Zdjęcie: Hanna Mietluk, Asolene spixii.

Nazwa gatunkowa: Asolene spixii.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych:  brak.

Występowanie geograficzne: Ameryka Południowa (Brazylia południowo-wschodnia, północne obszary Argentyny, Urugwaj).

Muszla: 2,5-3 cm średnicy. Zazwyczaj w kolorze żółtym w cienkie wstęgowate brązowe linie, które biegną wzdłuż zawijasa muszli.Trafiają się osobniki o odcieniu niebiesko-zielonkawym.

Ciało: noga jasna w odcieniach żółtego lub jasnego szarego, mogą występować czerwonawe regularne przebarwienia. Ślimak posiada wieczko (operculum).

Długość życia: 1-3 lat (uważa się, że przy wyższej temperaturze ślimak żyje krócej, ale nie jest to reguła).

Typ środowiska: wody stojące lub leniwie płynące z podłożem piaszczysto-żwirowym.

Wymagane parametry wody: 7-8,5 PH.

Temperatura: w naturze 21-26°C latem i 16-20°C zimą. W akwarium zaleca się temperaturę w granicach 24-28°C.

Zalecany minimalny litraż: 30-40 l.

Zachowanie: aktywny przez całą dobę, jednak trafiają się osobniki preferujące porę wieczorną i nocną. W niższych temperaturach ślimak staje się mało aktywny i lekko zagrzebuje się w ziemi. Często przebywa na roślinach, które może czasem uszkadzać. Dwa lub trzy ślimaki nie stanowią dla nich realnego zagrożenia ale w przypadku stałej populacja kilkudziesięciu osobników trzeba się liczyć z tym, że mogą zjeść nawet odporniejsze rośliny jak np. kryptokoryny. Dlatego zaleca się posiadanie trudniej dostępnych roślin pływające oraz gatunki odporne i szybko rosnące jak np. wąkrotka. W przeciwieństwie do ampularii, niechętnie wychodzi ze zbiornika.

Dieta: głównie roślinożerne - miękkie rośliny akwariowe, detrytus, można dokarmiać warzywami i owocami oraz pokarmami akwariowymi. A. spixii żeruje także na ikrze ryb i jajach innych ślimaków oraz małych świeżo wyklutych gatunkach mięczaków. Może stanowić sposób na regulację popularnych w akwariach rozdętek i zatoczków. Jednocześnie jest całkowicie bezpieczny dla starszych ślimaków. Bezpieczne są także większe ślimaki, np.  tylomelanie, które są dla A. spixi za duże od razu po przyjściu na świat.

Rozmnażanie: ślimaki są rozdzielnopłciowe. Pakiety jajowe są składane pod wodą, zarówno na twardych powierzchniach, jak i wśród roślinności. Ślimaki zdają się preferować miejsca o dobrym natlenieniu. Małe ślimaki wykluwają się po około 14 dniach. A. spixi w sposób naturalny reguluje swoją liczebność w akwarium, przez zjadanie nadmiarowej ilości ikry oraz części młodych osobników, przez co nie musimy obawiać się plagi. Jeżeli nie zależy nam na maksymalnej ilości młodych ślimaków, ikra może pozostać w zbiorniku ogólnym, gdzie liczebność będzie odpowiednia do litrażu. Jeżeli natomiast zależy nam na maksymalnej liczbie młodych osobników, zaleca się odseparowanie ikry od dorosłych ślimaków, najlepiej przez umieszczenie jej w osobnym, dobrze natlenionym akwarium. 

Uwagi: w Polsce gatunek ten jest trudno dostępny. Ze względu na obecną sytuację prawną w Polsce, może stanowić ciekawą, alternatywnę dla popularnej ampularii.

Zdjęcia: Krzysztof Ciecieręga

Tekst: Tommy Aquario, konsultacja naukowa: Dariusz Parzonko.