Zdjęcie: Erik Marquez, Garra flavatra.

Nazwa gatunkowa: Garra flavatra.

Nazwa polska: można się czasem spotkać się z nazwą nepalka myanmarska.

Występowanie geograficzne: Myanma (Azja) - rzeki i strumienie w paśmie Gór Arakan.

Wygląd: tułów szary lub beżowy na którym znajduje się kilka jaśniejszych plam, podbrzusze białawe. Płetwy mogą posiadać delikatny rysunek o lekkim zabarwieniu lub być całkowicie przezroczyste. Przy otworze gębowym w kształcie przyssawki znajdują się malutkie wąsiki.

Zdjęcie: Erik Marquez, Garra flavatra.

Rozmiar: w naturze do 9 cm. W akwariach 7-8 cm.

Długość życia: kilka lat.

Typ środowiska: przejrzyste strumienie i niewielkie rzeki górskie o kamienisto-żwirowym dnie.

Wystrój zbiornika: gatunek nadaje się zarówno do akwariów towarzyskich, roślinnych i biotopowych. Lubi podłoża, które stanowią mieszaninę zaokrąglonego żwiru i otoczaków. Z roślin warto rozważyć mchy.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5-7,5. Woda powinna być dobrze natleniona i uboga w składniki organiczne, których nadmiar bardzo źle wpływa na te ryby - stąd zalecana wydajna filtracja i okresowe duże podmiany wody.

Temperatura: tolerowana 20-25°C, zalecana 22-24°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. dla 10 osobników.

Zachowanie: towarzyskie - należy trzymać je w grupie powyżej 10 osobników. W naturze spotyka się luźne grupy, które tworzą nawet setki osobników. W stadzie ryby ustalają hierarchię między sobą. Do ukształtowanego stada nie powinno się wprowadzać ryb dorosłych, ponieważ zaburzy to istniejące układy. Najlepiej dokładać w takiej sytuacji ryby młode o wielkości 3-4 cm, które natychmiast się podporządkują osobnikom dominującym. Głównie ryby przebywają w środkowych i dolnych partiach wody. Są bardzo śmiałe i ciekawskie, nie boją się innych zwierząt jak i ludzi. Żerują zdrapując glony ze skał za pomocą przyssawki gębowej. Lubią czyścić szyby w zbiorniku. Z reguły nie tolerują ryb blisko spokrewnionych i podobnych z wyglądu jak inne gatunki Garra czy bocje.

Dieta: roślinożerne - najczęściej miękkie glony porastające drewno, skały i szyby w zbiorniku. Sporadycznie można podać ogórka, cukinię, bakłażana, melona itp. Pokarm roślinny można uzupełniać sztuczną karmą w dużych tabletkach. Sporadycznie ryby jedzą drobny zooplankton, jednak prawdopodobnie nie jest to więcej niż 10-15% całej ich diety.

Dymorfizm płciowy: brak danych. Niektóre źródła podają, że samce w okresie tarła mają wysypkę tarłową na głowie.

Rozmnażanie: łatwe, ryby przystępują do tarła grupowo w bardzo wczesnych godzinach rannych w dobrze natlenionej wodzie o wyczuwalnym przepływie. Na dno można połaciowo wyłożyć mech. Hodowle rozmnażające ryby przeprowadzają tarło w wodzie o pH 7,0. Zapłodniona ikra dojrzewa przez ok. 30 godzin do wylęgu. Młode zaczynają żerować w trzeciej lub czwartej dobie po wylęgu - wówczas można je skarmiać larwą solowca.

Uwagi: brak. 

Zdjęcia: Erik Marquez, Botia lohachata.

Nazwa gatunkowa: Botia lohachata.

Nazwa polska: bocja siatkowana.

Występowanie geograficzne: Azja Południowa (Indie, Bangladesz, Myanma).

Wygląd: kolorystyka zmienna u różnych populacji - ryby mogą mieć tułów białawy, szarawy, beżowy ale zawsze występuje słabiej lub mocniej zaznaczony bardzo charakterystyczny wzór siatkowy.

Rozmiar: w akwariach do ok.10 cm, w środowisku naturalnym nawet do 18 cm.

Długość życia: poniżej 10 lat.

Typ środowiska: wody płynące z zarośniętą linią brzegową (rzeki, strumienie, jeziora).

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6-8, zalecane pH 6-7,4.

Temperatura: zalecana 24-28°C.

Zalecany minimalny litraż: 180 l. dla kilku dorosłych osobników.

Zachowanie: są to ryby nieco płochliwe lubiące różnego rodzaju kryjówki. Gatunek ten wykazuje zachowania stadne dlatego zaleca się trzymanie minimum 4-5 osobników w akwarium. Ryby trzymane w odosobnieniu są bardzo płochliwe, natomiast w grupie bardziej śmiałe.

Dieta: wszystkożerne - chętnie zjadają różne drobne bezkręgowce taki jak np. ślimaki czy krewetki. Również żywią się szczątkami roślin, które wyszukują w detrytusie. Otwór gębowy przystosowany jest do pobierania pokarmów z dna.

Dymorfizm płciowy: trudny do rozróżnienia - brak danych. 

Rozmnażanie: bardzo trudne w akwariach - brak jest w tym zakresie szczegółowych informacji. Rozród jednak prowadzą wyspecjalizowane hodowle z udziałem technik hormonalnych.

Uwagi: brak.

Zdjęcia: Erik Marquez, Taterundina ocellicauda.

Nazwa gatunkowa: Taterundina ocellicauda.

Nazwa polska: głowaczyk barwny. 

Występowanie geograficzne: Papua Nowa Gwinea (na styku Azji z Australią)

Wygląd: głowa okrągła, duża z wysokim czołem (czoło wygrzbieca się coraz bardziej wraz z wiekiem - zwłaszcza u samców), samce bardziej kolorowo ubarwione. Ryby maja nieco opalizującego błękitu na płetwach i tułowiu. Ciało jest pokryte przerywanymi czerwonymi liniami. Płetwy zazwyczaj mają żółto zabarwione obrzeża, u podstawy płetwy ogonowej znajduje się czarna plamka. 

Rozmiar: do ok. 7 cm (samice nieco mniejsze).

Długość życia: ok. 3-4 lata.

Typ środowiska: zarośnięte strumienie leśne i małe rzeki.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5- 7,5

Temperatura: zalecana 24-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 80 l. dla jednej pary w zbiorniku jednogatunkowym, w zbiorniku wielogatunkowym zaleca się 160 l. pojemności.

Zachowanie: spokojne i towarzyskie w odniesieniu do znacząco odmiennych gatunków, jednak mogą być agresywne w stosunku do gatunków blisko spokrewnionych i niektórych babek. Ryby lubią towarzystwo roślin. Preferują aranżację z licznymi kryjówkami. Na dno wskazany piasek lub piasek ze żwirem. Ryby obierają swoje terytoria - preferują dolne strefy zbiornika. Samce walczą o terytoria - zazwyczaj się przeganiają.

Dieta: wszystkożerny z przewagą pokarmów mięsnych (sporadycznie uzupełnia dietę glonami). Najlepiej podawać pokarmy żywe i mrożone, które zmieszczą się w pyszczku tych ryb. Pokarm sztuczny w nadmiernych ilościach może być przyczyną problemów z układem trawiennym.

Dymorfizm płciowy: samce większe, bardziej kolorowe (zwłaszcza w okresie tarła), o większej głowie, która wraz z wiekiem wyraźnie oddziela się od tułowia (stąd nazwa polska - głowaczyk). Samice mniejsze, bardziej filigranowe, słabiej ubarwione o mniejszej głowie.

Rozmnażanie: łatwe - tarło odbywa się w grocie samca (zamiennie można zastosować małą doniczkę ceramiczną, gliniane rurki, skorupę kokosa), który zaprasza partnerkę do środka, prężąc przed nią swoje płetwy i tańcząc. Po złożeniu ikry przez samiczkę (20-40 szt) i zapłodnieniu jej przez samca opiekę nad ikrą przejmuje ojciec (matka jest przez niego wypędzana). Wylęg następuje po około dwóch dobach (zależy on od temperatury wody - w cieplejszej szybciej). Młode dosyć szybko zaczynają żerować i wówczas opieka samca nad nimi zostaje przerwana. Wylęg można skarmiać larwą solowca. 

Uwagi: brak.

Zdjęcie: Emil Visan

Zdjęcia: Erik Marquez, Hypseleotris compressa - samiec w ubarwieniu godowym.

Nazwa gatunkowa: Hypseleotris compressa.

Nazwa polska: brak. 

Występowanie geograficzne: Północna Australia oraz Papua Nowa Gwinea.

Wygląd: głowa duża z wysokim czołem (czoło wygrzbieca się coraz bardziej wraz z wiekiem - zwłaszcza u samców), płetwy zwykle bardzo kolorowe z kolorami ułożonymi warstwowo. Tułów zwykle jasny barwy cielistej do czerwonego. W okolicach skrzeli znajduje się czarna plamka. Zobacz - również "Dymorfizm płciowy".

Rozmiar: do ok. 12 cm w naturze. W akwariach do 7-8 cm, bardzo rzadko 10 cm.

Długość życia: ok. 5-8 lat.

Typ środowiska: różnorodne siedliska - rzeki o wolnym przepływie wody, płytkie gęsto zarośnięte wody, także wody z zatopionymi korzeniowiskami, akweny bagienne, strumyki leśne, estuaria - mangrowia i ujścia rzek.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 5-9.

Temperatura: zalecana 22-29°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. dla jednej pary, w zbiorniku wielogatunkowym zaleca się 240 l. pojemności. Wymagane przykrycie, ponieważ ryby są skoczne.

Zachowanie: spokojne i towarzyskie w odniesieniu do znacząco odmiennych gatunków, jednak mogą być agresywne w stosunku do głowaczyków i babek. Ryby lubią towarzystwo roślin. Na dno wskazany piasek lub piasek ze żwirem. Ryby obierają swoje terytoria - preferują dolne strefy zbiornika.

Dieta: wszystkożerny z przewagą pokarmów mięsnych (sporadycznie uzupełnia dietę glonami). Najlepiej podawać pokarmy żywe i mrożone, które zmieszczą się w pyszczku tych ryb. Pokarm sztuczny w nadmiernych ilościach może być przyczyną problemów z układem trawiennym.

Dymorfizm płciowy: samce większe, bardziej kolorowe (zwłaszcza w okresie tarła), o większej głowie. Samice beżowe, cieliste lub pomarańczowe o delikatnie zarysowanym rysunku na płetwach.

Rozmnażanie: łatwe (jeżeli chodzi o tarło) - jednak odchów młodych jest prawie niemożliwy w warunkach akwariowych z uwagi na to, że są to ryby dwuśrodowiskowe (żyjące w wodzie słonawej i słodkiej). Narybek wymaga zmiennego zasolenia wody. W naturze po tarle w słodkiej wodzie - młode po wykluciu są niesione wraz z prądem wodnym do wód słonawych, gdzie się rozwijają i z czasem po podrośnięciu migrują w górę rzeki do wód słodkich.

Uwagi: brak.