jednym zbiorniku.
Dieta: głównie mięsożerne - w naturze gatunek żywi się głównie zooplanktonem wodnym ale pobiera chętnie także pokarmy sztuczne. W akwariach można podawać solowca, lasonogi, kiełża, ikrę, małe krewetki. W mniejszym stopniu gatunek ten spożywa glony.
Dymorfizm płciowy: praktycznie nie do odróżnienia.
Rozmnażanie: samce organizują sobie gniazdo na skałkach lub kamieniach - czyszczą np. zagłębienie w skałach, gdzie odbywa się później tarło. Jaja są przyklejane do podłoża i natychmiast zapładniane. Samiec opiekuje się ikrą. Z jaj po kilku dniach wykluwa się narybek. W akwariach ryby bardzo często podchodzą do tarła i wówczas staje się to problemem dla innych gatunków, gdyż samiec staje się wojowniczy i atakuje zbliżające się do gniazda ryby.
Uwagi: gatunek niezwykle łatwy w hodowli - odporny, bezproblemowy w żywieniu i łatwo podchodzący do tarła ale niestety nieco agresywny.