Atlas ryb słodkowodnych tropikalnych
Tanichthys albonubes - odmiana złota.
Nazwa gatunkowa: Tanichthys albonubes.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: kardynałek chiński.
Występowanie geograficzne: mniejsze rzeki wyżynne i górzyste na terenie Chin oraz Wietnamu (Azja).
Wygląd: forma dzika - o podstawowych barwach wyróżnia się pasem wzdłuż tułowia w kolorach kardynalskich - bordo przechodzący w brąz. Nad nim znajduje się jasna smuga, grzbiet szaro-beżowy, płetwy czerwonawe, u podstawy płetwy ogonowej czarna plamka. Bardzo popularna jest także odmiana złota, otrzymana sztucznie - boki ciała żółtawo-białe, płetwy czerwone lub całkowicie przezroczyste. Barwa płetw jest zmienna i czasami może mieć czarne lub białe akcenty. Wyhodowano również odmiany o wydłużonych, weloniastych płetwach, które sprawiają tym zwinnym rybom pewne trudności w poruszaniu się. Uwaga - w ciepłej wodzie (od 21-22°C) kolorystyka ryb wyraźnie blednie. Najlepsze nasycenie kolorem występuje w temperaturze ok.18°C.
Rozmiar: do 4 cm.
Długość życia: maksymalnie 3-5 lat.
Typ środowiska: zimne wody z kamienisto-żwirowym dnem oraz mocnym prądem wody - zwykle w terenach wyżynnych i górzystych.
Wymagane parametry wody: pH 6-8,5.
Temperatura: tolerowana 16-22°C.
Zalecany minimalny litraż: 65 l. (zalecana długość akwarium minimum 70-80 cm).
Zachowanie: spokojne, towarzyskie, ciekawskie i bardzo zwinne. Są to typowe ryby ławicowe, które powinny przebywać w grupie liczącej minimum 10 osobników. Lubią chłodniejszą wodę i silny nurt.
Dieta: mięsożerne - w naturze żywią się drobnym zooplanktonem wodnym. W akwarium powinno się im podawać pokarm żywy oraz mrożony, czasem suchy.
Dymorfizm płciowy: samce smuklejsze oraz jaskrawiej ubarwione niż samice. Samiczki wyraźnie grubsze w partiach brzusznych.
Rozmnażanie: gatunek przystępuje do tarła grupowo, samice rozrzucają ikrę między mchem i kamieniami. Samce zapładniają ją w toni wodnej. Rodzice nie opiekują się potomstwem. Tarło w warunkach akwariowych najlepiej przeprowadzać w zbiornikach jednogatunkowych lub w specjalnie przygotowanych zbiornikach tarliskowych. Przed tarłem ryby należy obficie karmić oraz zadbać o odpowiednie warunki wodne. Wylęg następuje po około 2-3 dniach.
Uwagi: odmiany hodowlane w większości są słabsze genetycznie i bardziej podatne na choroby.
Nazwa gatunkowa: Hyphessobrycon bentosi.
Nazwa polska: bystrzyk ozdobny.
Występowanie geograficzne: dorzecze rzeki Amazonka w Ameryce Południowej.
Wygląd: ciało kształtem przypomina romb i jest barwy szarej lub różowej (w zależności od odmiany). Płetwy posiadają czerwone zabarwienie, czubek płetwy grzbietowej posiada dodatkowo końce w kolorze biało-czarnym.
Rozmiar: do 4 cm samce, do 4,5 cm samice.
Długość życia: maksymalnie kilka lat.
Typ środowiska: w naturze są to wolno płynące wody na terenach leśnych.
Wymagane parametry wody: pH 5-7,5, GH 5-19.
Temperatura: zalecana 23-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 80 l. Wskazany zbiornik o długości minimum 70-80 cm.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - w akwarium zaleca się trzymanie minimum 8-10 osobników, ponieważ są to ryby ławicowe. Zajmują głównie środkową część zbiornika. Ryby te nadają się do akwariów ogólnych i roślinnych.
Dieta: wszystkożerne - w naturze żywią się głównie niewielkimi bezkręgowcami. W akwarium chętnie zjadają pokarmy suche, mrożone oraz żywe (dafnia, oczlik). Pokarm roślinny w postaci suchej karmy powinien stanowić mniejszą część diety.
Dymorfizm płciowy: trudny do rozróżnienia, samce bardziej smukłe, nieco mniejsze i bardziej wybarwione, natomiast samice są bardziej zaokrąglone w partii brzusznej.
Rozmnażanie: łatwe - w dużych akwariach z obfitą roślinnością i licznymi kryjówkami często dochodzi do spontanicznego, grupowego tarła o ile zaistnieją odpowiednie warunki wodne (wymagane parametry wody), aranżacyjne i pozwoli na to pozostała obsada akwarium. W rzadkich wypadkach w akwariach z dużą masą roślinną może dojść nawet do samoistnego odchowania się pojedynczych sztuk młodych rybek ale jest to sytuacja bardzo rzadka. Jednak jeśli chcemy uzyskać większą ilość młodych konieczny będzie zbiornik tarliskowy z temperaturą 27°C i pH poniżej 6,5. Dno powinno być wyścielone mchami lub substratem (np. włóknem torfowym lub kokosowym). Tarło powinno się odbywać grupowo z udziałem ok. 10 szt. ryb (5 samców, 5 samic). Ikra jest rozrzucana na podłoże. Po wytarciu należy zaciemnić zbiornik i oddzielić dorosłe osobniki od ikry. Młode po wylęgu można skarmiać larwą solowca.
Uwagi: brak.
Nazwa gatunkowa: Pethia padamya.
Nazwa polska: brzanka odeska - geneza polskiej nazwy wywodzi się od miasta Odessa na Ukrainie, gdzie w początkach lat 70-tych XX wieku po raz pierwszy pojawiły się te ryby w sprzedaży na jednej z tamtejszych giełd zoologicznych. Ponieważ z początku nikt nie był w stanie określić gatunku - sądzono, że jest to krzyżówka międzygatunkowa dwóch różnych brzanek. Wytypowano nawet konkretne gatunki, z których ryby te mogły powstać. Wiele egzemplarzy tych brzanek, dostępnych na rynku miało różne wady anatomiczne, co mogło potwierdzać, że jest to hybryda (krzyżówka między gatunkowa). Obecnie nadal ciężko jest spotkać te ryby o prawidłowej budowie ciała. Z czasem jednak okazało się, że ryba ta żyje w centralnej Birmie (obecnie Myanmar). Gatunek doczekał się opisu naukowego dopiero po ok. 40 latach obecności w akwarystyce w 2008 roku.
Występowanie geograficzne: Azja - rzeki i strumienie centralnego Myanmar.
Wygląd: tułów srebrzysty lub srebrno-beżowy (występują także odmiany o intensywnie ciemnoszarym tułowiu). Po środku tułowia między okiem a płetwą ogonową występuje opalizujący czerwony lub różowy szeroki pas. Na tułowiu wystepują również dwie mocno rozmyte (niewyraźne) ciemne plamki. Uwagę zwracają także duże łuski, które w centralnej części tułowia są podkreślone czarną obwódką. Płetwy: grzbietowa, brzuszne i odbytowa posiadają rysunek. Oko w górnej części odznacza się czerwonym kolorem.
Rozmiar: w naturze do 4,5 cm, w akwariach nawet do 6 cm.
Długość życia: kilka lat.
Typ środowiska: przejrzyste rzeki górskie o kamienisto-żwirowym dnie.
Wystrój zbiornika: gatunek nadaje się zarówno do akwariów towarzyskich, roślinnych i biotopowych.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,8-8.
Temperatura: tolerowana 16-25°C, zalecana 22-24°C.
Zalecany minimalny litraż: 80 l.
Zachowanie: towarzyskie - należy trzymać je w grupie minimum 8-10 osobników, gdyż są to ryby stadne. Nadają się do akwariów towarzyskich o charakterze roślinnym. Głównie przebywają w środkowych i dolnych partiach wody.
Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmów zwierzęcych - zooplankton, larwy owadów, drobne insekty. W akwariach można podawać pokarmy żywe, mrożone oraz suche. Pożywienie jest pobierane z toni wodnej, dlatego powinno mieć ono właściwości wolno tonące. Pokarm roślinny można uzupełniać sztuczną karmą w granulacie.
Dymorfizm płciowy: samiec smuklejszy, posiada wyraźnie mocniejszą kolorystykę, samice są bardziej wydatne w partiach brzusznych, czerwony neonowy pas jest u nich słabo zaznaczony lub nie występuje w ogóle, rysunki na płetwach są słabo zauważalne lub jest ich brak.
Rozmnażanie: łatwe, często ryby przystępują do tarła grupowo w akwariach ogólnych o ile zaistnieją ku temu odpowiednie warunki wodne (właściwe parametry wody) oraz aranżacyjne i żywieniowe. Na czas tarła ryby w podobnej ilości samców i samic (kilka sztuk) należy umieścić w specjalnie zorganizowanym zbiorniku tarliskowym (ok. 50 l.). Ryby wycierając się rozrzucają ikrę po całym zbiorniku (dno najlepiej wyścielić mchem wodnym, torfem włóknistym, lub grubym żwirem). Wszystkie ryby po zakończeniu tarła należy odłowić. Wylęg następuje po około jednej dobie. Gdy narybek zacznie żerować można karmić go sproszkowanym pokarmem dla narybku (zawiesiną) i żywą larwą solowca.
Uwagi: ryba w niewoli podatna jest na deformacje anatomiczne (wpływ na to mają przede wszystkim nieprawidłowe warunki hodowli - małe litraże, nieprawidłowe odżywianie, złe warunki wodne itp.).
Nazwa gatunkowa: Moenkhausia pittieri.
Nazwa polska: błyszczyk brylantowy, błyszczyk Pittera.
Występowanie geograficzne: Jezioro Walencia w Wenezueli wraz z jego dopływami (Ameryka Południowa).
Wygląd: ciało kształtem przypomina romb i jest barwy srebrzystej lub złocistej (w zależności od odmiany). Gatunek ten posiada charakterystyczny mieniący się niczym brylant tułów (stąd polska nazwa). Istnieje forma o wydłużonych płetwach.
Rozmiar: do 6 cm.
Długość życia: maksymalnie kilka lat.
Typ środowiska: w naturze są to przejrzyste wolno płynące wody. Natomiast w akwariach ryby te często są hodowane w typowych zbiornikach roślinnych.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 6-6,8, GH 5-12.
Temperatura: zalecana 24-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 80 l. Wskazany zbiornik o długości minimum 70-80 cm.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - w akwarium zaleca się trzymanie minimum 8-10 osobników, ponieważ są to ryby ławicowe. Zajmują głównie środkową część zbiornika. Ryby są towarzyskie i nadają się do akwariów ogólnych. W zbyt jasnym świetle ryby te nie błyszczą się brylantowo.
Dieta: wszystkożerne - w naturze żywią się głównie niewielkimi bezkręgowcami. W akwarium chętnie zjadają pokarmy suche, mrożone oraz żywe (dafnia, oczlik). Pokarm roślinny w postaci suchej karmy powinien stanowić mniejszą część diety.
Dymorfizm płciowy: trudny do rozróżnienia, samce bardziej smukłe z nieco dłuższą płetwą grzbietową (ta cecha jest trudna do rozróżnienia u form długopłetwych), samice są bardziej zaokrąglone w partii brzusznej.
Rozmnażanie: łatwe - w dużych akwariach z obfitą roślinnością i licznymi kryjówkami często dochodzi do spontanicznego, grupowego tarła o ile zaistnieją odpowiednie warunki wodne (wymagane parametry wody), aranżacyjne i pozwoli na to pozostała obsada akwarium. W rzadkich wypadkach w akwariach z dużą masą roślinną może dojść nawet do samoistnego odchowania się pojedynczych sztuk młodych rybek ale jest to sytuacja bardzo rzadka. Jednak jeśli chcemy uzyskać większą ilość młodych konieczny będzie zbiornik tarliskowy z temperaturą 27°C i PH poniżej 6,5. Dno powinno być wyścielone mchami lub substratem (np. włóknem torfowym lub kokosowym). Tarło powinno się odbywać grupowo z udziałem ok. 10 szt. ryb (5 samców, 5 samic). Ikra jest rozrzucana na podłoże. Po wytarciu należy zaciemnić zbiornik i oddzielić dorosłe osobniki od ikry. Młode po wylęgu można skarmiać larwą solowca.
Uwagi: brak.
Nazwa gatunkowa: Paracheirodon herbertaxelrodi.
Nazwa polska: neon czarny, bystrzyk Axelroda, bystrzyk czarny.
Występowanie geograficzne: Ameryka Południowa - dorzecze rzeki Paragwaj.
Wygląd: tułów ciemnoszary (niekiedy grzbiet zielonkawy), białe podbrzusze, od skrzeli do nasady płetwy ogonowej biegnie czarny pas, który na górze jest oddzielony przebiegającym równolegle jasnym mieniącym się paskiem. Górna część oka jest intensywnie pomarańczowa.
Rozmiar: do 4,5 cm.
Długość życia: ponad 5 lat.
Typ środowiska: spokojne, wolno płynące wody (rzeki i strumienie) na terenach zalesionych.
Wystrój zbiornika: drewno w postaci korzeni, podłoże piaszczyste z liśćmi na dnie i detryrusem, rozproszone oświetlenie (punktowe), rośliny pływające. Ryby również dobrze się czują w typowych kwaśnych czarnych wodach. Możliwe jest również trzymanie ich w zbiornikach towarzyskich o charakterze roślinnym.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 5-7,5.
Temperatura: tolerowana 20-28°C, zalecana 23-26°C.
Zalecany minimalny litraż: 80 l.
Zachowanie: spokojne i towarzyskie - należy trzymać je w grupie minimum 8-10 osobników, gdyż są to ryby ławicowe, które w większej grupie są bardziej śmiałe i lepiej wybarwione. Gatunek ten głównie przebywa w środkowych partiach wody. Ryby preferują stłumione, rozproszone oświetlenie - w zbyt jasnym i mocnym świetle ryby są zestresowane i tracą ubarwienie.
Dieta: wszystkożerny z przewagą pokarmów zwierzęcych - zooplankton, larwy owadów, drobne nasiona. W akwariach można podawać pokarmy żywe, mrożone oraz suche. Pokarm jest pobierany z toni wodnej, dlatego powinien mieć on właściwości wolno tonące. Pokarm roślinny można uzupełniać sztuczną karmą w granulacie.
Dymorfizm płciowy: trudny do rozróżnienia - samce są smuklejsze i nieco mniejsze, natomiast samice są bardziej wydatne w partiach brzusznych.
Rozmnażanie: trudne - na czas tarła ryby w podobnej ilości samców i samic należy umieścić w specjalnie zorganizowanym zbiorniku tarliskowym. Obficie karmione ryby, które mają zapewnione odpowiednie warunki (odpowiednio niskie pH, temperaturę oraz 30% odświeżonej chłodniejszej wody) rozrzucają ikrę po całym zbiorniku (wskazane wyścielenie dna włóknem torfowy, kokosowym lub mchem). Wszystkie ryby po zakończeniu tarła należy odłowić, ponieważ będą one zagrożeniem zarówno dla ikry jak i dla wylęgu. Następnie należy zacienić zbiornik, ponieważ ikra jest wrażliwa na światło. Wylęg następuje po około jednej dobie. Odchów młodych jest bardzo trudny. Gdy narybek zacznie żerować można karmić go żywą larwą solowca.
Uwagi: gatunek został nazwany na część wielkiego akwarysty - Herberta Axelroda.