Uwaga - opis tego gatunku znajduje się w linku poniżej. Po kliknięciu - patrz "Uwagi".

Kliknij tutaj, aby przejść do niego.

Nazwa gatunkowa: Carnegiella strigata.

Nazwa polska: pstrążenica marmurkowa, topornica marmurkowa.

Występowanie geograficzne: północne dorzecze rzeki Amazonka w Ameryce Południowej - najliczniej na terenie Gujany.

Wygląd: ciało kształtem przypomina tasak (topór) - stąd jedna z nazw polskich, podbrzusze bardzo uwypuklone, głowa mała, płetwy piersiowe przypominają skrzydełka - dlatego ryba wygląda jakby fruwała. Ryby są w barwie beżowej (tułów lekko przezroczysty) z ciemnym rysunkiem, przypominającym wzór marmurowy.

Rozmiar: do 5 cm w naturze, do 4-4,5 cm w akwariach..

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: w naturze są to wolno płynące wody, zakola rzek, starorzecza, z częściowo (nie całkowicie!) prośniętą taflą wody.

Wystrój zbiornika: akwarium musi być przykryte, gdyż ryby są skoczne i często wyskakują ponad taflę zwłaszcza gdy dostrzegą latające owady. Żeby ryby nie ulegały uszkodzeniom podczas skakania - między taflą wody a górną krawędzią zbiornika należy pozostawić przestrzeń o wysokości minimum 15 cm. Dodatkowo spód pokrywy najlepiej wykleić miękką gąbką lub rozwiesić nylonową elastyczną siatkę między taflą wody a pokrywą. Taflę wody należy przykryć w 1/3 roślinnością pływającą. Aranżacja dna nie ma większego znaczenia dla tego gatunku - na dnie może być piasek, żwir, substrat lub liście. Można wykorzystać w aranżacji zbiornika korzenie i rośliny, pamiętać należy że zastosowanie kamieni będzie powodować podnoszenie pH i twardości wody. W akwarium z tym gatunkiem znakomicie sprawdzi się deszczownica.

Wymagane parametry wody: pH 6-7, GH 5-12.

Temperatura: tolerowane 23-27°C.

Zalecany minimalny litraż: 80 l. - minimalna powierzchnia tafli wody 80x40 cm.

Zachowanie: spokojne i towarzyskie, w akwarium zaleca się trzymanie minimum 12 osobników, ponieważ są to ryby ławicowe, które lepiej się czują i prezentują w grupie. Ryby zawsze trzymają się razem i nie rozpływają się pojedynczo po zbiorniku. Zwykle ustawiają się wszystkie w jednym kierunku. Przebywają jedynie w górnej warstwie wody, tuż pod powierzchnią. Lubią lekki nurt wody i silne nasłonecznienie. Są to ryby eksponowane i stale widoczne w zbiorniku.

Dieta: mięsożerne - w naturze żywią się głównie niewielkimi owadami, które łapią tuż przy tafli wody. Można podawać im pokarmy mrożone oraz żywe (dafnia, oczlik, wodzień, larwa komara). Warto co pewien czas podawać muszki owocowe (suche po uprzednim namoczeniu, żywe - nielotne lub mrożone). W akwarium chętnie zjadają także pokarmy suche ale warunkiem musi być to, aby były one odpowiedniej wielkości i żeby pływały po tafli wody. 

Dymorfizm płciowy: bardzo trudny do ustalenia. W okresie tarła samice są nieco pełniejsze (grubsze) w partiach brzusznych.

Rozmnażanie: bardzo trudne i z reguły nie opłacalne dlatego większość osobników dostępnych w sprzedaży pochodzi z odłowu. Tarło odbywa się grupowo (w małych grupach) w wodzie miękkiej i kwaśnej w temperaturze 26-28° w otoczeniu roślin wystających z wody. Przed tarłem woda powinna być stopniowo odświeżana (wskazane użycie wody z filtra RO nieznacznie zmineralizowanej). Tarło odbywa się jedynie w warunkach bezwzględnego spokoju, gdyż obecność ludzi przy zbiorniku lub innych gatunków zwierząt w akwarium doprowadza do jego przerwania. Po złożeniu ikry należy odłowić tarlaki, ponieważ chętnie zjadają swoją ikrę. Wylęg następuje po 36 godzinach i jest niezwykle drobny. Przez kolejne 5 dni korzysta on ze swoich woreczków żółtkowych. Po tym okresie zaczyna żerować. Pierwszy pokarm powinny stanowić pierwotniaki / pantofelki, później drobniutki wylęg solowca.

Uwagi: ryby polecane bardziej doświadczonym akwarystom.

Gasteropelecus maculatus

Nazwa gatunkowa: Gasteropelecus maculatus / Gasteropeletus sternicla - pstrążeń.

Nazwa polska: pstrążeń, Gasteropelecus maculatus - pstrążeń plamisty, Gasteropeletus sternicla - pstrążeń srebrzysty.

Występowanie geograficzne: północne dorzecze rzeki Amazonka w Ameryce Południowej.

Wygląd: u obu gatunków ciało kształtem przypomina tasak (topór), podbrzusze jest bardzo uwypuklone, głowa mała, płetwy piersiowe przypominają skrzydełka - dlatego ryba wygląda jakby fruwała. W zasadzie można uznać, że oba gatunki różnią się głównie wzorem na tułowiu. Ryby są w barwie srebrzystej (niekiedy srebrzysto-beżowej) z widocznym wzorem - Gasteropelecus maculatus posiada wzorek liniowo rozmieszczonych punktów, natomiast Gasteropeletus sternicla -  ciemną poziomą wąską linię (u niektórych odmian  z lekko żółtawą obwódką.

Rozmiar: do 7,5 cm w naturze, do 6,5-7 cm w akwariach.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: w naturze są to wolno płynące wody, zakola rzek, starorzecza, z częściowo (nie całkowicie!) prośniętą taflą wody.

Wystrój zbiornika: akwarium musi być przykryte, gdyż ryby są skoczne i często wyskakują ponad taflę zwłaszcza gdy dostrzegą latające owady. Żeby ryby nie ulegały uszkodzeniom podczas skakania - między taflą wody a górną krawędzią zbiornika należy pozostawić przestrzeń o wysokości minimum 15 cm. Dodatkowo spód pokrywy najlepiej wykleić miękką gąbką lub rozwiesić nylonową elastyczną siatkę między taflą wody a pokrywą. Taflę wody należy przykryć w 1/3 roślinnością pływającą. Aranżacja dna nie ma większego znaczenia dla tego gatunku - na dnie może być piasek, żwir, substrat lub liście. Można wykorzystać w aranżacji zbiornika korzenie i rośliny, pamiętać należy że zastosowanie kamieni będzie powodować podnoszenie pH i twardości wody. Do akwariów z tymi gatunkami znakomicie sprawdza się deszczownica.

Wymagane parametry wody: pH 5,8-7, GH 5-12.

Temperatura: tolerowane 23-27°C.

Zalecany minimalny litraż: 180 l. - minimalna powierzchnia tafli wody 120x30 cm.

Zachowanie: spokojne i towarzyskie, w akwarium zaleca się trzymanie minimum 12 osobników, ponieważ są to ryby ławicowe, które lepiej się czują i prezentują w grupie. Ryby zawsze trzymają się razem i nie rozpływają się pojedynczo po zbiorniku. Zwykle ustawiają się wszystkie w jednym kierunku. Przebywają jedynie w górnej warstwie wody, tuż pod powierzchnią. Lubią lekki nurt wody i silne nasłonecznienie. Są to ryby eksponowane i stale widoczne w zbiorniku. Uwaga - mimo że gatunek jest stale widoczny w akwarium to jest bardzo płochliwy, podczas prac pielęgnacyjnych w zbiorniku ryby mogą masowo wyskakiwać z akwarium. Z tego względu lepiej trzymać je w podłużnych akwariach, by podczas prac w jednej części ryby te mogły przepłynąć do drugiej. Nie należy wtedy wykonywać gwałtownych ruchów.

Dieta: mięsożerne - w naturze żywią się głównie niewielkimi owadami, które łapią tuż przy tafli wody. Można podawać im pokarmy mrożone oraz żywe (dafnia, oczlik, wodzień, larwa komara). Warto co pewien czas podawać muszki owocowe (suche po uprzednim namoczeniu, żywe - nielotne lub mrożone). W akwarium chętnie zjadają także pokarmy suche ale warunkiem musi być to, aby były one odpowiedniej wielkości i żeby pływały po tafli wody. 

Dymorfizm płciowy: bardzo trudny do ustalenia. W okresie tarła samice są nieco pełniejsze (grubsze) w partiach brzusznych.

Rozmnażanie: bardzo trudne i z reguły nie opłacalne dlatego większość osobników dostępnych w sprzedaży pochodzi z odłowu. Tarło odbywa się grupowo (w małych grupach) w wodzie miękkiej i kwaśnej w temperaturze 26-28° w otoczeniu roślin wystających z wody. Przed tarłem woda powinna być stopniowo odświeżana (wskazane użycie wody z filtra RO nieznacznie zmineralizowanej). Tarło odbywa się jedynie w warunkach bezwzględnego spokoju, gdyż obecność ludzi przy zbiorniku lub innych gatunków zwierząt w akwarium doprowadza do jego przerwania. Po złożeniu ikry należy odłowić tarlaki, ponieważ chętnie zjadają swoją ikrę. Wylęg następuje po 36 godzinach i jest niezwykle drobny. Przez kolejne 5 dni korzysta on ze swoich woreczków żółtkowych. Po tym okresie zaczyna żerować. Pierwszy pokarm powinny stanowić pierwotniaki / pantofelki, później drobniutki wylęg solowca.

Uwagi: ryby te są polecane bardziej doświadczonym akwarystom. Bardzo podobnym gatunkiem, szczególnie w swoim ubarwieniu i wzorze na tułowiu jest Carnegiella marthae, która posiada podobne wymagania jak wyżej opisane gatunki. Główną różnicą jest jej wielkość, gdyż dorasta ona zaledwie do 3,5 cm, stąd można ją trzymać w mniejszych zbiornikach o długości min. 80 cm i pojemności min. 80 l.

Nazwa gatunkowa: Sicyopterus microcephalus.

Nazwa polska: brak, w niektórych środowiskach akwarystycznych jest potocznie nazywana jako babka skrzydlata.

Charakterystyka: babka słodkowodna.

Występowanie geograficzne: Zachodnia Indonezja oraz wyspa Sulawesi.

Wygląd: tułów podłużny - wałkowaty, głowa okrągła, pysk bardzo duży i pojemny. Występuje podwójna płetwa grzbietowa - ta zlokalizowana bliżej głowy posiada znacznie wydłużone promienie, które przypominają pióropusz lub skrzydło (zwykle zabarwione na biało). Prawdopodobnie ubarwienie tych babek jest różnorodne i zależy od cech lokalnie występujących populacji. W handlu zdarzają się osobniki szare lub stalowe opalizujące na błękitno z pomarańczową lub rudą płetwą ogonową, czasem jednak spotkać można także osobniki srebrzyste lub szaro-beżowe z żółtawą płetwą ogonową.

Rozmiar: do 11 cm.

Długość życia: prawdopodobnie do ok. 3 lat.

Typ środowiska: przejrzyste, płytie rzeki i strumienie o podłożu kamienisto-żwirowym (głównie na głębokości 0.5-1,5 m.).

Wystrój zbiornika: gatunek nadaje się zarówno do akwariów towarzyskich jak i biotopowych. Lubi podłoża, które stanowią mieszaninę zaokrąglonego żwiru i otoczaków (rośliny są zbędne). Lubi także ruch wody. W akwariach towarzyskich należy uważać na łączenie go z rybami, które mogą skubać jego pióropusz. Babki skrzydlate doskonale dogadują się z niektórymi rybami jajożyworodnymi - molinezjami, gupikami itp.

Wymagane parametry wody: zalecane pH 7,2-7,8.

Temperatura: zalecana 24-26°C.

Zalecany minimalny litraż: ok. 240 l., zbiornik powinien mieć minimum 120 cm długości. 

Zachowanie: gatunek towarzyski i ruchliwy, porusza się skokowo, za pomocą płetw piersiowych potrafi przyczepiać się do pionowych powierzchni (kamieni, szyb itp.). Nie jest płochliwy i zwykle jest stale widoczny w zbiorniku, uwielbia przeciskać się wśród kamieni. Zaleca się trzymanie minimum 6 szt. Samce bywają wobec siebie nieco poddenerwowane jedynie w okresie tarła. Ryby te mogą być zagrożeniem dla narybku i małych mikrorybek, gdyż w naturze polują na niewielkie żywe organizmy.

Dieta: gatunek wszystkożerny. W naturze spożywa drobne bezkręgowce wodne, narybek innych ryb, małe krewetki, ikrę i glony porastające kamienie. W akwariach najlepiej podawać tym rybom mrożonki, natomiast glony ryby samodzielnie będą sobie zeskrobywać z kamieni. Pokarmy suche są z reguły spożywane niechętnie.

Dymorfizm płciowy: brak danych.

Rozmnażanie: w okresie tarła samce stają się bardziej jaskrawe, ryby dobierają się w pary. Tarło odbywa się tuż przy dnie. W akwariach dochodzi czasem do udanego tarła, jednak wychów młodych jest bardzo trudny. Prawdopodobnie (informacja nie potwierdzona) może być konieczny dodatek słonej wody. W przypadku blisko spokrewnionego gatunku Sicyopterus Lagocephalus zamieszkującego wyspy Oceanu Indyjskiego i Zachodniego Pacyfiku zostało już udowodnione, że pomimo tego iż dorosłe ryby żyją w słodkowodnych strumieniach to ich tarło jak i wylęg narybku oraz jego początkowa faza życia odbywa się w wodzie słonawej, niekiedy o dużym zasoleniu.

Uwagi: gatunek stosunkowo nie dawno wprowadzony do akwarystyki. Na terenie Indonezji, Papui Nowej Gwinei, Północnej Australii i Oceanii występują również inne gatunki z rodzaju Sicyopterus (w tym wiele nie odkrytych i nie opisanych). Zazwyczaj różnią się one od siebie wielkością i ubarwieniem, budowa ciała jest względnie u nich podobna. Babki te mają podobny tryb życia i usposobienie. Można tu wyróżnić m.in. Sicyopterus pugnans - gatunek żyjący na Thaitii o ubarwieniu błękitnym lub pomarańczowym w czarne pionowe paski, Sicyopterus lividus żyjący w strumieniach Mikronezji o ubarwieniu białawym z czarną pręgą na oku oraz Sicyopterus Lagocephalus o ubarwieniu szarym z charakterystycznym kafelkowym wzorze na grzbiecie zasiedlający strumienie Polinezji Francuskiej. Należy jedynie pamiętać, że nie wszystkie gatunki z tego rodzaju są wszystkożerne, gdyż często spotkać można gatunki mięsożerne lub jedynie roślinożerne (glonożerne).