Zdjęcie: Hanna Mietluk

Nazwa gatunkowa: Brotia pagodula.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych:  brak.

Występowanie geograficzne: pochodzi z terenów Azji Południowo-Wschodniej (Birma i Tajlandia).

Muszla: 3-5 cm, kolczasta, w kolorystyce od żółtej do brązowej (rzadziej podchodząca w czerwień).

Stopa: nakrapiana koloru szarego lub żółtego, o charakterystycznym kształcie dla rodziny Pachychilidae, zaopatrzona w wieczko (operculum).

Długość życia: do około 5 lat. 

Typ środowiska: preferuje szybko płynące rzeki oraz jeziora.

Wymagane parametry wody: PH 7-8, twardość wody 6-20.

Temperatura: 22-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 20-40 l.

Zachowanie: tryb życia raczej nocny. Bardzo płochliwy i łagodny ślimak. Przestraszony nie będzie chciał wyjść z muszli przez kilka następnych godzin. Po czasie potrafi się przyzwyczaić do obecności innych zwierząt i wówczas nie przeszkadza mu ich obecność (pod warunkiem, że nie będą go niepokoić). Ślimak po wyjściu z muszli najczęściej poszukuje drobinek pokarmu w podłożu.

Dieta: roślinożerny - m.in. glony i martwa materia organiczna. W domowych akwariach ze względu na małą ilość detrytusu należy dokarmiać go różnymi karmami, które zawierają w składzie najlepsze zamienniki naturalnej diety np. specjalne pokarmy dla krewetek, ryb oraz glonojadów roślinożernych. Można również podawać im sparzone liście (pokrzywy, rzodkiewki, dębu, buku) oraz warzywa. Ważna jest suplementacja wapnia w diecie gdyż bez tego muszla ślimaka będzie się rozpadać a nowe przyrosty będą słabe.

Rozmnażanie: rozdzielnopłciowe co oznacza, że do rozmnożenia potrzebna jest para. Ślimaki te są żyworodne. Po zapłodnieniu u samicy rozwija się kilka zarodków, z których rodzi się jednorazowo od 1 do 3 małych ślimaków. Jednak zanim będą gotowe do samodzielnego życia są przetrzymywane w torbie lęgowej. Po wydostaniu się młodych na świat muszą dostawać miękki pokarm w innym wypadku ciężko będzie utrzymać je przy życiu. W przeciągu roku jedna samica wydaje na świat około 20 młodych.

Uwagi: ślimak nazwę gatunkową zawdzięcza swojej muszli wyglądem przypominająca „pagodę” czyli rodzaj budowli, która jest utożsamiana z regionem występowania tego ślimaka.

Zdjęcie: Dariusz Parzonko.

Zdjęcia: Ada Szatan

Zdjęcie: Monika Wasilewska

Zdjęcie: Katarzyna Sienkiewicz

Tekst: Artur Szpalek, Franciszek Mika