Zdjęcia: Lyle Vail, Amblygobius sphynx, Australia, CC NC-SA.

Nazwa gatunkowa: Amblygobius sphynx.

Nazwa polska: babka Sfinks, babka Sfinksa.

Występowanie geograficzne: Indo-Pacyfik - od Morza Czerwonego i Wschodnich Wybrzeży Afryki (Somalia, Kenia, Mozambik, Tanzania) aż do środkowego Pacyfiku (Mikronezja).

Wygląd: głowa zaokrąglona i masywna, pysk duży, płetwa grzbietowa dwu dzielna, ubarwienie i wzory na ciele zmienne w zależności od cech danej populacji - najczęściej babki te są beżowe, oliwkowe, szare lub brązowe w szerokie pionowe ciemniejsze pasy, które bardziej przypominają smugi. Podbrzusze białawe.

Przeciętny rozmiar: do 18 cm.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: pełno słone wody przybrzeżne oraz wody słonawe (półsłone) zwykle na podłożu piaszczystym i glonowiskach (często wśród traw morskich) na płyciznach - zwykle do 1-3 m. (maksymalnie do 20 m.).

Wymagane parametry wody: zasolenie ok. 32-36‰, może się także stopniowo adaptować do wód o zasolenie ok 20‰.

Temperatura wody: 24-29°C.

Zalecany minimalny litraż: 450 l.

Zachowanie: w naturze występuje samotnie lub w parach (być może tworzy trwałe pary - informacja niepotwierdzona), jest terytorialna, pływa w toni wodnej tuż nad dnem, nie toleruje innych ryb babkowatych, kryje się w norach i szczelinach, może polować na małe mięczaki i skorupiaki.

Dieta: wszystkożerne - miękkie glony, makroglony, larwy owadów, drobne mięczaki, ikra, narybek.

Dymorfizm płciowy: brak danych.

Rozmnażanie: tarło odbywa się w parach, samiec opiekuje się ikrą oraz świeżo wyklutym wylęgiem.

Uwagi: jest to gatunek bardzo pospolity w naturze.