Atlas ryb słodkowodnych tropikalnych
Tucanoichthys tucano
Nazwa gatunkowa: Tucanoichthys tucano.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: brak.
Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny - rzeka Uaupes (dorzecze rzeki Rio Negro) - Ameryka Południowa.
Charakterystyka: niewielka słodkowodna ryba kąsaczokształtna.
Wygląd: oczy duże, pyszczek mały, płetwa ogonowa silnie wcięta, płetwa grzbietowa trójkątna, występuje maleńka płetwa tłuszczowa. ubarwienie - grzbiet żółtawy, podgardle lekko czerwone, między skrzelami a nasadą płetwy ogonowej znajduje się szeroki poziomy czarny pas.
Rozmiar: do 2,2 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynąca rzeka nizinna w zalesionym terenie o kwaśnej wodzie.
Wystrój akwarium: zbiornik może mieć charakter czarnych wód (zobacz link poniżej) lub wystrój roślinny. Gatunek nadaje się do nanoakwariów (zobacz link poniżej).
Wymagane parametry wody: zalecane pH 5,5-6,5, GH 2-8.
Temperatura: tolerowana 20-28°C, zalecana 23-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 25 l.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - zaleca się trzymanie grupy liczącej minimum 10 sztuk ze względu na to, że są to ryby typowo ławicowe. W większej liczbie gatunek ten nie tylko się lepiej czuje ale i prezentuje. Ryby trzymają się w grupie - preferują środkowe partie wody. Należy uważać na dobór innych gatunków ryb i zwierząt. Są to tzw. mikrorybki, które powinny być łączone jedynie ze zwierzętami pokojowo usposobionymi o podobnych rozmiarach - jak krewetki karłowate, otoski, mikrorazbory, gupiki Endlera itp.
Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmów mięsnych (w stosunku 75/25%). Można podawać pokarmy suche, mrożone (bardzo drobne) oraz żywe 9wylęg solowca, rozwielitka, oczlik).
Dymorfizm płciowy: samce są nieco mocniej ubarwione i smuklejsze.
Rozmnażanie: przed rozrodem należy dobrze podkarmić rybki oraz odświeżyć wodę i lekko obniżyć jej temperaturę (zasymulować porę deszczową). Tarło zwykle odbywa się w małej grupie. Ryby najczęściej składają ikrę wśród gęstej roślinności. Jajeczka są rozrzucane w toni wodnej. Ikra znacznie lepiej rozwija się w miękkiej kwaśniejszej wodzie (pH 5,5-6,2). W zbiornikach jednogatunkowych z odpowiednio gęstą obsadą roślinną udaje się doprowadzić do dorosłości kilka sztuk narybku bez ingerencji akwarysty.
Uwagi: brak.
Oryzias woworae
Nazwa gatunkowa: Oryzias woworae.
Nazwa polska: ryżanka Wowory, ryżanka Daisy (od nazwiska dr Daisy Wowor, odkrywcy tego gatunku, biologa w Indonezyjskim Instytucie Nauk w wydziale badawczo-biologicznym).
Charakterystyka: mała ryba słodkowodna.
Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny - strumień Mata air Fotuno w Indonezji na wyspie Muna (Azja Południowo-Wschodnia).
Wygląd: oczy duże, pyszczek zaostrzony, płetwa grzbietowa silnie przesunięta w tylną część grzbietu (blisko płetwy ogonowej), płetwa odbytowa dosyć wydłużona, płetwa ogonowa wachlarzowata. Ubarwienie białożółte - u samców ciemniejsze brudnożółte do szarego. Podstawa płetwy odbytowej i grzbietowej jest podkreślona kolorem pomarańczowym lub różowo-czerwonym. Również skrajne promienie płetwy ogonowej mają takie same podkreślenie kolorystyczne. Oczy są błękitne.
Rozmiar: do 3 cm w naturze. W akwariach w dobrych warunkach nieco większe - ok. 3,5 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: strumień w lesie deszczowym o podłożu piaszczysto-mulistym z roślinnością brzegową. Ryby były odławiane z głębszych partii - nawet 3 m. głębokości.
Wystrój zbiornika: ryby preferują umiarkowane oświetlenie, lubią otoczenie roślin, także pływających po tafli. Jednakże nadają się również do niezbyt kwaśnych czarnych wód o mulistym dnie z detrytusem liśćmi na dnie oraz wystrojem korzennym.
Wymagane parametry wody: pH 6-7, GH 6-16.
Temperatura: zalecana 24-28°C
Zalecany minimalny litraż: 30 l. w zbiorniku jednogatunkowym.
Zachowanie: spokojne, łagodne i towarzyskie ryby, dosyć ruchliwe, przeznaczone raczej do zbiorników jednogatunkowych (ewentualnie w połączeniu z innymi nie agresywnymi mikrorybkami). Zaleca się hodowlę w grupie minimum 8-10 sztuk. Zaleca trzymanie się ryb z przewagą samic np. w układach 1+3 - nie chodzi tutaj o agresję a natarczywość samców wobec samic.
Dieta: wszystkożerne - w środowisku naturalnym ryby te żywią się zarówno pokarmami pochodzenia zwierzęcego (zooplanktonem) jak i roślinnego (głównie skubią miękkie glony). W akwarium można podawać dobrej jakości pokarmy suche, mrożone, żywe oraz roślinne (w tym dodatek glonów - spiruliny lub chlorelli).
Dymorfizm płciowy: samce są mocniej wybarwione (w okresie godowym są szare) podczas gdy samice są jasne (biało-żółte). Występuje również różnica w budowie narządów płciowych. Samice pełne ikry mają bardziej pękaty partie brzuszne.
Rozmnażanie: łatwe i jednocześnie trochę niezwykłe. Samica składa ikrę partiami i tworzy z niej nawis w stylu kiści grona przy swoich narządach płciowych (nawis tworzy się przez cały dzień i liczy od kilkunastu nawet do 30 ziaren ikry). Dopiero później samiec ten nawis zapładnia mleczem. następnie samica samica przykleja go do roślin. - samiec zapładnia samicę swoim gonopodium. Dorosłe ryby nie zjadają ikry ale polują na już wykluty narybek. Do tarła dochodzi codziennie lub co kilka dni. W akwarium z gęstą obsadą roślinną część młodych dorasta do dorosłości - trzeba jedynie młodym podawać silnie rozdrobniony pokarm suchy. Chcąc mieć więcej młodych można zorganizować sobie akwarium tarliskowe z tzw. mopem tarliskowym - łatwo go wykonać z poplątanego, nylonowego sznurka. Po tarle można odłowić ryby i ikrę dalej rozwijać w zbiorniku tarliskowym. Wyklucie ma miejsce między 13-17 dniem od zapłodnienia ikry (przy temp. 25-26C ).
Uwagi: gatunek został odkryty stosunkowo niedawno bo w 2010 roku. Ryby te nadają się do tzw. nanoakwariów.
Zobacz także:
Zdjęcie: Luis Gustavo Achutegui Verastegui, Paracheirodon simulans.
Paracheirodon simulans w bursztynowej czarnej wodzie.
Nazwa gatunkowa: Paracheirodon simulans.
Nazwa polska: neon błękitny.
Występowanie geograficzne: dorzecza rzek Orinoko i Rio Negro w północnej części Ameryki Południowej (Północna Brazylia, Wenezuela, Kolumbia).
Charakterystyka: niewielka rybka (tzw. mikrorybka akwariowa) kąsaczokształtna.
Wygląd: pyszczek lekko zaokrąglony - mały, płetwa grzbietowa trójkątna, płetwa ogonowa wcięta, występuje mała płetwa tłuszczowa. Ubarwienie - tułów jasno-szary, przez środek tułowia przebiega połyskujący neonowo błękitny pas (w ciemnym oświetleniu może się wydawać zielony). Płetwy są bezbarwne. Pod neonowym pasem znajduje się nieco czerwonej barwy, która ma charakter szczątkowy (jest w zaniku) - jednak u niektórych odmian nie występuje ona wcale.
Rozmiar: do 3 cm. W rzadkich przypadkach w bardzo dobrych warunkach akwariowych, przy odpowiedniej diecie i parametrach wody notowano egzemplarze o wielkości 3,5 cm.
Długość życia: kilka lat.
Typ środowiska / Wystrój akwarium: spokojne wody o wolnym nurcie z piaszczystym dnem i dużą ilością korzeni oraz suchych liści, także tzw. czarne wody - kwaśne o ciemnym zabarwieniu. W akwariach można również trzymać ten gatunek w kwaśnych wodach z bujną roślinnością i korzeniami, pozostawiając jednak nieco wolnego miejsca do pływania.
Wymagane parametry wody: pH tolerowane 5-6,5, twardość GH 2-8, wskazany dodatek garbników.
Temperatura: 23-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 30 l.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - należy trzymać je w grupie minimum 12 osobników, gdyż są to ryby ławicowe, które trzymają się razem i w większej grupie są bardziej ośmielone. Najbardziej efektownie prezentuje się i dobrze się czuje w ławicach o ilości minimum 40 osobników.
Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmów mięsnych - w naturze żywią się zazwyczaj niewielkimi bezkręgowcami, glonami oraz spadającymi owocami do wody. W akwarium regularnie powinno się im podawać pokarm suchy oraz mrożony.
Dymorfizm płciowy: samce są odrobinę mniejsze oraz smuklejsze od samic.
Rozmnażanie: trudne - na czas tarła ryby w podobnej ilości samców i samic należy umieścić w specjalnie zorganizowanym zbiorniku tarliskowym. Obficie karmione ryby, które mają zapewnione odpowiednie warunki (odpowiednio niskie PH, temperaturę oraz 30% odświeżonej wody) rozrzucają ikrę po całym zbiorniku (najczęściej wśród roślin lub rusztu). Wszystkie ryby po zakończeniu tarła należy przenieść. Wylęg następuje po około jednej dobie.
Uwagi: gatunek polecany jest bardziej doświadczonym akwarystom ze względu na konieczność korekcji wody do wymaganych jej parametrów. Z wyglądu neon błękitny jest bardzo podobny do nieco większego neona Innesa, z tym że jest bardziej wysmukły i nie ma koloru czerwonego na tułowiu aż w tak dużej ilości - podobnie jest z podobieństwem do neona czerwonego (większego, bardziej krępego i z większą ilością czerwieni).
Paracheirodon simulans nadaje się do tzw. nanoakwariów.
Zobacz także:
Neoheterandria elegans, u góry samiec, z dołu samica.
Zdjęcie: Stéphanie Marquet, Neoheterandria elegans, samica.
Nazwa gatunkowa: Neoheterandria elegans.
Nazwa polska: drobnotka nadobna.
Charakterystyka: mała ryba jajożyworodna.
Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny - dorzecze rzeki Rio Truando w Kolumbii w Ameryka Południowej.
Wygląd: anatomia typowa dla ryb jajożyworodnych - pyszczek umiejscowiony górnie, partia brzuszna wyraźnie wyodrębniona, płetwy zaokrąglone. Tułów w ubarwieniu beżowym, połyskujący na złoto, na ciele występują czarne pionowe pasy, przypominające wzór tygrysa. Niektóre odmiany mają nieco czerwonej barwy na tułowiu i płetwach. Jednak zazwyczaj płetwy są przeźroczysta lub cytrynowe.
Rozmiar: samiec 1,5 cm, samica do 2,5 cm.
Długość życia: około 1,5-2 lata.
Typ środowiska: gęsto zarośnięte wody z roślinnością podwodną jak i brzegową, ze spokojnym nurtem wody - wolno płynące niewielkie rzeki nizinne, także strumienie.
Wystrój zbiornika: ryby preferują jasne oświetlenie, lubią otoczenie roślin, także pływających po tafli. Na dno można zastosować piasek, żwir lub substrat. Można w zbiorniku także umieścić drewno (korzenie).
Wymagane parametry wody: pH 6,5-7,5, GH 12-16.
Temperatura: zalecana 24-28°C
Zalecany minimalny litraż: 30 l. w zbiorniku jednogatunkowym.
Zachowanie: spokojne, łagodne i towarzyskie ryby, przeznaczone raczej do zbiorników jednogatunkowych (ewentualnie w połączeniu z innymi nie agresywnymi mikrorybkami). Zaleca się hodowlę w grupie minimum 6-7 sztuk - zaleca trzymanie się ryb z przewagą samic np. w układach 1+3 - nie chodzi tutaj o agresję a usposobienie samców, które często będą nękać samice i zmuszać je do kopulacji. Większa ilość samic pozwala na rozłożenie uwagi samców na większą ilość samic.
Dieta: wszystkożerne - w środowisku naturalnym ryby te żywią się zarówno pokarmami pochodzenia zwierzęcego (zooplanktonem) jak i roślinnego (głównie skubią miękkie glony). W akwarium można podawać dobrej jakości pokarmy suche, mrożone, żywe oraz roślinne (w tym dodatek glonów - spiruliny lub chlorelli). Ryby te mają bardzo dużą przemianę materii - wskazana jest wydajna filtracja.
Dymorfizm płciowy: samce mniejsze oraz smuklejsze od samic, posiadają również zmodyfikowaną płetwę odbytową w gonopodium (narząd kopulacyjny). Samice są znacznie wydatniejsze w partiach brzusznych.
Rozmnażanie: bardzo łatwe - samiec zapładnia samicę swoim gonopodium. Samiczka rodzi cyklicznie w jednym miocie po kilka młodych zwykle co 2 lub 3 dni. Jest to gatunek żyworodny, którego potomstwo od razu po urodzeniu jest w pełni rozwinięte i samodzielne. Źródła są sprzeczne - jedne wskazują, że ryby nie polują na swoje potomstwo a inne twierdzą, że ryby dorosłe traktują swoje potomstwo jako pokarm. Młode w akwariach głównych - jeżeli mają odpowiednie kryjówki w roślinach są w stanie samodzielnie przetrwać i bez ingerencji akwarysty osiągnąć dorosłość.
Uwagi: ryby o szybkim cyklu życiowym - szybko osiągają dojrzałość i krótko żyją. Gatunek nadaje się do tzw. nanoakwariów.
Zobacz także:
Axelrodia riesei.
Nazwa gatunkowa: Axelrodia riesei.
Nazwa rodzajowa - Axelrodia została nadana na cześć znanego akwarysty i propagatora tej dziedziny - Herberta Axelroda
Zobacz także:
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: latarniczek czerwony, tetra rubinowa, tetra rubin.
Występowanie geograficzne: dorzecze rzeki Meta w Kolumbii - Ameryka Południowa.
Charakterystyka: niewielka rybka (tzw. mikrorybka akwariowa) kąsaczokształtna o anatomii typowego bystrzyka.
Wygląd: budowa filigranowa, pyszczek lekko zaokrąglony - mały, płetwa grzbietowa trójkątna, płetwa ogonowa wcięta, występuje mała płetwa tłuszczowa. Ubarwienie - podbrzusze białawo-srebrzyste, grzbiet pomarańczowy lub różowawy - połyskujący neonowo. Płetwy zwykle bezbarwne. U nasady płetwy ogonowej występuje czerwono-czarny klin.
Rozmiar: do 2,5 cm. W akwariach przy odpowiednich warunkach i diecie ryby są w stanie przekroczyć 3 cm długości.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: wolno płynące małe rzeki i strumienie w obszarach zalesionych.
Wystrój akwarium: w akwariach można trzymać ten gatunek z roślinnością i korzeniami z dnem pokrytym żwirem lub substratem, pozostawiając jednak nieco wolnego miejsca do pływania.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 6,4-6,9, GH 3-8.
Temperatura: tolerowana 20-26°C, zalecana 24-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 25 l.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - zaleca się trzymanie grupy liczącej minimum 6-8 sztuk ze względu na to, że są to ryby typowo ławicowe. W większej liczbie gatunek ten nie tylko lepiej się czuje ale i prezentuje. Bardziej efektownie wyglądają ławice złożone np. z 40 osobników. Jako towarzystwo dla tego gatunku zaleca się inne małe mikrorybki - otoski, kiryski karłowate itp.
Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmu mięsnego. Można podawać pokarmy suche, mrożone (bardzo drobne) oraz żywe.
Dymorfizm płciowy: samce nieco mocniej ubarwione i smuklejsze.
Rozmnażanie: przed rozrodem należy dobrze podkarmić rybki oraz odświeżyć wodę podmianami. Tarło powinno przebiegać w wodzie o pH około 6,5. Zwykle odbywa się ono w małej grupie, z której oddzielają się pary i obierają sobie rośliny o szerokich liściach - np. żabienice. Na spodniej stronie liścia samica przykleja ikrę, którą samiec natychmiast zapładnia. Po tarle ryby nie interesują się już ikra i wylęgiem. Młode wykluwają się po około 2-3 dobach (zależne od temperatury). Pokarm w pierwszych kilku dniach powinny stanowić pierwotniaki, następnie drobniutki wylęg solowca. Istnieją doniesienia, że w odpowiednich dużych akwariach z odpowiednią obsadą i roślinnością udaje się czasem samoistnie odchować pojedyncze sztuki ryb bez praktycznego udziału akwarysty.
Uwagi: gatunek nadaje się do tzw. nanoakwariów. Jest blisko spokrewniony z bystrzykami Amandy.
Zobacz także: