Zdjęcie: Adam "Baxwar" Pakulski
Wazonkowce to rodzina małych i średnich pierścienic. Bytują pospolicie na terenach klimatu umiarkowanego (np. Środkowa i Północna Europa). Wazonkowce są zwierzętami lądowymi, żyjącymi w glebach na lądzie oraz w przybrzeżnej strefie jezior i mórz. Zwierzęta te występują w glebach tak licznie jak rurecznikowce w słodkowodnych zbiornikach wodnych. Spotkać je można w ściółce, kompoście, próchnicy ale również na glebach podmokłych czy błotnistych np. przy wybrzeżach akwenów. Żywią się szczątkami organicznymi z produktów roślinnych i zwierzęcych. W naturze pełnią podobna rolę jak pożyteczne dżdżownice, ponieważ również produkują próchnicę.
Wazonkowce są pierścienicami o ciele bardzo wąskim i wydłużonym. Długość ich ciała waha się w zależności od cech danego gatunku od 1,5-40 mm (zwykle jednak 5–20 mm), średnica ciała wynosi 0,7–1,5 mm. Kolorystyka zwykle jest jednolita (zależy od gatunku) - biała, żółta, zielona, czerwonawa. Na stronie grzbietowej i brzusznej występują drobne szczecinki.
Żyją zwykle 2-10 miesięcy (w zależności od gatunku). Ich rozród głównie jest płciowy (rzadziej przez partenogenezę), choć mogą się także rozmnażać (podobnie jak dżdżownice) przez fragmentację ciała - wazonkowiec przecięty na pół stworzy dwa osobne organizmy. Pierścienice te składają jaja (jeden osobnik do kilkudziesięciu sztuk), z których po kilku tygodniach następuje wylęg.
Do skarmiania mięsożernych i wszystkożernych zwierząt akwariowych używa się głównie albidusa, czyli wazonkowca białego - Enchytraeus albidus. Podaje się go w formie żywej, choć można go również mrozić. Zorganizowanie hodowli nie jest rzeczą trudną. Więcej o niej w linku poniżej: