Zdjęcie: Maciej konieczne, Apistogramma trifasciata, samiec.

Zdjęcie: Lukasz Gorski, Apistogramma trifasciata, para (z prawej samiec).

Nazwa gatunkowa: Apistogramma trifasciata.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: pielęgniczka trójpręga.

Występowanie geograficzne: powszechnie na rozległych obszarach Ameryki Południowej głównie na terenie Brazylii, Paragwaju, Północnej Argentyny i Boliwii.

Wygląd: występuje nieco inna kolorystyka u obu płci (patrz "Dymorfizm płciowy").

Rozmiar: do 6 cm samce i do 4 cm samice.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: rzeki i strumienie o spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie ale również w zarośniętych ciekach wodnych. Ryby te wymagają kryjówek i drobnego podłoża. Preferowane oświetlenie słabe - rozproszone. 

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,0-6,7, GH 2-8°.

Temperatura: tolerowana 20-27°C, zalecana 22-25°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednego haremu - zwykle jest to układ 1+3 lub 1+4) w akwarium jednogatunkowym lub 160 l. w akwarium wielogatunkowym (dla jednego haremu).

Zachowanie: nieco płochliwe, samice mogą walczyć ze sobą o miejsca na terytorium samca dlatego lepiej wyznaczyć te rewiry sztucznie. Każdy rewir powinien mieć minimum 30 cm długości i być oddzielony od kolejnego korzeniami, grupą roślin rosnącą w kępie lub inną przeszkodą. Najlepiej użyć kokosów, które mogą zająć poszczególne samice. Wejścia do tych kokosów powinny być ustawione w taki sposób aby samice się nie widziały (tyłem do siebie). 

Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie.

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są znacznie większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - samce są bardziej kolorowe (grzbiet opalizuje na niebiesko -neonowo) i mają nieco dłuższe płetwy (pióropusz). Na ich ciele występują trzy wzdłużne ciemne pręgi - dwie są dobrze widoczne (na grzbiecie i w połowie tułowia) a trzecia jest słabo zarysowana na podbrzuszu. U samców na płetwie grzbietowej i ogonowej występuje nieco koloru czerwonego. Samice są jasne, białawe, pręgi są słabo widoczne a płetwy mają mniej koloru.

Rozmnażanie: samica składa ikrę w ilości około kilkudziesięciu sztuk w ukryciu (w jaskini, pod korzeniem, w łupinie kokosu). Ikrą zajmuje się samiczka i jest w tym czasie bardzo agresywna, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego. 

Uwagi: gatunek jest uważany za odporny na nieco obniżone temperatury.

Zdjęcie: Krzysztof Szołdrowski, Cleithracara maronii w zbiorniku typu czarne wody.

Nazwa gatunkowa: Cleithracara maronii.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: akara z Maronii.

Występowanie geograficzne: północne tereny Ameryki Południowej (Gujana, Gujana Francuska, Surinam, Trynidad).

Wygląd: tułów zaokrąglony, grzbiet ciemniejszy (oliwkowy, beżowy lub żółtawy), podbrzusze jaśniejsze, przez oko przechodzi pionowa ciemna pręga, na tułowiu pod płetwą grzbietową znajduje się ciemna okrągła plamka.

Rozmiar: do 8,5-12,5 cm w zależności od cech genetycznych danej populacji. Samce są o około 10-15% większe od samic.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: wolno płynące wody (rzeki i strumienie) o małym i spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie i roślinnością.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6-8, woda miękka do średnio twardej.

Temperatura: tolerowana 23-27°C.

Zalecany minimalny litraż: 160 l. (dla jednej pary) w akwarium wielogatunkowym.

Zachowanie: spokojna, łagodna i widoczna w zbiornika ryba. Ryba dobierają się w trwałe monogamiczne pary. Są pokojowo nastawione do pozostałej obsady.

Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie.

Dymorfizm płciowy: słabo zaznaczony, dorosłe samce są nieznacznie większe od samic i mają lekko dłuższe płetwy.

Rozmnażanie: ryby dobierają się w pary. Wycierają się na płaskim kamieniu lub korzeniu, który najpierw czyszczą. Samica składa ikrę w ilości około 200-300 sztuk. Wylęg następuje po około 5-6 dniach od złożenia ikry w temp. 26°C. Na początku oboje rodzice opiekują się ikrą ale z czasem samiec przejmuje większość tej opieki.

Uwagi: gatunek jest uważany za odporny.

Apistogramma hongsloi.

Zdjęcie: Adam Wierzbica, Apistogramma hongsloi.

Zdjęcia: Lucky Luck, Apistogramma hongsloi.

Nazwa gatunkowa: Apistogramma hongsloi.

Nazwa polska: brak.

Występowanie geograficzne: w dorzeczu rzeki Orinoko w Ameryce Południowej (Kolumbia, Wenezuela).

Wygląd: kształtem przypomina nieco pielęgniczkę żółtą. Występuje wiele odmian kolorystycznych ale najpopularniejsze ubarwienie to mieszanka koloru żółtego i pastelowego fioletu (czasem bieli). Płetwy posiadają różne proporcje i rozkład koloru żółto-fioletowego.

Rozmiar: do 9 samce i do 6,5 cm samice.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: rzeki i strumienie o spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie ale również w zarośniętych ciekach wodnych. Ryby te wymagają kryjówek i drobnego podłoża. Preferowane oświetlenie słabe - rozproszone. 

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 5,5-6,2, GH 4-8°.

Temperatura: tolerowana 23-28°C, zalecana 25-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednego haremu - zwykle jest to układ 1+2 lub 1+3).

Zachowanie: ryby są agresywne zwykle tylko podczas opieki nad ikrą i młodymi, nadają się do akwariów towarzyskich o odpowiedniej aranżacji ale muszą mieć także zapewnioną przestrzeń.

Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie ale można stopniowo przyzwyczaić ryby do tego typu pożywienia.

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - samce są kolorowe i mają wydłużone płetwy, tułów jest również nieco ciemniejszy u nich. Samice są jasno beżowe, jasnożółte lub nawet białe (zależy od odmiany). Czasem występuje u nich słabo zaznaczony ciemniejszy wzorek na tułowiu.

Rozmnażanie: samica składa ikrę w ilości około ponad 100 sztuk w ukryciu (pod korzeniem, w jaskini, w łupinie kokosa). Ikrą zajmuje się samiczka i jest w tym czasie bardzo agresywna, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego. Młode lęgną się po dwóch dniach a po następnych kilku zaczynają żerować. W tym czasie należy podawać im wylęg solowca.

Uwagi: brak.

Zdjęcie: Patryk Ka, Apistogramma macmasteri, para (po prawej samiec).

Nazwa gatunkowa: Apistogramma macmasteri.

Nazwa polska: pielęgniczka Macmastera, rzadziej pielęgniczka czerwonogrzbieta (ta nazwa przyjmowana dosłownie bywa myląca, ponieważ jest kilka odmian barwnych, które czerwonego grzbietu nie posiada).

Występowanie geograficzne: w dorzecze rzeki Orinoko w Ameryce Południowej (Kolumbia, Wenezuela).

Wygląd: występuje kilka odmian barwnych. Odmiana standardowa jest żółta z czerwono znaczonym pyszczkiem i grzbietem, czerwień występuje również na płetwach. Na tułowiu występują czarne nieregularne plamy, który układają się w poziome linie.

Zdjęcie:  Maciej Szafraniec, Apistogramma macmasteri, samce odmiany "Red Mask".

Zdjęcie: Krzysiek Brykalski, Apistogramma macmasteri, samiec.

Rozmiar: do 8 samce i do 6 cm samice.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: rzeki i strumienie o spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie ale również w zarośniętych ciekach wodnych. Ryby te wymagają kryjówek i drobnego podłoża. Preferowane oświetlenie słabe - rozproszone. 

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,4-6,9, GH 2-6°.

Temperatura: tolerowana 23-28°C, zalecana 25-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednego haremu - zwykle jest to układ 1+2 lub 1+3).

Zachowanie: ryby są agresywne zwykle tylko podczas opieki nad ikrą i młodymi, nadają się do akwariów towarzyskich o odpowiedniej aranżacji ale muszą mieć także zapewnioną przestrzeń.

Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej niechętnie ale można stopniowo przyzwyczaić ryby do tego typu pożywienia.

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - samce posiadają mocniejszą kolorystykę i nieco dłuższe płetwy, tułów jest również nieco ciemniejszy u nich.

Rozmnażanie: samica składa ikrę w ilości około kilkudziesięciu sztuk w ukryciu (pod korzeniem, w jaskini, w łupinie kokosa). Ikrą zajmuje się samiczka i jest w tym czasie bardzo agresywna, natomiast samiec patroluje teren wokół miejsca lęgowego. Młode lęgną się po dwóch dniach a po następnych kilku zaczynają żerować. W tym czasie należy podawać im wylęg solowca.

Uwagi: brak.