Ichtiobodoza to choroba pasożytnicza spowodowana przez wiciowca Costia necatrix. Dawniej znana była w Polsce pod nazwą Kostioza a za granicą jako Costia. Zarażone ryby ocierają się o przedmioty, matowieją im kolory (bladną), płetwy ulegają postrzępieniu, pojawiają się kłopoty z oddychaniem (podpływanie do lustra wody) oraz występują chwiejno-kołyszące ruchy tułowia. Pasożyt ginie w temperaturze powyżej 30°C. W przypadku ryb tropikalnych ciepłolubnych leczenie powinno się odbywać w osobnym zbiorniku w temperaturze 32-35°C (o ile dany gatunek ryby wytrzyma takie wartości) z silnym natlenianiem wody. W takich warunkach wystarczają kąpiele kilku dniowe z dodatkiem odpowiedniego leku. Dla ryb bardziej zimnolubnych tolerujące niższe temperatury kąpiele z dodatkiem leku powinny być odpowiednio dłuższe (w niższej temperaturze). W sklepach akwarystycznych bez problemu można nabyć leki dedykowane do leczenia Ichtiobodozy. Natomiast w akwarium ogólnym nie ma konieczności robienia tzw. restartu, czyli zakładania akwarium od nowa. Wystarczy podniesienie temperatury do 35°C (w trakcie gdy są odłowione z niego wszystkiego zwierzęta) i odczekanie około 7 dni. Nie ma konieczności wówczas stosowania leków w tym zbiorniku - wystarczy niejodowana sól kuchenna (2g/10 l wody). Po tym czasie należy przywrócić docelową temperaturę w zbiorniku, wykonać podmianę (30-35% objętości) i zdezynfekować wodę nadmanganianem potasu lub jodyną. W następnych kilku / kilkunastu dniach również należy wykonać ponownie podmiany wody w celu dalszego usuwania soli ze zbiornika. Najlepszą metodą unikania Ichtiobodozy jest stosowanie kwarantanny u nowo nabytych ryb oraz nie wprowadzanie roślin, które wcześniej znajdowały się w zbiornikach, w których żyły ryby.
Uwaga: w tekście nie ma zamieszczonego dawkowania leków, ponieważ każdy gatunek ma inną tolerancję na dany lek, który w zbyt dużym stężeniu jest tak naprawdę trucizną. Delikatne gatunki jak np. niektóre pielęgniczki amerykańskie wymagają mniejszego dawkowania w przeciwieństwie do ryb bardziej odpornych jak np. gupiki. Po za tym inne dawkowanie stosuje się dla ryb małych, inne dla średnich i jeszcze inne dla dużych. Nie można również stosować takich samych stężeń leków dla ryb dorosłych i młodych, a zwłaszcza narybku. Dlatego informacje na temat stosowania jak i dawkowania konkretnych leków należy zasięgnąć u weterynarza lub z ulotki dołączonej do danego leku.