Apistogramma panduro, górne zdjęcie - młody samiec, dolne - dorosła samica.

Nazwa gatunkowa: Apistogramma panduro.

Nazwa polska: pielęgniczka Panduro.

Występowanie geograficzne: w dorzeczu Amazonki w Ameryce Południowej (wschodnie Peru, południowa Kolumbia i zachodnia Brazylia).

Wygląd: występują różnice kolorystyczne u obu płci w odmianie podstawowej (patrz "Dymorfizm płciowy").

Rozmiar: do 8 samce i do 5 cm samice.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: rzeki i strumienie o spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie ale również w zarośniętych ciekach wodnych. Ryby te wymagają kryjówek i drobnego podłoża. Preferowane oświetlenie słabe - rozproszone. 

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,0-6,6, GH 2-8°.

Temperatura: 24-28°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. (dla jednej pary).

Zachowanie: ryby są nieco nerwowe i mają charakter, są agresywne zwykle tylko podczas opieki nad ikrą i młodymi, nadają się do akwariów towarzyskich o odpowiedniej aranżacji ale muszą mieć także zapewnioną przestrzeń. Po za okresem opieki nad potomstwem są obojętne wobec innej obsady akwarium.

Dieta: mięsożerne - w akwarium głównym ich posiłkiem powinien być pokarm mrożony i żywy, pokarmy suche są pobierane raczej chętnie ale nie powinny one stanowić podstawy ich diety.

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są większe od samic (patrz "Rozmiar"), występuje również różnica w ubarwieniu - u odmiany podstawowej samce opalizują błękitem ale są jasne. Ich płetwa ogonowa jest obrzeżona na czerwono lub pomarańczowo, głowa lub pyszczek są żółte, na płetwach występuje nieco koloru żółtego. Natomiast płetwy grzbietowa i odbytowa są bardziej zaostrzone i wydłużone niż u samic. Samice są biało-żółte lub żółte i posiadają czarne plamiste nieregularne wzory w okolicach głowy lub przedniej części głowy. Młode ryby są jasne - białawe, dopiero u dorosłych samców pojawia się słabo zarysowana plama w okolicach nasady płetwy ogonowej.

Rozmnażanie: samica składa ikrę w małej grocie i tam zapładnia ją samiec. Ikry jest ok. 60-150 szt. i zajmuje się nią samiczka ale samiec ją regularnie odwiedza w grocie pilnując jednocześnie terytorium lęgowego. Młode lęgną się po dwóch-trzech dobach a po następnych kilku zaczynają żerować. W tym czasie należy podawać im wylęg solowca.

Uwagi: brak.

Andinoacara rivulatus, samiec.

Nazwa gatunkowa: Andinoacara rivulatus.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: akara pomarańczowopłetwa.

Występowanie geograficzne: rzeki w Peru i Ekwadorze w Ameryce Południowej.

Wygląd: ryby niezwykle barwne (istnieje co najmniej kilka odmian barwnych) - spotyka się ryby u tułowiu żółtym, błękitnym, srebrzystym, szarym, beżowym, oliwkowym... Na ciele występuje wzór jednakowych kropek, które są rozmieszczone liniowo w równych odstępach od siebie. Na płetwach rozmaite wzory i kolory. Na pysku opalizujące wzorki liniowe. Obrzeża płetwy grzbietowej i ogonowej są pomarańczowe (u niektórych odmian czerwone lub rude).

Rozmiar: samce do 20 cm, samice nieco mniejsze.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: wolno płynące, gęsto zarośnięte rzeki, jeziora i rozlewiska o spokojnym nurcie, z kawałkami drewna na dnie i roślinnością brzegową.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5-7,6, GH 5-20.

Temperatura: tolerowana 20-25°C, zalecana 22-24°C.

Zalecany minimalny litraż: 720 l. (dla jednej pary) w akwarium wielogatunkowym.

Zachowanie: ryba z charakterem, należy dobrać jej odpowiednie wielkością i temperamentem towarzystwo - w innym przypadku będzie bardzo agresywna w stosunku do innych ryb. Ryba dobierają się w trwałe monogamiczne pary. Są agresywne w trakcie tarła i opieki nad potomstwem.

Dieta: mięsożerne - najlepiej podawać im pokarm mrożony i żywy w postaci drobnych bezkręgowców ale chętnie są przyjmowane również pokarmy suche paszowe jak i miksy pokarmowe.

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są nieco większe od samic, posiadają mocniejsze kolory, występuje u nich guz tłuszczowy na głowie i mają nieco bardziej zaostrzone płetwy grzbietową i odbytową.

Rozmnażanie: ryby dobierają się w pary. Wycierają się na otwartych przestrzeniach np. w dołku w żwirze. Samica składa ikrę w ilości około ponad 150 sztuk. Wylęg następuje po około kilku dobach (zależne to jest od temperatury - w cieplejszej wodzie szybciej). Oboje rodzice opiekują się ikrą. Młode można wykarmić nawet silnie roztartym pokarmem suchym, jednak dla ich najlepszej kondycji najlepiej podawać im pokarm żywy - np. wylęg solowca.

Uwagi: brak.

Aequidens metae, na górze samiec, na dole samica.

Nazwa gatunkowa: Aequidens metae.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: akara żółtapomarańczowopłetwa.

Występowanie geograficzne: rzek Rio Meta (dopływ rzeki Orinoko) w Kolumbii w Ameryce Południowej.

Wygląd: ryby są jasno-szare lub jasno-beżowe, płetwy są żółte, na tułowiu występuje jedna lub dwie ciemne niewyraźne plamki. Kolor żółty może szczątkowo występować również na tułowiu.

Rozmiar: samce do 20 cm, samice nieco mniejsze.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: wolno płynące, gęsto zarośnięta rzeka z kawałkami drewna na dnie i roślinnością brzegową.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 5-6,5, GH 4-12.

Temperatura: 24-30°C.

Zalecany minimalny litraż: 500 l. (dla jednej pary) w akwarium wielogatunkowym.

Zachowanie: ryba dobierają się w trwałe monogamiczne pary. W jednym akwarium może przebywać tylko jedna para. Są agresywne w trakcie tarła i opieki nad potomstwem.

Dieta: mięsożerne - najlepiej podawać im pokarm mrożony i żywy w postaci drobnych bezkręgowców ale chętnie są przyjmowane również pokarmy suche paszowe jak i miksy pokarmowe.

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są nieco większe od samic, posiadają mocniejsze kolory, występują u nich nieco bardziej zaostrzone płetwy grzbietowa i odbytowa.

Rozmnażanie: ryby dobierają się w pary. Wycierają się na otwartych przestrzeniach np. w dołku w żwirze lub na kamieniu, który uprzednio dokładnie czyszczą. Samica składa ikrę w ilości około ponad 200-300 sztuk. Wylęg następuje po około kilku dobach (zależne to jest od temperatury - w cieplejszej wodzie szybciej). Oboje rodzice opiekują się ikrą. Młode można wykarmić nawet silnie roztartym pokarmem suchym, jednak dla ich najlepszej kondycji najlepiej podawać im pokarm żywy - np. wylęg solowca.

Uwagi: brak.

Iriatherina werneri, z lewej samica, z prawej samiec.

Nazwa gatunkowa: Iriatherina werneri.

Nazwa polska: tęczanka filigranowa (Wernera), promienniczka filigranowa (Wernera), 

Występowanie geograficzne: północne tereny Australii oraz Papua Nowa Gwinea.

Wygląd: kolor ciała jest zmienny w zależności od miejsca występowania danej populacji - przeważnie żółtawo-biały ale spotyka się również ryby beżowe, oliwkowe, szare, srebrzyste. Na płetwach znajduje się nieco koloru żółtego.

Rozmiar: samce do 5 cm, samice do 4 cm.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: strumienie o powolnym nurcie, należy dobierać rośliny w taki sposób aby dorastały jedynie do połowy zbiornika, gdyż ryby wymagają przestrzeni do pływania (najlepiej sprawdzają się mchy, które są jednocześnie idealnym substratem dla ikry. Na tafli można zastosować rośliny pływające. Ryby preferują środkowe partie wody. 

Wymagane parametry wody: zalecane pH 6,5-7,2 GH 5-12.

Temperatura: tolerowana 23-29°C, zalecana 25-26°C.

Zalecany minimalny litraż: min. 80 l. dla kilku osobników. Zaleca się im zbiornik o minimalnej długości 70-80 cm (ze względu na ruchliwość).

Zachowanie: spokojne i towarzyskie - zaleca się trzymanie tych ryb w grupie liczącej minimum 8-10 osobników, ponieważ są to ryby stadne, której lepiej się czują jak i prezentują w grupie. Stado powinna się składać z przewagi samic - np. w przypadku 10 szt. - 3 samce na 7 samic. Ryby te są dosyć ruchliwe. 

Dieta: mięsożerne - w naturze żywią się drobnym zooplanktonem, drobnymi bezkręgowcami i owadami, w akwarium chętnie zjadają różnego typu pokarmy mrożone, żywe oraz suche (oczlik, rozwielitka, muszki owocowe).

Dymorfizm płciowy: samce są większe, bardziej kolorowe, posiadają zaokrągloną dużą płetwę grzbietową i występują u nich miecze - wydłużone ciemne promienie płetw. Samice natomiast są bladsze i mniejsze o krótkich płetwach.

Rozmnażanie: ryby przystępują systematycznie do tarła w odpowiednich warunkach aranżacyjnych i wodnych pod warunkiem, że nie przeszkadza im w tym pozostała część obsady. Ryby wycierają się w toni nad roślinnością. W trakcie jednego dnia samica składa jedynie kilka ziaren ikry, którą później się już nie interesuje. Młode wykluwają się po kilku dniach a gdy zaczną żerować najpierw szukają pierwotniaków.

Uwagi: brak.