Zdjęcie: Papcio Chmiel, Pelvicachromis taeniatus, para (u góry samica, z dołu samiec).
Nazwa gatunkowa: Pelvicachromis taeniatus.
Nazwa polska: barwniak szmaragdowy.
Występowanie geograficzne: Afryka - rzeki w Nigerii i Kamerunie.
Wygląd: istnieje co najmniej kilkanaście odmian barwnych, obie płcie są nieco inaczej ubarwione. Ryby z wyglądu są bardzo podobne do barwniaków czerwonobrzuchych, jednak podgardle jest u nich w kolorze szmaragdowym (w mniejszym lub większym stopniu) a na ciele dominuje barwa fioletowa (u barwniaka czerwonobrzuchego - wiśniowa).
Rozmiar: samce do 9 cm, samice do 6 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynące, mocno zarośnięte, zacienione rzeki w wilgotnych lasach deszczowych.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 6,5-7,1.
Temperatura: zalecana 23-28°C.
Zalecany minimalny litraż: 120-160 l. w akwarium jednogatunkowym dla jednej pary, 240 l. w akwarium wielogatunkowym.
Zachowanie: zwykle neutralne w stosunku do innych gatunków ryb, jednak w okresie rozrodu ryby są bardzo agresywne - mogą wówczas uśmiercić ryby o podobnej wielkości. Głównie zajmują dolne partie wody. Ryby te żyją w parach i zajmują wspólne terytorium.
Wystrój zbiornika: ryby preferują słaby przepływ wody, stłumione oświetlenie, rośliny pływające na powierzchni, strefy gęsto zarośnięte roślinnością, dekoracje z drewna i ciemno zabarwioną wodę (np. garbnikami), podłoże piaszczyste lub muliste z martwą materią organiczną (np. liście). Chętnie wykorzystują groty do rozrodu (z kamienia, ceramiczne doniczki, łupny orzecha kokosowego itp.).
Dieta: wszystkożerne. W naturze zjadają różnego typu insekty, larwy owadów, małe bezkręgowce wodne ale także glony, sinice, drobne nasiona, detrytus oraz miękkie, drobne rośliny pierzaste. W akwariach można podawać sztuczną wieloskładnikową karmę roślinną (płatki, granulat), glony w postaci spiruliny, oraz mięsne pokarmy mrożone (oczlik, wodzień).
Dymorfizm płciowy: samce są większe od samic, mają dłuższą i ostrzejszą płetwę grzbietową oraz szpadelkowaty kształt płetwy ogonowej. Samice w okresie tarła mają zabarwione na fioletowo podbrzusze.
Rozmnażanie: łatwe - często dochodzi do tarła w akwariach towarzyskich. Samica wówczas wybiera kryjówkę, z której wystaje jej jedynie głowa (np. grota, lub ceramiczna doniczka). W przypadku braku takich miejsc ryby kopią dołek na dnie w ustronnym miejscu, który będzie stanowił ich gniazdo. Po tarle samiec patroluje teren wokół niego i atakuje wszystkie ryby, które zbyt blisko podpłyną do tego miejsca. Młode po wylęgu przebywają pewien czas przy samicy, która ich strzeże i się nimi opiekuje.
Uwagi: przy braku pokarmu roślinnego, ryby mogą uszkadzać delikatne rośliny pierzaste.