Mątwy to drapieżne zwierzęta słonowodne. Są to głowonogi z rzędu dziesięciornic. Zamieszkują morza i oceany głównie strefy śródziemnomorskiej, subtropikalnej i tropikalnej. Najczęściej poławianym pospolitym gatunkiem jest Mątwa zwyczajna Sepia officinalis, która bytuje w Morzu Śródziemnym, Atlantyku oraz Morzu Północnym. Zamieszkuje ona głównie okolice dna o charakterze piaszczystym. Osiąga 30-45 cm długości oraz wagę do 5 kg. Ciekawostką jest fakt, że gatunek ten był już poławiany w Starożytności. Obecnie na wielką skalę są pozyskiwane także gatunki mątwy z Morza Południowochińskiego.
Ciało mątwy jest owalne, krępe z dużą wyraźnie zaznaczoną głową. Mątwy potrafią zmieniać kolor, aby ukryć się przed zagrożeniem i wtopić się w kolorystykę podłoża lub też by zwabić partnera / partnerke w celu odbycia tarła. Zwierzęta te posiadają worek trzewiowy z dwoma płetwami (nie połączonymi) z tyłu swojego ciała. Na głowie znajdują się ramiona chwytne. Szkielet wewnętrzny jest mocno zredukowany do kości zwanej potocznie sepią, która jest szczątkową formą owalnej muszli wewnętrznej.
Dziś mątwy odławia się głównie w celach konsumpcyjnych, także by pozyskać kości, zwane sepią oraz w mniejszym stopniu dla barwnika, którym niegdyś barwiono sukno czy sporządzano z niego atrament. Substancja ta ma kolor ciemnobrązowy i znajduje się w specjalnym narządzie zwanym workiem czernidłowym. Gdy mątwa czuje się zagrożona, wówczas uwalnia ten ciemny barwnik do wody i szybko ucieka, tworząc w ten sposób ciemną zasłonę, którą odstrasza napastnika i uniemożliwia mu atak. Substancja ta jest dość gęsta i ma słono-słodkawy rybny smak. Można ją kupić w formie płynu lub proszku. Dziś (zwłaszcza w krajach azjatyckich) dodaje się ją jeszcze do produktów spożywczych w celu uzyskania głębokiego koloru brązowego, np. do makaronów czy pieczywa. Kość natomiast jest znakomitym źródłem wapnia i jest dodawana w zmielonej formie do pokarmów paszowych dla różnego typu zwierząt.